Vaveyla |TK

Otuz dört'

Bir dönüşümüz oldu ayol. Her güne bir bölüm nedir?

'Bunu bana nasıl yaptın? Ben sana kardeşim dedim. Seni kardeşim gibi gördüm. Kimse seni sevmezken ben seni sevdim, yanında oldum. Bu iğrençliği haketmedim ya, ben bunu haketmedim'

'Jimin beni bir dinle, yemin ederim ki benim bir suçum yok. O gece bilincim yerinde bile değildi. Lütfen inan bana, sakinleş biraz öyle konuşalım'

Jimin'in dizime dokunan eli ile irkilerek kendime geldim. Beynimde dönüp duran sesler Jimin'in yüzüne baktığımda susuvermişti.

İçeriye geçeli yaklaşık yirmi dakika oluyordu. Yirmi dakikadır koltukta yan yana oturmuş bir şekilde susuyorduk. Konuşulacak onca şey varken biz susuyorduk. İkimizden de tek bir kelime çıkmıyordu.

"Sehun" diyebildim çatallaşam sesimle, Jimin aşağı yukarı başını salladı.

"V-video" deyip duraksadı ve gözlerini kaçırarak bitirdi cümlesini

"Gönderdi bana"

Kısık çıkmıştı sesi, hiç olmadığı kadar kırgın. Sıkıca yumdum gözlerimi, bir daha açmak istemedim. O an orada ölmek istedim, ölüp kurtulmak. Ne diyecektim şimdi? Nasıl anlatacaktım?

"Jimin" dedim bedenimi ona doğru döndürürken, bakışlarım kucağında birleştirdiği ellerine kaydı. Hızla ellerini avuçlarımın arasına aldım. Bir yerden güç almam gerekiyordu. Başım önüme eğildi, fazlasıyla utanıyordum. İğrenç hissediyordum.

"Ben çok utanıyorum"

Cümlemi bitirmem ile gözyaşlarımın akması bir oldu. Tutamadım kendimi, akıttım yaşlarımı sanki bugün hiç akmamış gibi..

"Ben sana söylemek istedim. İnan bana hep anlatmak istedim. Ama yapamadım, özür dilerim"

İlk defa sesim kendime bu kadar yabancı gelmişti, sanki konuşan ben değildim. Öylesine cılız öylesine kısıktı. Utanç kaplamıştı her bir harfini,

Berbat bir durumdaydım ama Tanrıya teşekkür ettim. En azından Jimin beni dinliyordu, bağırıp çağırmak yerine sessizce beni dinliyordu. Kafamda kurduğum gibi değildi.

Derin bir nefes aldım.

"Ben her gün bu lanetle uyandım. Her dakika size gerçekleri anlatmamak için kendimi zor tuttum. Gözyaşlarım hep gizlice aktı."

"Nasıl oldu bu olay?"

En zor kısmı buydu işte, olanları nasıl anlatacaktım? Bu zamana kadar bir tek Taehyung'a anlatabilmiştim.

"Doğum gününün olduğu gece-"

Jimin dikkatlice gözlerimin içine bakıyordu, onunda gözleri dolu doluydu. Sikeyim ki bu görüntü berbattı.

"Devam et"

Nasıl bu kadar sakin kalabiliyordu? Bağırması gerekiyordu. Neden bağırmıyordu?

"Seni hastaneye götürdükten sonra geri gelmişti. Biliyorsun ben o gece ilk defa alkol almıştım ve bu hayatımın en büyük hatasıydı."

Derin bir nefes çektim ciğerlerime

"Yemin ederim hiçbir şey hatırlamıyorum. Geceye dair tek hatırladığım en son senin rahatsızlandığındı sonrası yok. Sabah açtım gözlerimi ve... ve şey işte o yanımda yatıyordu."

Sıkıca yumdu gözlerini, duyduklarını hazmetmeye çalışır gibi. Oturduğum yerden kalkıp önünde diz çöktüm.

"İnan bana beni tehtid etmeseydi ben sana o gün gelip her şeyi anlatacaktım ama yapamadım. İzin vermedi, ben çok istedim o piçin nasıl birisi olduğunu öğrenmedi, ama yapamadım."