İtiraf

Part ~8~ ✖️Sasuke Naber Ya?✖️

~~~~~

Naruto'yu uğurladıktan sonra arkamı dönmeden hastaneye girmiştim. Daha doğrusu dalmıştım. Sonunda Sasuke'nin bulunduğu odayı bulduğumda yavaşça kapıyı açtım. Uyuyordu. Girip, önümü kapıya döndüm. Kapıyı kendimin bile zor duyabileceği şekilde kapadım.

"Hoşgeldin."

Alnımda soğuk terler oluşmaya başladığında korkuyla yavaşça arkamı döndüm.

"Ahaaha... Sasuke naber ya?"

Oldukça yapmacık olan bi kahkaha olduğunu ben bile fark ettim.

"Naruto?" diye sordu tek kaşını kaldırarak.

"Ramen."

"Anladım."

İkimizde aynı anda kahkaha attık. Ben de koltuğa yerleştim.

"Hadi uyu, Sasuke."

"Şimdi evde rahat rahat uyuyor olabilirdin. Ama sen burd-"

"Artık yanımda olmadığında korkuyorum."

Gözlerimi ayaklarıma kaydırdım.

"Yanında kendimi güvende hissediyorum. Neyse. Uyuyalım hadi."

Rahatsız olan koltuğa iyice sinip uyumaya çalıştım. Gözlerimi kapadım. Ama bir sağa bir sola dönmekten başka bişey yapamadım. Yaklaşık yarım saat kadar döndükten sonra vazgeçerek gözlerimi açtım. Sasuke beni izliyordu.

"S-sen, uyumadın mı?"

"Uyuyamadım."

Sasuke yana kaydı.

"Hadi yanıma gel, seni öyle rahatsız görmeye dayanamıyorum."

Birkaç saniye düşündükten sonra yavaşça Sasuke'nin yanına geçtim.

"Şimdi, rahatça uyuyabiliriz değil mi?"

"Ta-tabiki." dedim sırtımı Sasuke'ye çevirmeden önce. Heyecandan uyuyamamıştım, kalbim marş çalıyordu muhtemelen. Yaklaşık bir saattir böyle duruyordum ve gram uykum yoktu. Odadaki tek ses Sasuke'nin uyuduğunu kanıtlayan derin, düzenli nefes alışverişleriydi. Ben de derin ve titrek bir nefes alıp verdim. Ellerimi görebileceğim şekilde yüzüme yaklaştırdım. Onlarda titriyordu. Ellerimi yavaşça gevşek bir yumruk yapıp koynuma gömdüm. Tam uyuyacakken kapı bir kere tıklatıldı ve içeri biri girdi. Sasuke'nin gösterdiği fotoğraflardan rahatça Sasuke'nin abisi olduğunu anladım. Itachi. Uchiha Itachi. En iyisi gözlerimi kapayıp, uyuyor numarası yapmaktı. Zaten ışıklar kapalı olduğundan beni farketmediğine eminim.

"Uyuyor numarası yapmana gerek yok." dedi Itachi. Benim de gözlerimin fal taşı gibi açılması uzun sürmedi. Bir süre sonra ışıklar açıldı. Ben de alelacele Sasuke'nin kolundan kurtuldum ve yatakta oturur pozisyona geçip ayakkabılarımı hızla ayağıma geçirdim. Abisi yanlış şeyler anlayabilirdi. Nasıl açıklıyacaktım ki? 'Kardeşin beni yanına yatmam için yalvardı da ben de kıramadım.' Suratına ışık yandığından beri hiç bakmamıştım ve yine yere bakarak kalktım ve kapıya yöneldim. Itachi'te ait bir el bileğimi tutup kendine çevirdi. Şimdi onun yüzüne bakıyordum.

"Ş-ey, b-ben..."

Güldü.

"Kardeşimin arkadaşı olmalısın. Misa?"

Bana soru soran gözlerle baktı.

"E-evet, sizde Itachi-San olmalısınız. Tanıştığıma memnun oldum."

Başımı eğerek selam verdim.

"Itachi veya Nii demen yeterli."

"Peki, Itachi-Sa- yani Nii-Chan."

Gülümsedim, gergin bir gülümseyişti bu.

"Ne güzel yatıyordun, kaldırdım seni. Özür dilerim."

Kızarmış suratımı yere eğip, siyah ojeli tırnaklarımı incelemeye başladım. Eliyle çenemi kavrayıp, kafamı kaldırdı. Sanki bir yerden çıkarırmış gibi inceledi. Ardından yavaşça gülümsedi. Çok içten ve mükemmel bir gülüşü vardı. Masanın olduğu tarafa yürüyüp, bir sandalyeyi oturmam için geri çekti.

"Buyrun, Misa-San."

Çektiği sandalyeye otururken sandalyeyi bana doğru biraz itti. Oturduğumda o da karşımdaki koltuğa geçti. Onu incelemeye fırsatım olmuştu. Üstünde bildiğim kadarıyla Akatsuki kıyafeti vardı. Tırnakları siyahtı. Düz ve omzuna gelen siyah saçları vardı.

"Ah, Nii, sen mi geldin?"

Gelen Sasuke'nin sesiydi. Çok geçmeden o da solumdaki koltuğa geçti.

"Sasuke, Sharingan." dedi Itachi. İkisininde gözleri kımızı-siyah şekilli o şeye, sharingana dönüştü. Ne olduğunu anlamasam da, Itachi'nin suratı sıra sıra değişti. Birden şok oldu ve bana baktı. Bundan sharingan ile iletişim kurabildiklerini anladım. Tekrar Sasuke'ye döndü.

