Acılarım

8- Kabul

Evet bugün iki bölüm yayınlamak istiyordum sanırım bir bölüm tek yayinlayabileceğim. Onunla idare ediniz 🥰

Adel' den

Eve gelmiş odama geçmiştim. O adamın niye o şekilde bütün gün durduğunu bilmemek bir yana neden bana öyle baktığına da anlam veremiyordum. Acaba beni tanıyor muydu? Bu imkansız çünkü ben hiç tanımıyordum sadece iki kere karşılaştığım biri olarak biliyorum. Umarım başıma bela olacak biri değilsindir çünkü şu an yeterince bela başımda vardı önce ondan kurtulmam gerekiyor.

Bu düşüncelerle saatin farkına varamamıştım. Akşam yemeği yapmayı unuttuğum için hemen mutfağa girmiş ve yemek yapmaya koyuldum. Tabi bu sırada annem olacak kadın da eve çoktan gelmişti sessizdi bugün buna şaşırıyordum artık çünkü bana laf sokmadan bu kadar zaman durması imkansız gibi bir şeydi. Umarım bu sessizliğinin altından bir şey çıkmazdı.

Yemek yapmış sofrayı kurmuş odama gelmiştim. Tam yatmak için hazırlanmış yatağa geçiyordum ki kapımın tıklatılması ile durdum abim ne için gelmişti ne için olacak tabiki sana bakmaya Adel. " Gel abi müsaitim." Abim içeri girmiş ve elinde yastık olduğunu görünce şaşırdım önce ama benle yatmak istediğini anlayınca yüzümde büyük bir tebessüm oluştu.

" Güzelim bugün beraber yatmaya ne dersin. Hem uzun zamandır yapmıyorduk iyi gelir ikimize de."

" Çok iyi olur abi."

Abim gelmiş kafamdan öpmüş ve yatağa geçmiştik. Yatağım çok büyük değildi ama küçükte değildi ikimiz sığardık bir günlüğüne ilk kez yatmıyorduk sonuçta. Hemen yatağın örtüsünü açmış ve içine girmiştim abim de sırıtarak gelmişti yanıma. Hemen kollarını bana sarmıştı.

" Nasılsın güzelim. Biliyorsun sabah erken çıkıyorum akşam anca geliyorum ve senle konuşmaya fırsatım olmuyor. Zaten elimden bir şey gelmiyor.

" Nasıl olabilirsem abi haftaya geliyorlar, dediğin gibi ne senin ne de benim elimden bir şey gelir. Kaderime razı gelicem sanırım başka şansım yok hem belki bakarsın daha mutlu olurum."

Yüzümdeki acı tebessüm ile bu sözler ağzımdan çıkmıştı ama biliyordum ki abim de inanmıyordu mutlu olacağıma.

" Bilmiyorum güzelim umarım bir şey olur da vazgeçerler. Keşke bir şey olsa da vazgeçseler."

Güldüm abimin isyanına çünkü imkansızı istiyordu ama bişey demedim bir umudu varsa da kırmak istemediğim için.

" Umarım abi dediğin gibi olur. Neyse takma kafana sen hafi uyuyalım bir daha bu şans elimizd gelmeyebilir."

" Haklısın güzelim hadi yatalım."

Gece saat gözüm kapalı olanları düşünmüştüm abim yatmışmıydı bilmiyordum kendi düşüncelerime o kadar kalmıştım sonrasında zaten uyuya kalmışım. Şimdi de evi yapmış ve Berfe geleceğini benle konuşucak bir şeyleri olduğunu söylemişti merak etmiştim doğrusu o yüzden onu dört gözle bekliyordum.Yarım saat sonra Berfe gelmiş ve odana geçmiştik şimdi anlatıcaktı sonunda meraktan çatlayacaktim yoksa kjkjkj.

" Bak şimdi sana anlatıcam ama hemen hayır demiyeceksin tamam mı çünkü senin fevri konuştuğunu biliyorum ama kurtulmanın tek yolu bu yoksa o adamla evleniceksin."

" Yine ne yaptın sen Berfe benim kabul etmeyeceğim bir şey bide?"

İyice merak etmiştim bir çözüm yolu bulmuştu ve benim kabul etmeyeceğim bir şey. Cidden o adamla evlenmemek için her şeyi yapardım yine büyük konuşmayayım tabi

" Bak dün seni eve bırakırken bir adam gördük ya sana bakıyordu işte ben sen eve girdikten sonra o adamın yanına gittim neden öyle baktığını sordum falan."