DİDEM

6. ANİ ÖLÜM

Keyifli okumalar❤️

Bu bölüm kısadır!

Sabaha kadar ağlamam sonucu odama gitmişdim ve ağlayarak uyumuşdum. Mirza, canımdan çok sevdiğim adam benden boşanmak istiyordu.

Şimdide yatak başlığına yaslanmış düşünüyordum. Ailem kuma olayını bilmiyor. Umarım öyrenmezler. Çok fazla düşünmekden yorulmuşdum ayağa kalkınca kalkar kalkmaz başım dönmesi ile yatak başlığına tutundum. Son zamanlar çok fazla başım dönüyordu.

Başımın dönmesi geçince duşumu alıp üstüme mavi dizlerimin 4, 5 parmak altında uzun kollu elbise giyindim. Saçımı kurutup ördüm. Saçlarım uzun olduğu için açık bırakmıyordum.

Yüzüme nemlendirici sürüp dışarı çıkdım. Her kes masaya toplanmışdı. Ne yani geç mi kalmışdım? "Günaydın" dedim utanarak.

Her kes günaydın dedikden sonra masaya geçdim. Tabi Rojin ana, Sevda ve Mirza demedi. Umrumda değil artık. Ne olacaksa olsun.

Sessizce kahvaltımızı bitirdikden sonra her kes kendi işi ile ilgilendi. Odama çıkdım. Ördüğüm saçlarımı açıp taradım.

O sırada kapı açıldı. Kapıya dönünce Mirzayı görmem ile şaşırdım. Mirzanın gözleri bir süre saçımda dolandı. "Konuşalım mı?" Deyince tarağı bırakıp "tabi. Ne konuşacağız?" dedim.

"Uzatmadan söylemek istiyorum" deyince gerildim. Ne söyleyecekdi? Bir anda söylediği şeyler ile yutkundum. Kalbim acıdı.

"gelecek aya boşanacağız. Bunu kimse bilmemeli Didem." Mirzanın benden boşanmak için hevesli olması canımı yaksa bile qururlu kadın olarak benden boşanmaması için yalvarmayacağım.

Her ne kadar boşanmak istemesemde qurursuzluk edip beni sevmeyen adamla evli kalamam. O yüzden başımı sallamakla yetindim.

"Teşekkür ederim Didem. Umarım seni hakk eden biri hayatına girer " Der demez Odamdan çıkınca dizlerim üzerine çöküp gözyaşlarımı serbest bırakdım.

Benim kocam benden başkasını sevmemi istiyor. O benim ilk aşkım o benim her şeyimde ilkimdi. Ama şimdi...

Boşandıkdan sonra yeniden Ağkan olacakdım...

Derin nefes alıp ayağa kalkdım. Aynadan yansımama bakdım. Uzun saçlarım karnıma kadar dökülmüşdü. Elim ile saçlarımı okşayıp çekmeceden makas alıp düşünmeden uzun saçlarımı omzumun 4 parmak aşağısında kesdim.

Elimdeki saça bakıp ağlayarak yere çökdüm. Okuldaki arkadaşlarım Saçlar en büyük acıları taşır. Kadınlar intikamını saçlarından alır. Derlerken ben asla saçımı kesmem diyordum. Ama haklılarmış...

( gerçekden öyle bende kalçama kadar uzun saçlarımı omzumdan kesmişdim... hala aynı boyda kullanıyorum neyse okuyalım )

Ayağa kalkıp elimdeki saçları şala koyup bükdüm ve dolaba yerleşdirdim. Saçlarımı tarayıp yüzümü yıkayıp dışarı çıkdım.

"Didem. Saçlarınımı kesdin?" Zümrüt ablanın şaşkınlık içeren sorusu ile başımı salladım. "Evet. Rahatsız ediyordu" dedim. Oysa onları uzatmak için her şeyi yapmışdım...

Mirza saçlarıma bakıp kaşlarını çatmışdı. Mirza uzun saçları severdi. Daha küçükken öyrenmişdim bunu.

"Senin saçların çok güzel. Uzun saçlı kızları çok severim. Büyüyünce uzun saçlı kızla evleneceğim"

O zamanlar daha çocukduk ikimizde....

"Olsun böleden yakışmış kızıma" Zinet annenin sözleri ile gülümsedim. Bana kayınvalide değilde anne olmuşdu.