4.BÖLÜM
Dün o kadar şey yaşamama rağmen sabah namazına dinç ve alarmsız bir şekilde uyanmıştım.
Hemen abdestimi alıp huşu içinde namazımı eda ettim.Bu andan daha huzurlu bir an varmıydı pek sanmıyordum.
Yatağa yatıp düşünmeye başladım.Babamın söyledikleri,evden kovması canımı elbette yakmıştı ama nedense içim çok ferahtı ve çokta umursamıyor gibi hissediyordum,galiba bunca yıl yaptıklarından dolayı ben onları çoktan silmişim ama kendimi kandıyıyormuşum.Babamı affedebilirmiydim bana bu söyledikleri için hiç bilmiyordum,zamanla görecektim.
Dün Ömerin dediklerini duyduktan sonra heyecandan bir süre uyuyamamıştım.Ben resmen dün kabul etmiştim Ömerin hislerini.Kendimi çok mutlu ve huzurlu hissediyordum.Bir yandan da bugün nasıl olacaktı çok merak ediyordum.
Mutfaktan seslerin gelmesiyle Nazlı teyzenin uyandığını anladım.Üzerime rahat bir elbise giyip başımada normal bir yazma takıp odadan çıktım.Tam karşımda Ömerin odası vardı.Onun orada olmadığını bilsemde yine de heyecanlanmıştım.
Nazlı teyze kahvaltı hazırlamaya başlamıştı.Hemen mutfağa girip
"Günaydın Nazlı teyzem,kolay gelsin dedi."
"Günaydın kuzucum,rahat uyuyabildin inşallah."dedi
"Çok rahat uyudum teyzecim."dedim gülerek,o da tebessüm edip yaptığı işe geri döndü.Tam bende yardım edecektim ki zil çaldı.Nazlı teyze "Bizim çocuklar gelecekti kuzum,senin olaydan bahsetmedim sen istersen anlatırsın." dedi.Çok düsunceliydi bu kadın yaa
"Tamam Nazlı teyzem sağolasın,ben kapıya bakayım."
Hemen kapıyı açıp kenera çekildim.
Gelenler Elif abla,Efnan kuş,sevim abla ,Nermin ve Ömer gelmişti.
İşi yokmuydu niye gelmişti acaba.
Tebessüm ederek hoşgeldiniz dedim
Elif abla neşeyle "hoşbulduk Meryemim,sende hoş geldin." dedikten sonra sarıldık.Efnan hemen "Meyyem." diyip kucağıma atlamıştı.
"Prenses hoş geldin."dedim yanaklarını öperken,tatlılıkla "hos buldun meyyem." dedi.
Sevim ablayla da sarıldıktan sonra Nermin içeri geçiyordu yüzünde mutlu bir ifade vardı.Ben ona sarılma girişiminde bulunmadığım için hemen o bana sarılıp "herşeyi anlatacağım kankacım,özür dilerim gönlünü alırım ben." diyip o da mutfağa geçti.
Ömer de kapıdan girdi.
"Hoş geldin." dedim heyecan ve utanç karışık bir sesle .
"Çok hoşbuldum ."dedi gülerek.Onu ilk defa böyle gülerken görüyordum.Bundan önce gördüklerim ufak bir tebessumdü.
Ömerde girdikten sonra kapıyı kapattım bende mutfağa geçtim.Nermin ve sevimabal bahçeye sofrayı kuruyordu,diğerleride içeride oturuyorlardı.Bende onlara yardım etmek için mutfakta kahvaltılıkları ve bardakları tepsiye dizip çıktım ki tam Ömer gelmişti.
"Sen niye götürüyorsun onu ver bakayım bana bir daha böyle bir şey olursa seslen." dedikten sonra tepsiyi elimden alıp bahçeye çıktı.
Tam bende gidiyordum ki Elif abla "işte Meryemcim bizim oğlanda böyle hamarattır,valla onu alan yaşadı."dedi imalı bir şekilde.
Acaba biliyormuydu Ömerin bana karşı duygularını.Belki de Ömer söylemişti sonuçta ablasıydı.
"Allah sahibine bağışlasın abla ne diyeyim ama böyle yapması çok güzel Ömer abinin."dedim bende
"Amin canım en yakın zamanda inşaallah."dedikten sonra birlikte bahçeye çıktık sofra hazırdı biz hariç herkes oturuyordu.
Efnan Ömerin kucağında oturuyordu,neşeyle bir şeyler anlatıyordu dayısına.Bizde yerlerimize geçtikten sonra kahvaltıya başladık.
