Zaman Okyanusu

10. Bölüm

Alex uzun bir yolculuktan sonra usulca güvertede yukarıya kaldırılmış suyla beraber yatan Liana ve Tomy'nin yanına yaklaştı. İkisi de büyük bir huzurla uyuyordu. Bugün onları göreceği son gündü. Lianaya tüm gerçekleri anlatacaktı. Artık hiçbir şey gizlemesine gerek kalmayacaktı. Her gün o kahverengi gözlere bakıp acı çekmeyecekti, pişmanlık duymayacaktı. Her şey olması gerektiği gibi olacaktı ve bu olurken kimse zarar görmeyecekti. Sonsuza dek zaman okyanusunun enerji taşı olarak kullanılacaktı. Bu da sonsuz bir hapis hayatı demekti ama Alex bunu önemsemiyordu. Önemseyemezdi...

Liana gözlerini hafifçe araladığında yüzünde büyük bir gülümseme oluştu. Alex'in üzerine atılacaktı ki koynunda huzur içerisinde yatan Tomy'i rahatsız etmekten korktuğu için usulca ondan ayrıldı ve Alex'in kolundan büyük bir heyecanla tutup kaptan odasına sürükledi ve dudaklarına büyük bir öpücük kondurup yanaklarından tutarak okyanus mavisi gözlerine baktı.

" Karar açıklandı mı? Lütfen iyi bir karar olduğunu söyle. Yanlış anlama aşkımıza güveniyorum ama bilirsin işte bu konuda biraz kaygılıyım. "

Alex Liana'nın parmaklarını dudaklarına götürüp öptü ve gözlerini Liana'nın gözlerine dikerek bir süre bekledi.

" Karar ne Alex? "

Liana gülümsemeye çalışıp gözlerinden akan yaşları silmeye çalışırken Alex hüzünle ve bir o kadar da boş gözlerle Lianaya bakıyordu. Liana

" Söylesene Alex. Karar ne? "

Dedi oldukça kibar bir ses tonuyla. Alex bununla beraber kendine geldi.

" Okyanusta enerji taşı olmam kararlaştırıldı. "

Liana büyük bir çığlık attı. Tomy bu çığlıkla beraber yavaşça yağa kalkıp gözlerini elleriyle ovuşturarak kapının ardına geçti ve Liana ve Alex'i izlemeye başladı.

" Ne! Hayır hayır. Bu olamaz. Alex lütfen bunun olmamasını sağla. Bizi düşünsene... Sen gittikten sonra Tomy ve beni düşün..."

Liana çaresizce Alex'in göğsüne ellerini atmış bakarken Alexten bir cevap bekliyordu.

Tomy ne olduğunu anlayamıyordu. İlk defa anne ve babasının kavga ettiğini görüyordu

Alex kısık bir sesle cevap verdi.

" Bunun olması gerekiyor... Tomy ve sen her şeyi unutacaksınız ve yaşamaya devam edeceksiniz. Tomy özgürlüğüne kavuşacak... "

" Tomy'nin o lanet dünyayı keşfetmesi kimin umrunda? Orası ne kadar güvensiz bir yer biliyor musun? Buna gerek yok. Tomy okyanusla dost olmaya başlıyor. "

Alex ellerini Liana'nın yanaklarına bastırarak cevap verdi.

" İkimiz de sorunun bu olduğunu biliyoruz sevgilim. Okyanus onu yavaşça ele geçirirken kendi zamanının içine kaydedecek ve sonsuza dek okyanusun bir parçası olacak. Bilinçli olamayacak, arkadaşları olmayacak ya da tanrı hakkında düşünemeyecek. Her şey onun iyiliği için Liana... "

Tomy'nin gözlerinden gözyaşları rüzgarın hafif meltemiyle birlikte okyanusa dağılırken bunların ne anlama geldiğini anlamaya çalıştı. En korktuğu şey Alex ve Lianayı kaybetmekti ve bu konuşmadan ikisini de kaybedebileceğini anlamıştı.

Liana Alex'in mavi gözlerine baktı ve gözyaşlarını elinin tersiyle silip başını salladı.

" Hayır... Hayır Alex. Sizi kaybedemem. "

Dedi ve büyük bir hızla odadan çıkacakken Tomy kenara saklandı ve Alex Liana'nın kolunu tutup ifadesiz suratını Liana'nın suratıyla birleştirerek konuştu.

