Selin, Kocaeli'nden; Kayra, İstanbul'dan Tunceli'ye, Munzur dağında yapılacak baskın için giderler.
Lakin bilmezler ki birbirlerinin hayat arkadaşları olacaklarını. Ne bekliyorsunuz? Hadi, okumaya!
Not:wattpad'te ' Bir baskın meselesi' adlı ilk kita...
Selamm. Umarım çok bekletmemişimdir. Bu kitapla ilgili bir şeyden bahsetmek istiyorum. Bu kitabı kendi hayatımdan alıntılarla yazdım. Duygusallık içersin istedim çünkü canım ağlamak istiyordu bu aralar. Nedenini bende bilmiyorum. Tahmin edin acaba nereleri benim hayatımdan alıntılar? İyi okumalarr.
Ve gene aynı yerdeydim. Salondaki koltukta. Üstündeki desenleri ezberlemiştim resmen. 1 hafta geçmişti ameliyatın üstünden. Görevimiz bitse de burada kalıyorduk. Hem benim sağlığım için, hem de ekip burayı sevdiği için. Anneme söylememiştim vurulduğumu. Ve ilk güne göre biraz daha iyiydim. Ama kalbim ani hareketlerle sızlıyordu. Şu an evde ikimiz vardık. Kayra ile ben. Ona bugün şehitliğe gitmek istediğimi söyleyecektim... Babam hep rüyalarıma giriyordu. Ben bunu nasıl söyleyeceğimi düşünürken Kayra içeri girdi. Bakışlarımız kesişti.
"Kayra."
"Efendim. Bir yerin mi ağrıyor, kalbin mi acıyor?" deyip yanıma koştu hızlıca. Elini elimin üstüne koydu.
"Hayır, senden bir şey isteyeceğim." bakışları sorgular bir hal aldı. "Evet?" dedi.
"Beni şehitliğe götürür müsün?" Gözleri gözlerime kilitlendi o an. Sanki içimi okuyor gibiydi.
"Olmaz, kendine zarar vermemen gerekiyo-" Sözünü dudaklarımı dudaklarına yaslayarak böldüm. Hemen geri çekildim çünkü utanmıştım. "Lütfen." diye de ekledim. Derin bir nefes verdi. "Peki." deyip telefonunu çıkardı. Ekibi çağıracağına emindim.
"Başka kimse gelmesin." Bakışları anlığına beni buldu ve tekrar telefonuna gömüldü. Hızlıca hazırlanıp yıla çıktık. Ben ne kadar kimse gelmesin desem de arkamızda bizi takip eden arabada Hasan abi de dahil herkes olduğunu biliyordum. Araba şehitliğin önünde durduğunda iç çektim. Yavaş hareketlerle arabadan indik. Kayra şehitliğin girişinde durmuştu beni orada bekleyecekti. Yavaşça şehitlikte yürüdüm. İsmini arıyordum. Ve biraz daha ilerlediğimde gördüğüm isimle duraksadım.
Uzm. Çaşut Özgür GÖKTUĞ
Hızlıca o yöne yöneldim. Mezarın kenarına oturdum büyük bir sakinlikle.
"Baba, tahmin et kim geldi, kızın."
Sessizlik.
"Keşke burada evimiz olsaydı da seni hep ziyaret edebilseydim. Kendimi özlettiysem özür dilerim."
"Biliyor musun, sana verdiğim sözü tuttum. Bende çaşut oldum. Buraya bir görev için geldik. Görev çok iyi olmasa da başardık." Yine ses çıkmadı. Elimi mezarın üstüne attım ve tozları iteledim. Elimi çektiğim anda mezara bir kuş kondu. Minik bir serçe. Ağzında ise minik bir yaprak vardı. Yaprağı kucağıma doğru bıraktığında, ikimizde yaprağın süzülüşünü izledik. Elime aldım yaprağı. Kalp şeklindeydi. Ve o an yüzümde yüzümde minik bir gülümseme oluştu. Serçe cik cik ötmeye başladı, ben onu dinledim. Gözlerim dolmuştu. Burnumu çekip ayaklandım.
"Ben bizimkileri çok bekletmeyeyim," mezara doğru eğilip taşı öptüm. Bana melül melül bakan minik serçeyi de öptüm. "Seni çok seviyorum, baba." deyip oradan uzaklaştım yoksa ağlama krizine girebilirdim. Ve tahmin ettiğim gibi: Girişte tüm ekip duruyordu. Kayra yanıma geldi ve kolları minik bedenimi sardı.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@Selingöktuğ: Elbisem nasıı? ( Çok para verdim lütfen güzel deyin.)
Yorumlar
@Kayraözdmr: Her zamanki gibi şahane Bu yorumu beğendiniz
>@İsmailim: Lan bunlar sevgili mi olmuş
>@Zaferbnknk: OHA LAN SONUNDA DUALARIM TUTTU.
>@Enes<3hıyar: Selin knk beşi bir yerde takcam sana
>@ Kayraözdmr: Boş boş konuşacak mısınız yoksa fazladan görev mi vereyim size?
Yorumlar bu kullanıcı tarafından kısıtlandırılmıştır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@Azraaskerolan: Ya saçlarım doğal diyorum anlamıyorlar
