7. BOŞ OL! BOŞ OL! BOŞ OL!

811 46 39
                                    

KEYİFLİ OKUMALAR❤️

YAZARDAN....

Yoncanın ve iki erkek bebeğin ölümünün üzerinden bir hafta geçmişdi. Yoncanın minik kızı annesinin adını taşıyordu. Doğar doğmaz annesinin kokusunu alamayan minik kanatsız bir kuşdu Bebek Yonca.

Sevda minik bebeğin annesini, minik bebeğin kardeşlerini ve bir adamın ilk aşkını almışdı elinden...

Minik Yonca yalnız başına yatağın üzerinde ağlamaya başladı. Babası Zahit Yoncasının yanına yani mezarına gitmişdi. Bebek ağlama sesini duyan Didem koşarak odaya girdi.


Didem ağlayan bebeği kucağına alırken bebek artık susup tatlı tatlı mırıltılar çıkardı. Didem gülümseyip minik bebeğin yanağından öpdü hafifce. Mirza ise kenarda durmuş sadece izliyordu. Didemin kucağına bebeğin yakışdığını düşündü. Sonra neden böyle bir şey düşündüyüne anlam veremeyip hızla ordan uzaklaşdı.

Didem rahmetli Yoncanın minik kızını yavaşca beşiğine bırakdı. Beşiğe bırakılan minik Bebek mırıltılar çıkararak uykuya daldı.

DİDEMDEN......

Yonca bebeği yatakdan alıp beşiğine bırakmam ile uykuya daldı. O kadar güzel bir bebek ki. Keşke benimde böyle bir bebeğim olsaydı diye hep dua ederdim.

Ama kısmet olmadı....

Kocanın ikinci karısının bir bebeği olacak Didem!

İç sesimi duymamazlıkdan gelip odadan çıkdım. Odadan çıkmam ile Sevdayla karşılaşmam bir oldu. Kaşlarımı çatıp önünden geçecekken önüme geçip konuşdu.

"Ahh zavallı Didemcik! Kıskanıyorsun değilmi?! Mirzanın beni sevmesini kıskanıyorsun!" Sevdanın gözleri saçlarımda dolandı. Alayla gülüp "zavallısın! Saçlarını keserek ne ıspatlamaya çalışıyorsun?" Deyince sinirlenmişdim.

Gitmek isterken kolumdan tutdu. Kaşlarımı çatarak kolumu tutan eline bakdım. "Bu kadar kolay değil canım" deyip kendini nerdivenden aşağı bırakmadan önce "YAPMA DİDEM" diye bağırdı.

Gözlerim şokla irice açıldı. Tutmaya çalışdım ama Sevda nerdivenden yuvarlanmaya başlamışdı. Tam o sırada Mirza gelip Sevdayı yerde kanlar içinde gördü. "SEVDA!" diye bağırıp Sevdanın yanına geldi.

"Sevda nasıl oldu bu!" Mirza Sevdanın karnına elini koydu. Sevda ağlayarak karnını tutup "Didem yapdı. Bebeğimi öldürmek için. Bebeğimiz gitdi Mirza Didem öldürdü onu" Sevdanın sözleri ile kaşlarım çatıldı.

Mirzanın nefretle koyulaşan gözleri beni buldu. Sevdayı kucağına alıp "ben gelene kadar kendini öldür Didem! Çünki eyer bebeğe bir şey olursa gelince seni kendi ellerimle öldüreceğim" deyip dışarı çıkdı Sevda ile birlikde.

Bense olanların şoku ile hala aynı yerde duruyordum.
Bu kadın bebeğini nasıl tehlikeye ata bilirdi? Evde kimse yokdu. Her kes Yonca ablanın mezarına gitmişdi. Sadece kumam ve ben vardık ama Mirza ne zaman gelmişdi?

Nefesimi dışarı verip terleyen avuç içimi elbiseme sildim. Umarım Sevdanın aptallığı yüzünden bebeğe bir şey olmazdı.

●●●●●●●●●●●●

Yatak başlığına yaslanıp gözlerimi kapatmışdım. Kapımın sert şekilde açılması ile gözlerimi açıp kapıya döndüm. Mirza kırmızı görmüş boğa gibi burnundan soluyordu.

DİDEMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin