DİDEM

9. TEKLİF

Öncelikle youtube kanalımıza abone olunuz.

Damlayazarr youtube hesabımız

Bölümler geç gelecekdir bilginize. ⚠️‼️

Şu anda bir kitabımın finaline hazırlanıyorum bu yüzden bu kitap diğer kitabım final oldukdan sonra sizlerle sık sık olacaktır.

Yeni kitap kapağı🫶🏻 çok güzel oldu bence❤️🫶🏻

🎵Bölüm şarkısı: Zakkum - ben seni rastgele sevmedim 🎶🎼

"Didem hanım bu Yeşim Kıraç. Sizin yeni asistanınız." Vedanın benim için ayarladığı asistan kızı incelerken odanın kapısı tıklandı. "Gir" dediğim sırada Asaf bey içeri dahil oldu. "Didem hanım müsaitmisiniz" gözlerim Veda ve Yeşimin üzerinde durduğunda, Veda gülümseyip "biz çıkalım. Yeşime odasını göstereceğim" dedi.

İkiside odadan çıkdığında gözlerim Asaf beyin üzerinde durdu. Karşımdaki koltuğa oturup gözleri ile beni süzmeğe başladı. Rahatsızca kıpırdandığımda "bir şey mi isteyecektiniz?" Diye sordum.

Asaf bey omuzlarını silkip dudaklarını 'bilmem' dercesine büzdüğünde kaşlarımı çatdım.

"Sizinle daha yakından tanışmak istediğim için geldim" söylediği sözler ile kaşlarım daha fazla çatıldı. "Benimle tanıştınız zaten. Lütfen böyle rahatsız edici kelimeler kullanmayınız" Asaf bey hafif gülüp başını olumsuz anlamda sallayıp alayla gözlerime bakdı.

"Evli değilsiniz Didem hanım ve açık olacağım. Sizi ilk gördüğüm zamandan beri tutuldum. Şahsen Mirza bey çok güzel bir hazine kayb etmiş farkında değil"

Ayağa kalkdığımda sinirle yüzüne bakdım. Ne saçmalıyordu bu adam? Özel hayatım hakkında konuşmaya nasıl çalışırdı?

"Özel hayatım hakkında konuşmanız bittiyse lütfen odamdan çıkınız. Dosyaları incelemem gerek." Söylediklerim ile ayağa kalkıp kaşlarını şaşkınlıkla havaya kaldırdı. "Ops! Kızdırdım sanırım. Peki öğle olsun gidiyorum şimdilik ama bir gün baş başa yemek, yemek isterim"

Bıkkın bir nefes verip gözlerimi devirmemek için kendimi zor tutarken kapı yeniden tıklatıldı. Allahım çıldıracağım!

"Gel!" Sert sesim ile Asaf beyin bıyık altından güldüğünü gördüm ama umursamadım.

Kapı açıldığında içeri tüm heybeti ile Utku girdi. Gözleri Asaf beyi bulduğunda kaşlarını çatdı. Neydi gözlerindeki bu öfke?

Asaf beyden hazz etmiyordu sanırım. Haklıydı bende hazz etmemiştim zaten. "Utku" dediğimde gözleri beni buldu. "Bir şey mi oldu?" Utku gözlerime bakıp "babanız bu gün erken gelmenizi istedi" dedi.

Başımı sallayıp Asaf beye döndüm. "Asaf bey çıka bilirsiniz" Asaf bey ve Utku bir birinin gözlerine öfke ile bakdığında bıkkın bir nefes verdim.

Asaf bey odadan çıkdığı zaman bende elime çantamı alıp Utku ile odamdan çıkdım. İnsanların bakışlarını üzerimde hiss etsem bile gözlerimi karşımdan ayırıp etrafa bakmadım.

Yabancı insanların içinde tanıdık gözde üzerimde idi bunu hiss ede biliyordum. Bir zamanlar deli gibi sevdiğim adamı şu anda umursamıyordum. Sanırım ona olan aşkım bitmişti.

Zaten tek taraflı aşk evliliği ayakta tutamazdı değil mi?

Ben evliliğimi kurtarmak isterken Mirza evliliğimizi diplere çekiyordu. Şimdi kendisi bile mutlu değil. Bunu onun gözlerine bakarken anlıyordum. Hiç bir şey önemli değildi ama kalbim dediğim adam kalbimden yaralamıştı beni.