MÜBRE

Bölüm 19

Merhabalaar.

Yeni bölümle geldim. 

Yorum ve oy atmayı unutmayın.

İyi okumalar.

--------------------------

Anastasia odadan çıktı. Vurgunla vurulmuştuk. Yutkunamadım boğazım düğümlendi. Mantıklı bir yol arıyordum ama yoktu. Ne kadar savunmaya çalışsak da orada olan kişiler belliydi. O adam kendini ifşa edemeyeceğine göre. 

Peki böyle kalacak mıydım?

ASLA!

O kadar kolay mıydı beni yıkmak.

Yataktan kalktım ve üstüme bir şeyler geçirip duşa girdim. Temizlendikten hemen sonra duştan çıktım. Barkan aynı pozisyonda duruyordu. 

Yanına doğru ilerledim. "Sevgilim bana bak." dedim ama nafileydi. "Bana bak dedim!" gözleri yavaşça tırmandı sarmaşıklarıma. "Bir boklar yedin, şimdi kalk ve düzeltelim."

"Ne düzeltmesinden bahsediyorsun sen Elçim. Neyi düzelticez." bıkkınlıkla söylediklerinden ardından dolaba doğru ilerledim. 

"Yat öyle yatakta o zaman." arkamı döndüm ve işaret parmağımı Barkana doğru tuttum. "Bana bak Barkan. Ben daha sizi yeni kazanmışken kaybedemem.  Ağlancaksan şimdi bırakayım savaşmayı. Alıyım oğlumu gideyim buradan." 

Yanına gittim ve parmağımla göğsünden ittirdim. "Sen bana bir hayat borçlusun." harelerini kaçırdı. Yataktan kalktı ve duşa girdi. O sırada elbiselerimden birini giydim. Kan kırmızısıydı. 

Barkan duştan çıktı ve giyinmeye başladı. O sırada saçlarımı ve makyajımı hallettim. Ne yani oturup kaderime mi ağlayacağımı sandınız. Kırmızı rujumu sürdüm ve hazırdım.

Barkan yanıma geldiğinde elinde ki silahın birini bana uzattı. Çekmecemden aldığım çakının birini Barkana uzattığımda elimden aldı. Çekmecede ki aparatı alıp bacağıma taktım. Silahı sağ bacağıma, çakımı ise sol bacağıma taktığımda hazırdık.

Birbirimize kısa bir bakış attık. Odadan çıktığımızda herkesin bakışları üstümüzdeydi. 

Çay salonuna girdiğimizde nerdeyse bütün krallıklardan kral ve kraliçe vardı. Barkanla kol kola girmemiz bekledikleri bir olay değildi. 

Masada ki ikili boş koltuğa rahatlıkla oturduk. "Elçim gel buraya!" babamın otoriter sesini duyduğumda hemen karşıma baktım.

"Neden babacım? Kocamın yanındayım ait olduğum yerin!" Barkanın elini destek vermek için bacağıma koymasıyla daha fazla hırslı kelimelerimin ağzımdan çıkmasına engel oldum.

Babamlara ayrı bir kızgınlığım ve kinim vardı. İlk önce bana sormaları gerekmez miydi? Biliyorlardı ki buraya geldiklerinde olacaklarını. Üstüne üstlük büyük bir orduyla gelmişlerdi.

"Gördük biz senin kocanı."

Barkan yanımda dikeldi. "Zahmet etmişsiniz boşu boşuna." 

"Kendine gel Barkan karşında kral ve kraliçeler var." Cenkin babasının konuşmasıyla Barkan ona döndü.

"Bunu kral olmak için babasının ölmesini bekleyen bir oğlu olan siz mi söylüyorsunuz?" öfkeyle kalkıp Barkan doğru yürüdüğünde iki kolundan tutuldu.

"Sen benimle nasıl böyle konuşursun!"

"Önemli olan benim nasıl konuştuğum değil. Herkesin bildiğini yüzünüze karşı söylediğimde ben mi suçlu oldum?!"

"Konumuz bu mu sence Barkan." kralın sesiyle Barkan arkasına yaslandı. Daha önce babasıyla arasının böyle dolduğunu nasıl fark edememiştim.

