2.BÖLÜM
Sabah Nermin arayıp ''gamzeli güzel hadi kahvaltıya bize gel yengemle ablamda burada hem Efnan kuş seni soruyor'' demesi üzerine onlara gitmek için dolabımın karşısında ne giyeceğine bakınıyordum.
En son düz lacivert elbiseme ve üzerine taş rengi şalıma karar verdim.Hızlı bir şekilde üzerimi giyinip Nerminin aramasından sonra yaptığım poğaçaları mutfaktan alıp evden çıktım.
Annem de tam marketten eve geliyordu. o sırada
"Nereye böyle süslenmiş" dedi memnuniyetsizce.
Halbuki süslenmemiştim düz bir elbise giymiştim,zaten dışarıda makyaj da yapmazdım ama annem yine bir kulp buluyordu.
"Nermin kahvaltıya çağırdı orya gidiyordum"
"Oda abisiyle aranı yapmak istiyor herhal ne bu böyle sürekli"
Annemin konuşmasıyla ağızım açık kaldı.Neler söylüyordu öyle Nermin öyle bir şey yapmazdı onu geçtim hem ben zaten ömer abiye abi diyerek sesleniyordum.Annem kendi kendine kuruntu yapıyordu.
"Anne ne saçmalıyorsun sen Nermin öyle bir şey yapmaz hem zaten ömer abi abim yaşında ben abi diye sesleniyorum ona"
"Ne var sanki beş yaş çok değil,babanla benim aramda altı yaş var."dedi.
Aman Allahım ne diyordu bu kadın.
"Anne, lütfen bir daha böyle şeyler söyleme özellikle Nerminin ve Nazlı teyzenin yanında yanlış düşünmesinler.Hem abimde duysa çok kızar."
"Aman be ne yaparsan yap" dedikten sonra hızla içeri girdi.
İnşallah başkalarının yanında da böyle konuşmazdı.Çok rezil olurdum yoksa saçmalıyordu resmen.
Hızla evden çıkıp hemen çapraz eve yürüdüm.
Zili çalıp kapının açılmasını bekliyordum.
Kapı bir anda prenses efnan tarafından açıldı.
"Merrem hoş geldi"
Allahım ben kızı yerdim.Bazı harfleri ve kelimeleri tam anlamıyla konusamıyordu daha.
"Hoş buldum prenses.Nasılsın bakalım"
Efnanı kucağıma alıp kapıyı kapattıktan sonra içeriye doğru yürüdüm.Elif ablanın sesi geliyordu
"Efnan, kim gelmiş annecim"
Sese doğru yürüyüp mutfağa girdim.Kahvaltı hazırlıyorlardı Elif abla ve Sevim abla
Benim canım arkadaşımm yine hangi bahaneyle işten kaytardıysa artık.
Neşeli çıkan sesimle;
"Ben geldimm."
"Ayy hoş geldin Meryem." sıkı sıkı sarıldık tabi arada efnan bir sıkıştı.
"Çok özlemişim kız."dedi Elif abla
"Bende özledim abla uzun zamandır görüşemedik."
"Aynen canım, hasret gideririz artık."
Sevim ablayla da sarıldık
"Hoşgeldin canım."
"Hoş buldum abla."
O sırada mutfağa nazlı teyze girdi
"Hoş geldin gamzeli kızım benim"
Canım yaa bana arada öyle seslenirdi.
"Hoş buldum nazlı teyzemm,nasılsın."
Dedikten sonra elini öpüp sarıldım.
"Nasıl olayım kızlarım yanımda iyiyim şükür." dedi mutlulukla
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VUSLAT
Fiksi UmumHayatın ansızın getirdiği en büyük iyikim,Ömer Hayatın bir anda neler getireceği belli olmuyordu.Beklemediğin,haketmediğin davranışları sözleri senin kanından canından ailedenden duyuyordun.Meryemin hayatındaki en büyük şanssızlığı belki de ailesiy...
