~BİR BASKIN MESELESİ~/YARI TEXTİNG

Bölüm 7

5. BÖLÜM

~Kayra ÖZDEMİR' den

Bakışlarımı yerden kaldırıp saate çevirdim. 03: 15, 5 saat geçmişti ameliyata girmesinden. Bütün herkes oturmuş, Selin' in ameliyathaneden çıkmasını bekliyorduk. Herkes dua ederken benim aklıma bir şey takılmıştı.

''O kız bendim...''

Kucağımdaki Selin'e bakarak yürürken durdum. Anlamıştım neyden bahsettiğini. Babası saz çalarken şarkı söyleyen, aşkın ne demek olduğunu öğrendiğim kız oydu. İlk, çarpıştığımızda çok benzetmiştim ona fakat tesadüf deyip geçiştirmiştim bu düşünceyi. Yine türkü söylediği gün o sesin tıpatıp aynısıydı fakat yine susturmuştum bu düşünceyi.

''Komutanım, haydi.''

Ameliyathanenin kapısı açılınca hemen ayaklandım. Doktorun bakışları bize döndü.

''Selin hanımın yakınlarımızınız? ''

''Evet.'' dedim hemen. ''Selin iyi mi?''

''Ameliyatımız çok zor geçti, yani bizde çok umutlu değildik fakat Selin hanım güçlü çıktı. Birazdan normal odaya alırlar. Geçmiş olsun.'' deyip yanımızdan ayrıldı.

(Yarım saat sonra)

Herkesi odaya teker teker alıyorlardı. En son ben girmek istemiştim. İsmail çıktıktan sonra yavaşça kapıya yöneldim. Sağ elimi kapı kulpuna doğru uzattım. Ellerim titriyordu. Titrek bir nefes vererek kapıyı hafifçe araladım. Burnuma hastane kokusu doldu. Lavanta kokusunu yeğlerdim. Kapıyı kapatıp yatakta kıvrılmış bir şekilde yatan Selin' in yanına doğru yöneldim. Yatağın yanındaki sandalyeye oturdum. Çok bitkin duruyordu. En son onu gördüğümde karnından ve kolundan acayip bir şekilde fazla kan akıyordu. Bunu düşünmek bile içimin gitmesine yetmişti. Kulağımda onun sesleri yankılanıyordu.

''KAYRA! Düzgün koysana şunu.''
''Ekmek alsana 2 tane.''
''Ya sabır.''

''Teşekkür ederimm.''

''Acıdı mı canın? Çok mu hızlı fırlattım yastığı?''

''Süpürge nerde?''

''Pardon da beyefendi ben zaten dikkatliyim.''

''Yaa ama bu çok güzel.'' ve daha niceleri...

Ellerimi simsiyah saçlarına daldırdım. Kim bilir ne yapmışlardı ona. Aç, susuz bırakmışlardı belki, işkence etmişlerdi belki, tecavüz etmişlerdi belki... Allah korusundu.

''Güzelim,'' diyebildim zorlukla. Şuan o kadar masum ve korkak duruyordu ki nasıl Çaşut olmuş hala anlamış değildim.

''Özür dilerim. Keşke izin vermeseydim o eve gitmene. Çok çok çok özür dilerim. Hepsi benim hatam. Affet beni olur mu?''

Elini alıp öptüm.

''Seni seviyorum...'' dedim fısıldayarak. Alnına minik bir öpücük bıraktıktan sonra ayağı kalktım. Tam kapıyı açıyordum ki kulaklarıma hayran olduğum bir ses doldu.

''Gitme.''

Hızlıca yanına gittim. Saçını okşayarak konuştum.

''İyi misin? Bir yerin ağrıyor mu? Doktoru çağırayım mı? Rahat mısın?''

Kaşları çatıldı. Hala gözleri kapalıydı. Birkaç kez öksürdükten sonra konuştu.