"Konumuz ne baba, sizin yalan bir habere inanıp karşımıza böyle dikilmeniz mi?" araya hemen girdim.

"Üstelik Barkana yıllarca platonik olduğunu bildiğiniz birinin yalan bir iddiasıyla." yüzüme gıcık bir gülümseme kondurdum. "Bu krallıklar nasılda yerle bir olmuyor gerçekten anlamıyorum." yaptığım imayı anlamış olacaklar ki kaşları çatılmıştı. Tek kişi hariç yanımda ki kocam. 

"Karımın söylediğini duydunuz hadi bize müsaade." sandalyeden kalktık ve arkamızı dönmüş daha bir adım atmadan arkadan bir ses yankılandı.

"İynemin biriyle beraber olduğu gerçeği ne olacak o zaman." hırsla arkamı döndüm ve İynemin babasına doğru yürüdüm. 

"Orası da sizi ilgilendirir. Kızınız kimin koynuna girmiş ona sorun! Tabi ya siz de haklısınız. E Barkanla yakın arkadaşlar suçu kime atacaksınız? En büyük krallık sonuçta!" bir kadına böyle söylemek istemiyorum ama gerçek bu. Bir kadına böyle hitap etmek herkesi geçtim bana hiç yakışmazdı. Ta ki şu ana kadar.

"Ne kadar zırvalasanıza da karar verildi. Elçim sarayına geri gönderilecek, İynem ve Barkan evlendirilip bebekte onlara verilecek." Barkan kralın boğazına yapıştı.

"Sikerim böyle kararı!" Barkanın kollarından tutmaya çalışan muhafızları ittirdi ve yumruklarla kurtulmaya çalıştı. 

"Elçimi götürün!" kollarımdan tutuldu. Kapıya doğru götürülecektim ki içeriye Elkanı soktular. Çığlık çığlığa ağlayan oğlumu gördüğümde benim için zaman durmuştu. 

Muhafızları ittirdim ve oğlumu koşarak kucağıma aldım. Barkan yanıma geldiğinde içeriye on beşe yakın muhafız girmişti.

Barkan oğlumuzu kucağına almıştı. Birbirimize işaret verdiğimizde ben bacağımdaki silahı, Barkan ise belinde ki silahı çıkarıp muhafızlara sıkmıştık. Bizden başka bir silah sesi daha duyulmuştu salonda. 

Ediz!

Mermimizin yetmediğini anlamış olacak ki yardım etmişti. Kimse fark etmeden sıkmayı başarmıştı.

Önümüz boşaldığında koşarak salondan çıktığımızda peşimizden gelen olmamıştı.

E normaldi az önce katliam çıkarmıştık. Kimse beklemiyordu. Hızla koridorları aşarken arkamızdan gelen onlarca ayak sesi duyuldu.

Barkan tek eliyle koca bir kapıyı ittirdi. Daha önce görmediğim ahır olduğunu fark ettim. Barkan Elkanı kucağıma verdi ve bir atın yanına ilerledi. Arkamı kontrol ediyordum ben bu sırada. 

Barkan elinde ipini tuttuğu atı getirdi. İlk önce beni çıkarttı. Ardından kendisi çıktı. Eyere yerleşirken sırtımı göğsüne yasladım. Dizginleri eline alırken arkadan "Efendim!" diye bir ses yükseldi.

Hızla arkamızı döndüğümüzde Anastasianın elinde ki bohçayı gördüm. "İçinde bir miktar para, kıyafet ve yiyecek bir şeyler var." elindeki bohçayı Barkan aldı.

"Teşekkür ederim." dedim gözlerimin dolmasını engelleyemeden. 

"Dikkat edin efendim." at bir anda gitmeye başladı. Elkanın ağlaması durmuştu.

Kaçıyorduk.

Ailemizi kurtarmak için.

Ayrılmamak için.

-------------------------------

Barkan ve Elçim sorunlarından kaçmayı başarmışlardı.

Darısı bizim başımıza.

Diğer bölümde görüşmek dileğiyle.

Sağlıcakla kalın.