SON DERS(TAMAMLANDI)

1.bölüm

Şu anda karşımda durmuş ve gözlerimin içine baka baka neyim olduğunu soruyordu.En çokta bu canımı acıtıyordu.Kalbimi kıran o idi.en yakın arkadaşım.Dostum.Ama o bunu fark edemiyordu bile.Ve bana neyin var diye soruyordu.
Ne kadar aptaldım.Nasıl fark edememiştim ben bunu?
Her şeyi dün sabah öğrenmiştim.Erkek arkadaşım Onur ve en yakın arkadaşım İrem benden farklı sınıftalardı.Ben onlardan daha çalışkan olduğum için 11A daydım.Onlar ise 11C.
Dün sabah okula erken geldim ve 11C ye gittim.Fakat duyduğum şeyler ve gördüğüm manzara beni öldürmüştü resmen.
İrem Onur'un ellerini tutuyordu ve 'ne zaman söyleyeceğiz?artık ona yalan söylemek istemiyorum.'demişti.
Beynimin uyuştuğunu hissediyordum.Ayaklarım beni daha fazla taşıyamıyordu.Onlara görünmeden sessizce oradan uzaklaştım.Sınıfımdan çantamı aldıktan sonra hızla bahçeye çıktım.arkama dönüp okulun tabelasına baktım.Özel Kayaer Lisesi.
Derin bir nefes aldım ve düğümlenen boğazımdaki acının hafiflemesi için ağlayarak okuldan uzaklaştım.Bildiğim tek bir adres vardı.Yine oraya gidecektim.Ne zaman annem aklıma gelse kendimi sakinleştirmek için gittiğim yere,deniz kenarına.

Dirim 'den

-Babaa!Başlama yine.
Yine kavga ediyorduk.

-Sus lan.bir daha bana bağırmayacaksın.Piç herif!

Söylediği kelimeyle sinirden dişlerimi daha fazla sıktım.Yumruk yaptığım ellerimde acımaya başlamıştı.

-Bırak artık peşimi.Sürekli senin pis işlerinle uğraşmaktan bıktım.Kendi özel hayatımı yaşayamıyorum ben be!
Sen nasıl olur da beni klupten çağırtırsın?Hemde işim varken?Hemde kaçak malları kontrol et diye!Baba.Sen ne yapıyordun o sırada?Hangi orospunun peşinden gittin yine?

Fazla sinirlenmiştim.Cidden söylediğim lafların bedelini ağır ödeyeceğimin farkındaydım.Ama beni ben bir kızla beraberken çağırması.Hemde adamları tarafından neredeyse zorla götürtülmem...Olacak şey değildi.

-Benimle düzgün konuş lan!Delirtme adamı.Şimdi defol git okuluna mı nereye gidiyorsan gözüm görmesin seni.

Babamın söylediklerine karşı sadece sırıttım.Sinirle açtığım kapıyı şiddetli bir şekilde arkamdan kapattım ve sinirlerimin geçmesi için her zamanki gittiğim yere gitmek için arabama atladım.Hızla deniz kenarına sürdüm.

Aleda 'dan

Deniz kenarına geldim ve her zaman oturduğum banka oturdum.Mor sırt çantamı yanıma koydum ve ağlamamı daha fazla arttırdım.

Onlar benim en değer verdiğim kişilerdi.Kim bilir ne kadar zamandır beni kandırıyorlardı.

-Vaaay.Tek başına ağlayan bir okul kaçağı he?Çok çekiciymiş.

Duyduğum bu sözlerle başımı sesin geldiği yöne çevirdim.Gözlerim ağlamaktan net göremiyordu.Ellerimin tersiyle gözlerimi sildim ve tekrar baktım.
Benim yaşlarımda tipinden serseri olduğu belli olan bir tipti.

-Git başımdan.Seninle uğraşamam.

dedim.Ama o sırıtmıştı ve yanıma gelerek sırt çantamı kucağına alarak oturdu.

-Ne yapıyorsun sen yaa??

diye bağırıp hemen onun kucağından çantamı aldım.Gören ne kıymetli malın varmış diyebilirdi ama şu an önemli olan bu çocuğu kovmama rağmen gitmeyişiydi.

-Gitmiyorum.Tapulu malın mı?Çok istiyorsan kalk sen git.

dedikleriyle şoka uğradım resmen.Ayağa kalktım ve başka banka geçmek istemiştim ama bütün banklar doluydu.Sabahın bu saatinde neden herkes evinden çıkardı ki?
Eve gidemeyeceğimi bildiğim için tekrar banka oturdum.