MÜBRE

Bölüm 13

Merhabalarr.

Nasılsınız?

Uzatmayacağım hemen bölüme geçelim. 

İyi okumalar :))

------------------------------------

Gözlerimden yaşlar birer birer akmaya başladı.

"Gerçek değil." dedim kendi kendime.

Bakışları bana döndü ve gülümsedi.

Nefesim sıklaştı.

Kalp atışlarım arttı.

Başım dönmeye başladı.

Ne oluyordu bana.

"Barkan?" diye fısıldadım.

Ama duymuştu.

"Elçim." hızlıca yanlarına koştum ve dikkatli bir şekilde yüzünü avuçladım.

Hala sırt üstü yatıyordu.

Geldiğimde ikisini nasıl mı görmüştüm?

İkisi birbirine bakarak gülüyordu.

Küçücük avcuyla babasının serçe parmağını tutuyordu.

Ve birbirine gülüyorlardı.

Ben daha ne isterdim ki.

"Benim aldığımı giydirmişsin?" dedi soru sorar gibi yani kısaca nerden buldu da olabilir.

"İlk geldiğinde nasıl bir anda yumuşadım sanıyorsun."

Ellerimi yüzünden çektim.

"Sana sarılmak istiyorum." diye itiraf ettim.

"Kalkamam." dedi mahcubiyetle.

"Ben hekimi çağırayım. Oğlumuza bakarsın değil mi?" diye dalga geçercesine sordum.

Gözleri hemen yanında yatan minnak bedene kaydı.

"Şüphen olmasın." dedi parmağını uzatıp tutmasını sağlarken.

Odadan çıktım ve muhafızlara söyledim. Hem kraliçeyi hem de hekimi çağırmasını.

Hemen odaya geri girdim.

Çok mu sakin karşıladım?

Aslında hayır çünkü şoktayım ve sanki normal bir şeymiş gibi davranıyordum. Uyanacağını bildiğim için. Peki neden bu kadar enerjikti? Ama bunu sorgulamayacaktım.

Oğlumuzu tam yanından alıyordum ki.

"Bıraksana benim oğlumu ya." dedi şakayla karışık.

"Ben gelsem." dedim çapkınca.

Sırt üstü yatıyordu gittiğimde ama şimdi yan dönmüştü.

"Hem sen neden düzgün yatmıyorsun?" diye hem sordum hem kızdım.

Yanına gittim ve dikkatlice omuzundan ittirip yana yatırdım.

"Ben hele bir kalkayım." diye tehdit etti.

"Ayıp." dedim kınar bir şekilde.

İçeriye gözü yaşlı kraliçe, telaşlı kral, mutlu Ayçıl, annem ve babam girdi.

Hemen ardından Ediz ve ikizi bir de İynem girdi.

Bunun burada ne işi vardı.

Sanki çok önemli biri gibi.