In Another Life

40. Όλα ή Τίποτα

Οι μέρες περνούν και σιγά σιγά τα πάντα επανέρχονται στην κανονικότητα. Ο Άλεξ βγήκε από το νοσοκομείο και επέστρεψε σπίτι, βέβαια για λίγο καιρό θα πρέπει να παραμείνει στο κρεβάτι. Ο Γιώργος έχει αναλάβει την φροντίδα του, μιας και είναι ο μόνος που βρίσκεται κοντά του και δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο να τον διώξει.

Όλοι είναι ανακουφισμένοι που η ιστορία με τον Άλεξ είχε καλό τέλος, αλλά για εμένα δεν έχει τελειώσει τίποτα. Ή έχουν τελειώσει όλα. Ο χρόνος θα δείξει. Ο Άλεξ αποφεύγει κάθε προσπάθεια επικοινωνίας από εμένα. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω επιχειρήσει να πάω στο σπίτι των παιδιών, ξέρω πως δεν θα θελήσει να με δει. Τον έχω πάρει άπειρα τηλέφωνα από την τελευταία μας συνάντηση, αλλά κάθε φορά βγαίνει ο τηλεφωνητής στην θέση του Άλεξ. Κάθε φορά που ο Ίαν ή ο Γιώργος προσπαθούν να του μιλήσουν για εμένα, εκείνος αλλάζει κουβέντα αποφεύγοντας πάση θυσία τη συζήτηση.

Ο Στέφανος από την άλλη, μένει στο πατρικό του τις τελευταίες μέρες, με τους γονείς του και τον μικρότερο αδελφό του. Ο Στέφανος, που ήταν πάντα εκεί για όλους, που κάθε φορά μας βοηθούσε να λύνουμε τις διαφορές μας και αντιμετώπιζε τα πάντα με λογική και ειλικρίνεια, έχει μετατραπεί στον μεγαλύτερο εγωιστή που έχω γνωρίσει. Έχει από τον Άλεξ την απαίτηση να τον συγχωρέσει λες και εκείνος θα έκανε το ίδιο αν βρισκόταν στη θέση του. Έφυγε από το σπίτι, ενημερώνοντας μόνο τον Γιώργο. Παράτησε τον καλύτερό του φίλο σε μια τέτοια, δύσκολη στιγμή αντί να μείνει δίπλα του και να προσπαθήσει να αποκαταστήσει τη σχέση τους. Ο Άλεξ φουντώνει όλο και περισσότερο με τη στάση του και η πικρία που του αφήνουν οι πράξεις του γίνεται όλο και πιο έντονη, ακόμη κι αν δε το παραδέχεται.

Το κινητό μου χτυπάει μα δεν έχω όρεξη να μιλήσω σε κανέναν. Αποκλείεται να είναι ο Άλεξ, οπότε δεν υπάρχει λόγος να απαντήσω την κλήση. Αποφασίζω να το αγνοήσω, όμως συνεχίζει να χτυπάει επίμονα χωρίς να μου αφήσει άλλη επιλογή από το να το σηκώσω.

Ο Γιώργος; Κι αν έπαθε κάτι ο Άλεξ; «Γιώργο; Όλα καλά;» ρωτάω ανήσυχα χωρίς να χάσω χρόνο.

«Ναι, μην ανησυχείς. Για τον Άλεξ σε ήθελα».

Πετάγομαι αμέσως όρθια καθώς το άγχος αυξάνεται. «Έπαθε κάτι;»

«Όχι, όχι», απαντάει. «Απλώς, αύριο έχω κανονίσει να πάω στο σπίτι του Στέφανου να του μιλήσω. Ο Άλεξ έχει πέσει ψυχολογικά με αυτή την κατάσταση, δεν του κάνει καλό. Θα προσπαθήσω να τον πείσω να γυρίσει σπίτι και να κάνει μια κουβέντα με τον Άλεξ».