"Jane Maryam"
1 Hafta sonra (Konum: Hastane)
Gözlerinin yavaşça açıldığını hissettiğinde karşılaştığı beyaz tavanla her şeyin yolunda olduğunu düşündü. Evindeki beyaz tavanıyla aynıydı sonuçta. Işığın gözlerini yakmasıyla rahatsız hissetti. Bu onun her sabah hissettiği rahatsızlık değildi nedense. Gözlerini birkaç kez açıp kapadıkça bulanıklaşma yavaşça onu terk etti. Bu olduğunda içine yerleşen korkuyla olduğu yeri süzmeye başladı.
Burası kesinlikle evi değildi.
Kalp atışları hızlanırken etrafındaki tıbbi eşyalara anlam veremezken en sonunda sol kolunda fark ettiği kabloyla göz göze gelirken nerede olduğu yeni yeni anlamaya başladı. Fakat burada başka bir soru daha çıkıyordu,
Neden buradayım?
Bu soruyu kendisine 1 hafta önce farklı bir şekilde sorsaydı cevabını kendisine rahatlıkla verebilirdi. Fakat bu durumda ne yaşadığını hatırlayacak tek bir anısı bile yoktu.
Vücudunu gererken ve doğrulmaya yönelmişken kapıdan gelen takırtı sesleriyle kendini korumasız hissetti. Aslında haklıydı da. Korumasızdı. Tüm vücudu uyuşmuş ve ağrılar içindeydi. En son olduğu kıyafetler yerine hastaneye ait olan kıyafetleri giyiyordu. Bu durumda acılar içinde olan vücuduna yeteneğini kullandırtamazdı.
Odanın kapısı hızla aralanırken gözünü oradan hiç ayırmadı.
İçeriye giren adamın hemşire olduğunu anlaması uzun sürmedi. Bembeyaz kıyafetleriyle onu sessizce süzdü. En sonunda bakışları oradan kızılın yanında duran çiçeğe kaydığında yavaş ve sakin bir sesle konuştu,
"Bu çiçekler... bir yakınınız tarafından gönderildi.
Denilene göre ismi... Kouyou-san'mış"
"Ane-san buraya mı gelmiş..." diye mırıldandığında hemşire onu görmezden gelerek yavaşça sorular sormaya başladı,
"Bu son hafta hakkında neler hatırlıyorsunuz?"
Hemşirenin direk gözlerine bakmaya başladı. Derince bir nefes aldı. Ne aptaldı bu hemşire? Bu soruyu zaten kendisine sormuştu. Cevabını kendisine dahi veremediği soruları bir başkasının ona sorması hoş değildi. Tabi, yalan uydurup birkaç şey hatırladığını söyleyebilirdi ama o bunu yapmadı. Dürüstlükle cevap verdi,
"Hiçbir şey."
Bu sözlerle parmağını hafifçe elinde tuttuğu kağıda vurduğunda açıklama ve sorular sormaya hazırlanmıştı,
"Peki. Şimdi soracağım soruları ciddiye almayın lütfen. Olasılıkları değerlendirmek istiyoruz." soracağı soruyu tereddütle sordu,
"En son bir yakınınızı veya onun gibi birisini kaybettiniz mi?"
Sorduğu sorula elini sertçe sıkmaya başlayan kızıl agresifçe cevap verdi, "Sizi ne ilgilendirir?!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-MEKTUP- (ꜱᴏᴜᴋᴏᴋᴜ)
FanficGökyüzüne bak sevgilim. İzle gökyüzünü tüm gece.. lacivert rengi gökyüzü gecenin siyahlığından yavaş yavaş mavinin tonlarına girecek. Sonra açılacak.. daha da açılacak.. en sonunda tamamen gökyüzü açık maviye boyanacak.. Ve böylelikle.. Yıldızları g...