" Hayır Liana. Kapı kapandı ve zaman okyanusundan böyle bir dilekte bulunamazsın. "

" Neden bu denli ifadesiz duruyorsun? Alex? Başka bir şey mi var? Söyle bana lütfen ne oldu? "

" İlk günü hatırlıyor musun? "

" Evet... "

Tomy o sırada okyanusa doğru süzülen gözyaşlarını takip ederek koşarak okyanusa atladı.

" O ilk gün... Odamda bulduğun mektuplar... "

" Evet... "

" Onları ben yazmamıştım. Seni kandırdım Liana. Onları zaman okyanustaki gerçek aşkın yazmıştı ve o ben değildim. "

" Saçmalama Alex. Sen benim her zaman gerçek aşkım oldun. Sana aşığım Alex... Seni bu dünyada görebileceğin her şeyden çok seviyorum. O mektupların kimi yazdığı ya da zaman okyanusunun kimi seçtiği umrumda bile değil. Umrumda olan sensin. Beni kandırdığın için sana öfkeliyim ama bu öfkem sana duyduğum aşkımdan daha büyük olamaz. Zaman okyanusunun seçtiği gerçek aşkım her kimse bu okyanusun büyük bir hatasından başka bir şey değil! Gitme Alex. Siz benim mucizelerimsiniz... Sizi yeniden kaybedemem. Bize bunu yapma... "

Alex kesik kelimeler ve donuk bir bakışla son kez Lianaya doğru baktı ve arkasını dönüp güverteye doğru gitti. Liana arkasından yere devrilip ağlarken Alex okyanusin tam yanına geldi ve konuştu.

" Yaptığım hataların bedelini ödememi sağla. Ve bana yüce kararını uygula. "

Bu cümleler ile beraber okyanustan mavi ve parlak bir ışık görüldü. Işık hızla Alex'in etrafında dolaşmaya başladı. Liana acı dolu çığlıklarla yalvarırken mavi ışık Alex'i okyanusun içine doğru aldı...

Tomy en derine doğru yüzerken gözyaşları okyanusa karışıyordu. Alex'in  kendini feda etmesine izin veremezdi. Okyanusa alışmıştı. Artık gerçek dünyayı görmek istemiyordu. Alex ve Liana gerçek hayattan bir kat daha değerliydi onun için. Okyanusun karanlık bölgesine geldiğinde büyük bir şiddetle bağırdı. Okyanus titreşim yaparak dev dalgalar oluşturdu.

" Var olmamış olmak istiyorum. Çık ortaya ve dileğini gerçekleştir. Lütfen... "

Sesi karanlık okyanusta dağılırken ileriye doğru yüzmeye devam etti. Kendini kötü bir gibi hissediyordu. Bugüne kadar zaman okyanusinun kendisine sunduğu imkanları nasıl göz ardı edebilirdi? Ne kadar da bencil biriydi. Bu düşünceler onun daha fazla üzülmesine sebep oluyordu. Böyle biri olamazdı...

Bir süre yüzdükten sonra ileriden küçük sarı renk yaklaştı. Bu koca gözlü balıklardan biriydi. Yavaşça Tomy'nin yanına yaklaşıp gözlerinin önünde belirdi. Gözleri Tomy'e doğru bakarken Tomy biraz daha etrafına bakındı. Gözleri renkli balıkların bir araya gelip o kadını oluşturmasını bekliyordu ama bir türlü gelmemişti.

Küçük sarı balığı kucağına alıp gözlerinin içine baktı.

" Bana yardım eder misin? "

Balık cevap vermemişti. Buna karşı Tomy devam etti.

" Benim yüzümden Alex'i kaybetmek istemiyorum. Lutfen bana yardımcı ol. "

Balık koca gözleriyle kendisine doğru bakarken arkasından sırasıyla mavi, pembe, yeşil, kırmızı, mor, turuncu renklerinde balıklar yaklaştı ve Tomy'e doğru kuyruklarını çırparak baktı.

Tomy balıkların tatlılığı karşısında hafifçe gülümsese de gözlerinden baloncuklar halinde yaşlar süzülmeye devam ediyordu.

Sarı balık Tomy'nin yanına yaklaştı. Tomy umursamayıp gidecekken ağzından yeşil bir kart çıkartı. Tomy kağıdı görür görmez hızla yanına getirip baktı. Üstünde " 5 " yazıyordu

Sonra diğer balıkların ağzından "7,9,15,6,4,0" rakamları çıkmaya başladı. Tomy bunun ne anlama geldiğini anlamaya çalışırken okyanusta dev, mavi, parıldayan bir ışık tüm okyanusa yayıldı...