★ʏᴇɴɪ ᴄ̧ᴏᴄᴜᴋ★

{9.BÖLÜM}

Bu bence yazdığım eennn uzun bölümm. Neyse iyi okumalaarr😽💗🤍

Bölüm şarkısı: formidable
_________________________

Her ne olduysa yakında çıkardı kokusu, onların arkasından bir süre baktıktan sonra ben de eşyalarımı alarak merdivenlere yöneldim,tam o sırada merdivenleri çıkan Ateşi görmemle seri adımlarla yanına gittim.

Adımlarımı onunla aynı hizaya getirdikten sonra bir süre beni fark etmesini bekledim ama sanırım fark etmedi bu yüzden konuşmaya başladım.

"Benle bir şey konuşmak istiyordun?" dedim soru sorar gibi.Simsiyah gözleri benimkilerle buluştu ama... siyahlarında her zamanki samimiyeti yoktu onun yerine nefret...nefret vardı. Bana büyük bir nefretle bakıyordu,bakışları korkmama sebep olurken aklımıda olan tek şey bugün herkesin niye böyle davrandığıydı. En sonunda kendimi tutamayıp merakla sordum.

"Niye öyle bakıyorsun yaa"

siyahları bana daha çok sinirle bakarken çok korkuyordum ona bu şekilde bakmak hiç yakışmıyordu,cidden Allah kimseye ateş gibi düşman vermesin insanı bakışlarıyla bile ezip geçeniliyor.

Hayır yani sadece Ateş de değil kızlar da bana çok değişik bakıyordu niye hepsi bir anda 360 derece değişti ki? En iyisi gidip kızlarla konuşmaktı.

Ateş benim arkamdan bakarken hızla merdivenleri çıkıp sınıfa girdim, ardından bir süre kapıda bekleyip Sarya ve belinay'ı bulmak için etrafa göz gezdirdim. İkisi de yan yana oturmuş konuşuyorlardı hemen yanlarına gittim ve ben de oturdum.Ben gelince hararetli konuşmalarına son verip sustular. Bir süre ikisinden de ses çıkmayınca rahatsız olup konuşmaya başladım.

"Kızlar ne oluyor? ne bu haller?" İkiside bana bakınlıkla bakarken Sarya dayanamayıp yanıtladı beni

"Bizim hakkımızda sidara ne dedin?"

sorusuyla dehşete düşmüş gibi gözlerim açılırken hızlıca cevap verdim
"Saçmalama ne diyebilirim sidara?"

Belinay karşıma geçip kollarını bağladı "ama Sidar öyle demiyor!"dedi hışımla sarya da belinay'ın yanında yerini aldığında ikisi de karşımda durmuştu, her zaman yanımda olacağını söyleyen kişiler şu an karşımda duruyordu üstelik saçma bir sebepten dolayı.

"İkiniz de şu an saçmalıyorsunuz ben neden sidara sizin hakkınızda şeyler diyeyim!" sonlara doğru sesim yükselmişti çünkü çok saçmaydı beni hiçmi tanımıyoardı ya da ortada böyle bir şey yokken bile neden bana danışmak yerine triplere girmişlerdi,

"Bade! bizim hakkımızda milyon tane şey söylemişsin ya kıza!"belinay'ın bu lafı üzerine Ben de ayağa kalktım tam konuşacağım esnada Belinay bana fırsat vermeden devam etti

"Kıza bizi o kadar kötülemişsin ki bizden nefret etmiş" durdu.Gözlerim yavaş yavaş dolarken dehşetle yüzüne bakıyordum

"Yaa senin yüzünden insanlar bizi o kadar yanlış tanımış ki...sana inanamıyorum Bade"

Elimden hiç bir şey gelmiyordu, ve bu beni dahada sinirlendiriyordu ellerimi saçlarıma geçirip derin nefesler almaya başladım. Ardından Sessizce cevap verdim.