İtiraf

Part ~7~ ✖️Sen Bir...✖️

~~~~~

"Misa, şu an gözlerinde..."

Seslice yutkundum.

"...SHARINGAN'LAR VAR!"

"Ne?!" dedim kanlı ellerime bakarken. İçim ürperdi, titredim.

"Beni boş versene! Şu haline bak!"

Sasuke yere odaklandı. Ona sarıldım.

~~~ Sasuke ~~~

Bakışlarımı yere düşürdüm. Nasıl olmuştu? Ama... Uchiha klanı bitmişti. Bu düşüncelerimden beni bana sarılan Misa kurtardı. Ben de yavaş ama sıkıca ona sarıldım. Bir süre sonra omzumun ıslandığını fark ettim. O ağlıyordu, ama neden?

"Niye ağlıyorsun?"

"Benim yüzümden bu haldesin. Ben, böyle olsun is-"

Sözünü yarıda kestim.

"Senin suçun falan değildi. O salak herif yüzünden."

Kendime onu daha da bastırdım.

"Annenin adı neydi?"

"Sayu. O gün babam öldürmüştü onu."

Cebinden çıkardığı fotoğrafı bana verdi. Ve daha fazla konuşamadı, hıçkırıklara boğuldu. Bu surat çok tanıdık gelmeye başladı. Hayır, bu o olamazdı. Sayu-San abimin Sensei'ydi. Abim Sayu-San'a giderken bazen ben de giderdim, çalışmalarının bir kısmını izlerdim. Şu an farketsem de, Misa annesine o kadar benziyor du ki... Çok küçüktüm o zamanlar. Yüzü gördüğüm resimden dolayı zihnimde canlansa da, yaşadıklarım aklımdaydı.

Kendimi fazla zorlamam yüzünden gücümün son kırıntılarını harcıyor gibi hissediyordum. Fazlasıyla bitkindim.

~~~ Misa ~~~

Sasuke'nin vericeği cevabı büyük bir heyecanla bekliyordum. Neden annemin adını sormuştu ki?

"Sen bir Uchiha'sın."

Sen bir Uchiha'sın

Bir Uchiha'sın

Uchiha...

"Ama onun soyadı Uc-..."

Birden o soyadını anneme 'Babam'ın uydurduğunu düşündüm. Beynim uyuştu. Ve bu yüzden Ninja olmamı istememişti. Gözlerimi keşfedemeyim diye. Ama onu bulursam kesinlikle öldürecektim. Mahvedecektim o adamı! Bu fikirler hıçkırmaya başlamama yetti. Bütün bu fikirleri olduğunca aklımdan çıkarttıp, Sasuke'ye döndüm.

"Aman Tanrım! Her yerin kanıyor!"

"Hey! Dostum, burada ne oldu?!"

Arkadan gelen sesle arkamı döndüm. Sarışın saçları dağılmış, kafasında alın bandı olan ve suratında kocaman gülümsemesi olan bir çocuk. Ayağa kalktığımda, gözleri biraz pörtledi ve beni süzdü. Ağzı açıktı. Açık olan ağzını kapadı ve arkamdaki Sasuke'yi görmek için yaklaşıp yanına eğildi. Ben de sarışın çocuğun yanında eğildim, diz çöktük. Sasuke başını dik tutamıyordu artık.

"Onu kurtarman lazım." dedim dolan gözlerle. Çocuk birden bana sarıldı. Çenesi sırtıma değdi.

"Onu kurtaracağım..." dedi biraz çekilip suratıma bakarken.

"Hadi, ne duruyosun? Hastaneye gitmemiz gerek."

Başıyla onayladıktan sonra, Sasuke'yi kucakladı.

"Peki sen ne olacaksın?"

"Ben bu ağaçlıktan kurtulup, yol bulmaya çalışacağım."

Umutsuz suratımla yere bakıyordum.