𝚑𝚊𝚙𝚙𝚒𝚗𝚎𝚜𝚜

👨‍👨‍👧 ep4

کیونگ- اقای پارک؟

اه از نهادش بلند شد
چان- متاسفم. بیدارت کردم؟

کیونگ جوابش رو نداد و چشم های خواب الودش رو مالید که ماژیک های رنگی دور چشمش، بیشتر پخش شد .کمی تکون خورد و سعی کرد تا جیا رو از روی زمین بلند کنه اما به قدری گیج بود که نمیدونست از کجا باید شروع کنه.
چان به کمکش اومد و قبل از اون ، پیشقدم شد و جیارو از زمین کند.اون رو در اغوش کشید و بعد خیلی با احتیاط اون رو روی تخت خوابوند. وقتی از خوب بودن جاش مطمئن شد، بازوی کیونگ که همچنان با گنگی وسط اتاق ایستاده بود رو گرفت و همراه خودش از اتاق خارج کرد.

کیونگ که فکر میکرد قراره به سمت سالن برن، راهش رو به سمت پله ها کج کرد اما چان بازوش رو محکم تر گرفت و به سمت اتاقی که انتهای راهرو بود، هدایت کرد.
با باز شدن درب، نور شدید چند لحظه ای چشم های کیونگ رو زد . پشت هم پلک زد تا بلاخره از قفسه هایی که دور تا دو اتاق قرار داشت، متوجه شد که توی کتابخونه هستن.

چان بهش کمک کرد تا روی یکی از کاناپه های وسط اتاق بشینه و خودش به سمت سرویس بهداشتی اتاق رفت و خیلی زود با حوله ای خیس برگشت.روی میز وسط اتاق، دقیقا مقابل کیونگ نشست و خواست با حوله صورتش رو تمیز کنه که یهو عقب کشید

کیونگ- چیکار میکنی؟!

و بعد چشم های گردش رو که هاله ای از رنگ مشکی در اطراف بود رو بهش دوخت. چان لحظه ای به اون صورت چشم دوخت.واقعا حیفش می اومد اون اثر هنری رو پاک کنه اما دیر با زود باید این اتفاق می افتاد

چان- سر جات بمون. بذار صورتت رو تمیز کنم.

اما کیونگ نمیفهمید چرا باید یکهو و بی دلیل صورتش رو تمیز کنه! دستش رو روی صورتش کشید و باعث شد ماژیک ها بیشتر پخش بشه

کیونگ- چرا؟؟ چیزی روی صورتمه؟!

چان برای گفتن حقیقت لحظه ای تردید کرد اما بعد ، گوشیش رو بیرون اورد و مقابل صورتش گرفت

چان-اگر خودت نمیخوای تمیزش کنی، منم اصراری ندارم!

کیونگ به محض دیدن چهره ی نقاشی شدش، گوشی رو ازش قاپید و با دقت بیشتری به خودش زل زد.حتما از خستگی بی هوش شده و این فرصت خوبی برای جیا بوده!
خجالت زده صورتش رو پوشوند و گوشی رو بهش برگردوند
کیونگ-اوه...خ..خودم تمیزش میکنم.