Aphrodite - Matthy het Lam.

32. Hart luchten

Met hoofdpijn word ik wakker, waarschijnlijk door slaaptekort en het gehuil van afgelopen nacht. De plek naast mij is leeg, wat betekent dat Yara al wakker is. Ik sleep mezelf uit bed en loop naar de badkamer en bekijk mezelf in de spiegel.

Ik zie er vreselijk uit, mijn ogen zijn rood en de plekken waar de tranen zijn gevallen zijn zichtbaar. Ik maak mijn gezicht schoon en neem een snelle koude douche. Ik trek gemakkelijke kleding aan en loop naar beneden. Ik zie dat iedereen buiten is, dus ik besluit mijn zonnebril op te zetten en naar buiten te lopen.

"Goedemorgen, schone slaapster." Grinnikt Yara als ik naast haar ga zitten op de lounge.

"Goedemorgen." Mompel ik zachtjes, mijn stem klinkt schor.

"En, heb je een kater?" Grijnst Milo. Ik was alweer bijna vergeten dat we gisteravond allemaal drankspelletjes hebben gespeeld.

"Uhm, zo kun je dat wel zeggen, ja." Mompel ik en trek mijn benen op.

Koen en Robbie zijn bezig met het maken van ontbijt. De geur van gebakken eieren en spek dringt mijn neus binnen en doet mijn maag knorren. "Wil je wat eten?" Vraagt Koen terwijl hij een bord naar me toeschuift.

"Ja, graag als het te eten is." Zeg ik als grap, mijn stem nog steeds schor. Ik pak het bord aan en begin langzaam te eten, mijn gedachten dwalen af naar het gesprek van afgelopen nacht met Matthy. Ik probeer mijn emoties onder controle te houden, maar de herinnering aan zijn woorden en de angst in mijn hart maken het moeilijk. De gesprekken om me heen klinken als een vage achtergrondruis, en ik dwing mezelf om mee te doen, te lachen om de grappen, en te reageren wanneer nodig.

"Het is best goed, toch?" Koen geeft me een speelse duw als hij merkt dat ik mijn bord bijna leeg heb.

"Ja, eigenlijk wel. Bedankt." Zeg ik met een geforceerde glimlach. Ik probeer mijn gedachten af te leiden door me op het ontbijt te concentreren, maar het voelt alsof de realiteit van gisteravond steeds terug op de voorgrond dringt.

Terwijl de anderen plannen maken voor de dag, voelt elke lach en elk gesprek voor mij een beetje hol. Plotseling verschijnt Matthy in de deuropening, zijn aanwezigheid verandert meteen de sfeer voor mij. Onze blikken kruisen en ik voel een mix van spanning en opluchting.

"Hey Matthy, lekker geslapen?" Vraagt Robbie luchtig.

"Ja, best wel." Antwoordt Matthy, maar zijn ogen blijven op mij gericht. "Olivia, kun je even komen helpen met iets in de keuken?"

Ik knik, voel mijn hart sneller kloppen, en volg hem naar binnen. Zodra we uit het zicht van de anderen zijn, draait hij zich naar me om.

"Olivia, ik heb echt nagedacht over alles wat je zei," Begint hij zonder omwegen. "Ik wil niet dat je je zo voelt."

Mijn adem stokt even. "En wat wil je dan doen, Matthy?"

"Ik wil dat we samen een oplossing vinden," Zegt hij vastberaden. "Ik wil echt dat dit werkt tussen ons, ik wil strijden voor jou."

Een golf van opluchting spoelt over me heen en mijn hart smelt een beetje door zijn woorden, maar de twijfel blijft. "Hoe ga je dat doen? Het racen is zo'n groot deel van jou, want liefde alleen is niet genoeg als we steeds dit risico blijven nemen."

Hij zucht diep en kijkt weg, alsof hij zoekt naar de juiste woorden. "Olivia, ik weet dat mijn levensstijl je pijn doet. En ik wil niet dat je elke keer bang bent. Maar dit is wie ik ben. Het geeft me een gevoel van vrijheid dat ik nergens anders kan vinden."

"Er moet een middenweg zijn." Zeg ik, mijn stem nog steeds zacht, maar met een vastberadenheid die ik niet eerder voelde. "Misschien kun je op een veiligere manier racen, op een plek waar het legaal is, zonder de gevaren van de straat."