In Another Life

51. Μέρες Κατάθλιψης

Ψάχνω στις επαφές μου τον αριθμό του Στέφανου και μόλις τον βρω, τον καλώ χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο Άλεξ θα νευριάσει τόσο άσχημα όταν το μάθει...

Δαγκώνω νευρικά τα χείλη μου απ'το άγχος όση ώρα περιμένω να ακούσω τη φωνή του απ'την άλλη γραμμή. Πάνω που σκέφτομαι πως δεν θα απαντήσει, κάνει το αντίθετο.

«Ερμιόνη;», ακούγεται ξαφνιασμένος.

«Στέφανε!» προφέρω το όνομά του μετά από πολύ καιρό.

«Όλα καλά;» αναρωτιέται παραξενεμένος από το απρόσμενο τηλεφώνημα, αλλά ακούγεται πραγματικά ήρεμος σε σχέση με την τελευταία φορά που τον άκουσα.

«Δεν θα το 'λεγα. Σε χρειάζομαι. Ο Άλεξ δηλαδή», διευκρινίζω, μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα.

«Έπαθε κάτι ο Άλεξ;» ρωτάει ανήσυχος, αγνοώντας ό,τι έχει προηγηθεί μεταξύ τους.

«Απλά βρες μια δικαιολογία και έλα σπίτι, δεν μπορώ να σου πω παραπάνω», λέω βιαστικά χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες.

«Καλά, έρχομαι», ανακοινώνει και ξεφυσάω ανακουφισμένη που δέχτηκε.

«Α, και κάτι τελευταίο», συμπληρώνω πριν κλείσει το τηλέφωνο. «Μην πεις σε κανέναν για αυτό το τηλεφώνημα».

«Μείνε ήσυχη», με καθησυχάζει και τερματίζει την κλήση.

Ο Άλεξ δεν χάνει ευκαιρία να επισημάνει πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν είχε δίπλα του τον Στέφανο. Ωστόσο, είμαι σίγουρη πως, παρά την υπόσχεση που μου έδωσε, ο εγωισμός του θα υπερισχύσει για ακόμη μια φορά. Έτσι, αποφάσισα να βάλω το χεράκι μου και να προσπαθήσω να τους φέρω κοντά, εφόσον δεν πρόκειται να το κάνουν από μόνοι τους.

Το σχέδιο είναι απλό. Ο Στέφανος βρίσκει μια αφορμή για να επισκεφτεί το σπίτι των παιδιών. Εκεί θα βρει τον Άλεξ, στον οποίο ζήτησα να πάει στο σπίτι τους να φέρει κάτι ρούχα που δήθεν ξέχασε ο Ίαν όσο έμενε εκεί. Τα υπόλοιπα τα αφήνω στην μοίρα τους και ελπίζω για το καλύτερο.

Το πρώτο μέρος του σχεδίου πήγε αναπάντεχα καλά. Το μόνο που μένει είναι να κυλήσει και το υπόλοιπο σχέδιο εξίσου ομαλά. Μακάρι να έχει καλό τέλος αυτή η ιστορία...

Alex' POV

Ψάνω την άδεια ντουλάπα εδώ και ένα τέταρτο, αλλά τα ρούχα του Ίαν δεν είναι πουθενά. Την ώρα που πληκτρολογώ ένα μήνυμα για να πω στην Ερμιόνη πως δεν βρίσκω τα πράγματα του αδερφού της, ακούω κλειδιά στην πόρτα. Υποθέτω πως ο Γιώργος επέστρεψε και σβήνω το μήνυμα για να τον ρωτήσω μήπως ξέρει που βρίσκονται τα ρούχα του Ίαν.