Aphrodite - Matthy het Lam.

12. Onderzeeër en vissen

"Wauw, dat was eigenlijk echt fantastisch!" Roept Yara enthousiast als we terug lopen naar Carlos zijn appartement. "Ik had nooit verwacht dat het zo spannend en zenuwslopend zou zijn. Ik begrijp wel waarom de mensen hier naar toe gaan, de volgende keer moeten we weer gaan!" Ratelt Yara enthousiast voort. "Wist jij dat er van zo'n straatracen waren op Kreta?" Vraag ik aan haar, om het onderwerp een beetje te veranderen. Ze schud nee. "Ik zie soms wel auto's hard rijden, en elkaar uitlokken maar ik had nooit verwacht dat racen hier een ding was." Legt ze uit.

Mijn gedachtes flitsen naar de eerste keer dat ik racende auto's heb gezien hier, dat was toen ik boodschappen ging doen voor Yara en mij omdat het avondeten niet heel lekker was. De tweede keer was natuurlijk met Matthy, wij moesten toen van de racende auto's wegrijden omdat ze niet aan de kant gingen. Ineens heb ik een heel ander beeld van het eiland gekregen, ik dacht dat het alleen een zon, zee, stand en feesten waren, maar ik zat er duidelijk naast. Ik geloof wel als je met de goede mensen omgaat merk je niks van het racen. Alleen Carlos is natuurlijk wel een aparter type persoon.

Als we terug zijn bij het appartementencomplex tik ik Yara aan, en sein ik dat ik liever niet naar binnen wil gaan. Ze kijkt me opgelucht aan, blijkbaar dacht ze het zelfde. "Hey Carlos, we are going back to our room. We have plannend something early in the morning." Verzint Yara, zodat we een waardig excuus hebben. Hij knikt begrijpend en we nemen afscheid van elkaar en we lopen terug naar het resort.

Aangekomen in ons huisje ploffen we beide op de bank. "Ik vond het een hele aparte avond." Zeg ik als ik erover nadenk. "Ik ook, ik voelde me totaal niet op m'n gemak. Maar achteraf vond ik die hoofdrace wel echt leuk." Zegt ze. "Volgende keer gaan we er weer naar toe!" Zegt ze nu heel enthousiast. Ik schud mijn hoofd. "Ik weet niet wat ik er van moet vinden. Ik hou niet zo van die race dingen." Zeg ik dan, eerlijk. "Ah joh, voor een paar keer kan het geen kwaad toch?" Zegt ze dan. Ik haal twijfelachtig mijn schouders op, om de muur die ik zelf heb opgebouwd te blijven beschermen. "Nee, zeker niet." Besluit ik dan maar te zeggen.

We krijgen beide een Snapchat van Robbie, in de groep pauperpuff girls. Het is een filmpje, dat ze op een Loungeset zitten te zuipen en er liggen kaartspellen op tafel. Alleen Matthy ontbreekt tussen de jongens. "Lach even?" Vraagt Yara, ik steek mijn middelvinger op maar ik geef wel een big smile en dan zie ik een flits en niet veel later krijg ik een foto van Yara doorgestuurd in de groep, waarbij je mij op de bank ziet zitten, met de benen uitgestrekt op tafel.

"Wow ik ben echt al goed bruin." Grinnik ik als ik de foto bekijk. "Ik ga me klaarmaken om naar bed te gaan, ik ben fucking moe." Zegt Yara. Ik knik kort, het is ook al half 2 's nachts. "Slaap lekker." Wens ik haar toe. "Goeienacht." Zegt Yara terug.

Ik loop naar de badkamer zodra Yara klaar is en was mijn gezicht en doe snel een nachtcrème op mijn gezicht, ik poets mijn tanden en vlecht mijn haren zodat het morgen niet in de knoop zit of pluizig word.

Mijn telefoon licht op, en ik krijg een melding dat Matthy aan het typen is. Benieuwd staar ik naar mijn telefoon, nog niet veel later krijg ik een melding dat hij me een chat heeft gestuurd. Ik kleed me snel uit, trek mijn pyjama shirt aan en kruip vervolgens mijn bed in.

Ik open de chat van Matthy.

Matthy: Wat heb je vanavond gedaan?
Ik: Zeggen we nog steeds geen gedag?

Als ik geen reactie hierop krijg zucht ik luid en rol ik mijn ogen. Hij heeft het gelezen maar reageert er niet op. Ik vind het soms lastig om hem te begrijpen, hij zoekt toenadering maar kan daarna weer afstandelijk doen, of ijskoud reageren.

Mijn telefoon licht weer op.

Matthy: Sorry prinses, ik bedoelde natuurlijk; hey, wat heb je vanavond gedaan?