gerçekten evrenin bilmediğim bu tarafına mı getirdin beni,
pembe tozların, ilgi bombardımanın içinde?
sırf sen ve arkadaşların beni mercek altında inceleyebil diye.
bana, benim senin için çok üstün olduğumu söyleyip hayranlık duyarken,
bir anda senin evrenindeki kuralların bizden daha büyük olduğunu söyledin
ve sonra da beni geldiğim yere geri gönderdin.
bir anlığına gerçek aşkı tattım.
şimdiyse berbat haldeyim,
yatağımda cenin pozisyonunda seni düşünüyorum
o kadar aciz haldeyim ki ağzımdan çıkan her söz sanki huysuz bir ergenin mırıldanmaları gibi
eğer her şeyin sonunda benim olmayacaksan sikerler böyle işi.
berbat haldeyim, kan revan içinde
gökyüzüne bakıyorum, tekrar gel ve al beni burdan
ya biz diye bir şey artık olmazsa?
bütün o eski alışkanlıklarımı alıp benden,
yerini dolduracak kadar zaman geçmesine izin bile vermeden
burda yalnız ve bomboş mu bıraktın beni gerçekten?
bir hiçliğin ortasındayım,
beni arabandan atıp eve dönüş yolunu bulamamam için kaçtın.
insanlara senden bahsedemiyorum bile, çünkü o zaman benim deli olduğumu düşünecekler.
bir anlığına gerçek cenneti yaşamış gibiydim.
giderken arkasından el sallıyorum
geri dönecekmiş gibi
ya o tekrar benim olmazsa?
senin hayatımı saldırganca işgal etmelerini sevmiştim,
git gide beni sahiplenen kurallarını
ağzından çıkan tüm toxic maskülen laflarını,
ve tüm çevremde hakkında konuşulan kötü konuları.
nasıl söylersin bunun bittiğini...
senin için huzurlu olacağımız bambaşka bir gezegen inşa edip, konuşan herkesi yok ederdim
sırf senin mutluluğunu görebileyim diye
benim için doğrusunun bu olduğunu söyleyerek beni güya güvende ve terk edilmiş bırakmaya
nasıl dürüstlük diyebilirsin?
hayatımın aşkını kaybetmiş gibiyim.
ya o bir daha benim olmazsa?
-12.7.24
🤍
