දවසම ඇලෙක්ස්ගෙ බංග්ලෝ එකේ ගත කරන එවියානා රෑට නිදාගන්න යන්නෙ තමන්ගෙ ගෙදරට. ගොඩක් ලොකු නැතත් ඒ ගේ ඇතුළෙ ඔම්මාගෙ සුවද තියනවා කියලා එවියානා විශ්වාස කර නිසා කොහේ හිටියත් රෑ වෙද්දි මේ පුංචි කෙල්ල ගෙදර දුවන් එන්න පුරුදු වෙලා හිටියා...
" අප්පා....ඔයා ඉන්නවද.."
උදේ තිබ්බ තැන යතුර නොතිබ්බ නිසා එවියානා නිගමනය කරා අප්පා ගෙදර ඇවිත් කියලා...
" අප්පා ඔයා ඇතුලෙ ඉන්නවද..."
ආයෙම දොරට තට්ටු කරන්න අත ඉස්සුවත් කෙල්ල ආපහු අත ගත්තෙ එක පාරට ඇරුණු දොර ඉස්සරහ හිටන් ඉන්න අප්පව දැකලා....
" අප්පා අදත් ඩ්‍රින්ක්ස් ගත්තද ආහ්..."
" ඇයි තමුසෙට මොකද මම මොනා කරත්.."
" ප්ලීස් අප්පා ඔයා දන්නවා මම ඒකට කැමති නෑ කියලා.."
" අනේ පලයන් යන්න ඔම්මා මරාගත්තා මදිවට එනවා මගේ ජීවිතේටත් ඇගිලි ගහන්න පලයන් යන්න මගෙ දෑහැට නොපෙනී..."
එවියානාගෙ අප්පා වෙරි මර ගාතෙ කෑගහද්දි කෙල්ල අඩියක් පස්සට තිබ්බා....
" ඒ....ඒත් අප්පා මේ...රෑ මං කොහෙ යන්නද.."
" කොහෙ හරි කමක් නෑ පලයන් මට පාඩුවේ ඉන්න දිලා උබව දකිද්දිත් මට අර ගෑණිගෙ මූණ පේනවා වගේ ආයෙ මෙහෙ නාවට කමක් නෑ යන දිහාක පලයක් මකබෑවිලා.."
එවියානාගෙ අප්පා මූණටම කියලා දොර වහලා දාද්දි ටික වෙලාවක් වැහුන දොර දිහා බලන් හිටපු කෙල්ල ආපහු හැරුණෙ ඇලෙක්ස්ගෙ බංග්ලෝ එකට යන්න මොකද ඇයට වෙන යන්න තැනක් තිබුණෙ නෑ...
මුළු පරිසරයම අන්ධකාරෙ ගිලිලා. වටින් පිටින් ඇහෙන සත්තුන්ගෙ සද්ද නිසාම පලාතෙම තිබුණෙ මහ ගුප්ත සොභාවයක්. ඒ ලේන් එක හරිම පාලුයි මිනිස්සු හවසට ගෙවල් වල දොර ජනෙල් වහගත්තහම මොනා දේ වුනත් ආපහු එළියට එන්නෙ නෑ. එවියානාගෙ හිත බයයි ඇය තාම පුංචි කෙල්ලෙක්. ඇදන් හිටපු ශීත කබාගෙ සාක්කු දෙකට අත් දෙක ඔබාගත්ත කෙල්ල හොද හුස්මක් අරන් වේගෙන් අඩි තියලා ඉස්සරහට ඇවිදන් ගියා ඇය දුක් වුණේ නෑ කොයි තරම් දුක හිතුණත් මේ ජීවිතේට දැන් ඇය හුරු වෙලා මේක තමයි ඇයගෙ දෛවය, ඉදිරියට ඒ දෛවය තවත් එවියානාට සරදම් කරාවි....
YOU ARE READING
👑𝐉𝐄𝐎𝐍'𝐒 𝐊𝐈𝐍𝐆𝐃𝐎𝐌 👑🔞
Fanfictionමිනිස් ජීවිත අදුරෙන් අදුරටම ඇද දමන කුරිරු රාජ්‍ය පාලනයක් සමග එක්ව මුසු වුණ දරුණු මාෆියාවක්.... පරම්පරාගතව පැවතගෙන එන දරුණු පාලක පරපුරක්... විශ්වාසය සහෝදරත්වය ආදරය රාගය දරුණු බව එකට කැටි වූ අදුරු ලෝකයක්....🖤
