Acılarım

11-Yeni Hayat

✨Evet dün iki bölüm atamadım yoğunluktan dolayı. Artık her gün bir bölüm ile idare edin canlar.✨

✨Oy ve yorumlarınız bekliyorum dört gözle. ✨

Adel' den

Arabaya binmiş ve yola koyulmuştuk ama ben hala abimi öyle gördüğüm için göz yaşlarıma engel olamıyordum. Her şeye bir yana abim bir yanaydı benim için. Şu ana kadar ne kardeşi ne de Ares neden ağlıyorsun diye sormamıştı bu anlayışları için bile ne kadar iyi insanlar olduğunu anlamak zor değildi ama yine de hemen güvenmezdim. Biraz daha iç çekmelerimin ardından susmuştum ve kardeşi Defne sanki susmamı bekler gibi hemen sıcak kanlılığı ile konuşmaya başladı

" Yenge yani şey ııı Adel abla İzmir'e gidince senle aynı odada kalıcaz benden sıkılmazsın umarım."

Bana yenge dedi demekki abisi ona güveniyordu ve her şeyi anlatmıştı. Şimdilik bir şey demedim çünkü kötü niyetli olmadığını biliyordum. Bana gülerek dedikleri ile zaten yüzümde istemsiz bir tebessüm oluşmuştu.

" Sıkılmam bence yani öyle çok insanlarla anlaşamayan bir kişi değilim. Senle de anlaşacağımıza inanıyorum."

" Ayyy evet evet bence de biz senle çok iyi anlaşırız. Hem zaten abim çok sıkıcı bana da senin gibi biri lazımdı."

Sabahtan beri susan Ares sanki konuşmaya katılmayı bekliyor gibi hemen dahil olmuştu.

" Ben mi sıkıcıyım küçük hanım. Hem sen ders çalışıyorsun diye rahatsız etmiyorum ben seni."

" Tama azcik öyle olabilir ama bu sıkıcı olmadığın anlamına gelmiyor."

Onların küçük atışmaları ile hafif kıkırdadım ve gözlerin bana dönmesine sebep olmuştum. Defne gülümseyerek bana bakarken Ares direkt gülüşüme bakıyordu hafif uyanmıştım öyle bakınca .

" Şey kusura bakmayın öyle güldüm ama."

" Ya Adel abla sen yeterki gül, hem zaten kusura bakma falan demene gerek yok bundan sonra senle aynı evdeyiz alış bunlara."

" Evet Defne doğru söylüyor öyle sert bir kişiliğimiz yok bizim yanımızda rahat olabilirsin. Denfenin dediği gibi zaten bundan sonra aynı evdeyiz birbirimize zamanla alışıcaz ve inanıyorum ki güzel anlaşıcaz."

Onların bu samimi halleri yüzümde yine bir tebessüm oluşmasına sebep olmuştu. Sanırım onlara çabuk alışıcaktım.

" Teşekkür ederim ikinize de."

" Teşekkürlük bir şey yok inanki."

" Neyse ya abi aç bir şarkı da eğlenerek gidelim kalan yolu sıkıldım ben."

" Sen sıkılmasan şaşardım zaten. İstediğiniz bir parça varsa onu açalım yoksa kafaya göre mi açayım."

" Benim yok Adel ablanın istediği bir şey varsa açalım."

Defnenin demesi ile bakışlarım Arese döndü ve

" Bana fark etmez kafaya göre açabiliriz."

Güzel bir şarkı açılmıştı ama benim aklım abimde ve evdekilerdeydi acaba fark etmişlermiydi. Defne ve Areste durumu fark etmiş olmalı ki iki saat boyunca hiç ses etmemişlerdi. İki saat yol gitmiştik ve yaklaşık iki üç saat daha kaldı. Yavaş yavaş uyku bastırınca gözlerim Kendiliğinden kapanmışti.

Birinin koluma dokunması ile bir anda irkilerek uyandım ve etrafıma baktım. Ben böyle korkmuş etrafıma bakarken Ares

" Özür dilerim korkuttum seni ama eve geldik uyandırmak için şey ettim ben."