~~~ Sasuke ~~~

Sharinganlar'ımı açtım. Onunla sharingan sayesinde telepatik halde konuşmaya başladık.

"Efendim, abi?"

"Sen bana bu kızın Akademiye gitmediğini, Ninja olmadığını söylemiştin, değil mi?"

"Evet?"

"Ama, ben bu kızdan bir Ninja'dan duyduğumdan daha fazla Çakra duyuyorum. Çok fazla. Hemde çok. Ayrıca... Birine çok benziyor, hem de çok."

"Abi, nasıl söyleyeceğim bilmiyorum, ama... Bu Sayu-San'ın kızı."

"Ne?! O kız..."

"Evet, o bir Uchiha."

Itachi, büyük bir şaşkınlıkla Misa'ya baktı. Sonra tekrar bana döndü.

"Onda ki enerji yalnızca bir Uchiha'da bulunabilirdi zaten."

"Kıza ayıp oluyor, yeter sonra konuşuruz." dedim sharinganımı kapamadan önce.

~~~ Misa ~~~

"Korkutmayın beni, ne oluyor?" dedim dudak büzerek.

"Ah, hiç, Misa-Chan." dedi Sasuke gülümserken. Bolca sohbet ettik.

"Ben artık gitsem iyi olucak, küçük kardeş."

Itachi Sasuke'ye bakmasını bitirdikten sonra bana göz kırptı. Ben de gözlerimi kısıp gülümsedim. Itachi ayağa kalktı.

"Sana eşlik edeyim." dedim Itachi kalkarken.

"Bana uyar."

Sırtıma hırkamı aldım. Dışarıda yağmur yağıyordu çünkü. Şemsiyemi de kaptım. Birlikte aşağı indik. O gözlerini kapatıp yukarı baktı. Bense onun yüzüne vuran ve sıçrayan yağmur damlalarını izlemekle meşguldüm. Gülümseyen suratını bozmadan yüzünü bana döndü.

"Hadi içeri gir."

"Tamam. Sen de bunu al." dedim şemsiyemi uzatırken.

"Yoksa şifayı kaparsın!"

Şemsiyeyi eline tutuşturdum. Parmak ucumda kalktım, şemsiyeye girip yanağını sıktım. Elimle bay bay yaparak;

"Görüşürüz, Nii-San!"

"Gö-görüşürüz, Misa-Chan."

Arkamı dönüp daha fazla ıslanmamak için hastaneye koştum. Yağmur yağmayan bir yere geçince son kez Itachi'ye el salladım, Sasuke'nin odasına gittim. Sasuke hala sandalyede oturuyordu. Dirseklerini masaya koymuştu, kafasını ellerinle desteklemişti. Ve uyuyordu. Gülümsedim. Telefonumla bir fotoğraf aldıktan sonra onu dürttüm.

"Sasuke, kalk ve yatağına yat!"

Gözleri yavaşça açıldı. Kalktı elini beline koyup esnedi. Gözleri gözlerimi buldu. Biraz duraksadıktan sonra beni belimden kavradı. Alıştığımdan ve kurtulamayacağımı bildiğimden direnmedim. Beni yatağa koyup üstümden geçerek sol tarafıma geçti. Beni kendine çevirip, sarıldı. Burnumu onun sol omzuna yasladım. Kokusunu çekerek uyumaya çalıştım.

~~~~~