MÜBRE

Bölüm 6

Merhabalar.

Keyifler nasıl.

Okumaya nasıl başladınız?

İyi okumalar ;))

----------------------------------------------

Benim bu odadan kaçmam lazımdı.

Koltuktan yavaşça kalktım. Üstümü giyindim ve kapıya kadar seri adımlarla gittim.

Kapıyı yavaşça açtım ve dışarı çıktım.

Zaten sıkılmıştım. Bir de üstüne bu olay gelişince kaçmam kesin olmuştu.

Olay dediğim Barkanın yaptığı şey.

Ya şey yani beni şey yapması.

Zorlamayın işte.

Anladığınızı umarak devam ediyorum.

Barkanın aklına ilk gelmeyeceği yer kraliçenin odası olacaktı.

O yüzden en mantıklısı oraydı.

Yavaşça kapıyı çaldım ama ses gelmedi.

Muhafızlar da kapıda yoktu.

İçeriden sesler geliyordu.

Şeytana uyup ses etmemiştim ve dinlemeye başladım.

"Ya ne zamana kadar saklicaz?" bu kraliçenin sesiydi.

Neyi, saklıyorlardı ve kimden.

"Öğrenilene kadar." bu da kralın sesiydi.

"Tekrardan söylüyorum Barkan o geceyi benim anlattığım gibi bilecek." İynem mi?

Ne gecesi?

"İYNEM YETER ARTIK NE ZAMANA KADAR OĞLUM VİCDAN AZABI ÇEKECEK!"

Barkanın bana söylediği gerçekler ile ilgisi var mıydı? Kraliçe ne diye böyle kızıyordu.

"Dediğim gibi eğer o gün başkasıyla birlikte olduğumu duyarsa ne sizi ne beni affetmez. Barkan ikimizin birlikte olduğumuzu bilmeye devam edecek. Zaten o kadınla pek bir yakın."

"O kadın dediğin bizim gelinimiz. Barkanı kandırmana bazı sebeplerden izin verdik ama daha ne Elçimin ne de Barkanın üzülmesine izin vermeyeceğiz." kral kraliçenin hemen ardından devam etti.

"Bunu artık kafana sok Barkan sadece vicdan azabından hala seninle birlikte. Gerçi artık birlikte değil seni unuttu bile."

Duyduklarım bana yetmişti. Barkanın söyledikleri, tutarsızlıkları hepsi bir sonuca bağlanmıştı.

Şoktaydım. Ama asla üzgün değildim ta ki Barkan aklıma gelene kadar.

Ailesi kandırmıştı onu.

Sırtını yasladığı dağ kartondan çıkmıştı.

Onun ailesi artık ben ve oğlumuz olmuştu.

Sevdiğim adamı korumam gerekiyordu.

Peki gerçekleri söylemeli miydim?

Ne olursa olsun tam olarak öğrenmeden ses etmeyecektim.

Odaya doğru düşünceli adımlarla yürürken karşıdan gelen Barkanı gördüm.

Söylene söylene geliyordu. Sesi artık kulaklarıma dolmaya başlamıştı.

"Bir kere de dediğimi yap be kızım."