In Another Life

47. Pinky Promise

Το τελευταίο διήμερο πέρασε χωρίς να μιλήσουμε σε κανέναν. Ο Άλεξ ζήτησε από τον Ίαν να μείνει με τον Γιώργο, μέχρι να ηρεμήσουν κάπως τα πράγματα, χωρίς βέβαια να του εξηγήσει τον λόγο. Εκείνος δέχτηκε αλλά περιμένει εξηγήσεις.

Αν και μικρή, η αποχή από όλους και από όλα, μου έκανε καλό. Το νοερό τείχος που έχτισε ο Άλεξ για να με προστατέψει από τις σκέψεις μου, με έσωσε από την ίδια τη πραγματικότητα.

Αλλά δεν μπορούμε να ζούμε έτσι για πολύ ακόμα. Οι γύρω μας ανησυχούν και, όσο ωραίο κι αν ήταν αυτό το διάλειμμα, είναι εγωιστικό να τους αφήνουμε να αγωνιούν.

Αποφασίσαμε πως ήρθε η ώρα να τους μιλήσουμε. Ο Άλεξ επιμένει πως ίσως μπορούν να βοηθήσουν. Εγώ πάλι πιστεύω πως κανείς και τίποτα δεν είναι ικανό να βοηθήσει.

Ο μοναδικός λόγος που κατάφερε να με πείσει είναι η ανάγκη που έχω για τη στήριξή του αδερφού μου. Ίσως να μην μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημά μου, όπως συνήθιζε μέχρι τώρα, αλλά η αγκαλιά του και μια γλυκιά κουβέντα είναι όλα όσα χρειάζομαι αυτή τη στιγμή.

Όταν σχολάσω, ο Άλεξ θα έρθει να με πάρει από το σχολείο για να πάμε να μιλήσουμε στον Γιώργο και στον Ίαν.

Το σημερινό εφτάωρο δεν περνά καθόλου ευχάριστα. Τα δευτερόλεπτα μοιάζουν με μέρες, τα λεπτά με χρόνια και οι ώρες με αιώνες. Ο χρόνος κυλά τόσο αργά που το μυαλό μου υπεραναλύει κάθε μου σκέψη, κάθε εξέλιξη και τροπή που μπορεί να πάρει η συνάντησή μας με τα παιδιά. Τα χέρια μου ακουμπούν σχεδόν μουδιασμένα πάνω στο θρανίο. Όσο περνά η ώρα το άγχος μου αυξάνεται και ως αποτέλεσμα, το πόδι μου παίζει νευρικά ενάντια στο δάπεδο.

«Τι έχεις ρε και χτυπάς το πόδι σου ασταμάτητα εδώ και ενα δίωρο;» παρατηρεί ο Πάνος.

«Αποφασίσαμε να μιλήσουμε στον αδερφό μου και στον Γιώργο για...ξέρεις, το γνωστό θέμα», αποκρίνομαι, αποφεύγοντας να πω την λέξη εγκυμοσύνη γιατί μέχρι και οι τοίχοι έχουν αυτιά σε αυτή την τάξη.

«Κατάλαβα, πρέπει να έχεις σαλτάρει από το άγχος σου» λέει κοιτάζοντάς με συμπονετικά.

«Μέσα έπεσες» απαντάω ξεφυσώντας.

«Έλα ρε Έρμι, μην ανησυχείς. Θα πάνε όλα καλά, πίστεψέ το. Ο Ίαν σίγουρα θα βρει τρόπο να σε ηρεμήσει με κάποιο μαγικό τρόπο, όπως πάντα άλλωστε. Θα είναι καλύτερα εάν μιλήσεις σε ανθρώπους που εμπιστεύεσαι και φύγει το βάρος από πάνω σου», με καθησυχάζει καθώς χαϊδεύει απαλά την πλάτη μου.