İntikam uğruna kaçırılmış Lavin.
Dedesi tarafından hayatı cehenneme çevirilen Lavin.
Babası ve annesi tarafından sevilmeyen Lavin.
Bebek iken diğer bebek ile değiştirilen ve acıya mahkum olan Lavin.
Söyle. Hangisi daha acı? Bu hayattan kurtulabi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
25.07.24
.
Huzurlu uyku.
Belki de ilk defa tadıyor ve hissediyordum.
Hissi çok güzelmiş...
Sabah uyandığımda Emre bey baş ucumda oturuyor ve saçımı okşuyordu. İlk defa ise huzurlu ve baba kokusu ile uyumuştum.
Şuanlık kendisine baba diyemiyordum, diyemezdim.
Uykulu gözlerim ile ona bakarken o gülümsedi. "Günaydın, güzelim."
Bende samimi bir şekilde gülümsedim. "Günaydın."
Biri bana ilk defa güzelim demişti.
Bunun da hissi bambaşka bir şeydi...
Elleri saçlarımı okşamaya devam ederken yine üçüncü değişik hisse kapıldım.
Hep çekilmek ve canımı yakmak için kullanılan saçım bu sefer severek ve canımı acıtmaktan korkarcasına seviliyordu.
Bu evde hep ilklerimi yaşıyor ve yanılmıyorsam yaşayacaktım.
"Sen yerinden kalk bakalım ardından ise aşağıya kahvaltıya gel. Ondan sonra sen, ben, annen ve Cenk abin ile alışverişe gideceğiz."
Gözlerim anında pörtlek gibi açıldı. Ben dışarıya hiç çıkmamıştım ki. Bilemezdim oraları.
"Ama," diyerek itiraz edicektim ki Emre bey sözümü kesti. "Aması yok, güzelim. Hem sen alışveriş yapıcaksın hem de ben senin kimlik işlerini halledeceğim."
Kimlik olayını biliyordum. Babamın soyadından kurtulacak ve gerçek babamın soyadını alıcaktım. Bunun için itiraz etmeye hakkım yoktu.
Derin bir nefes vererek, "Peki," dedim.
Emre bey ise ilk önce alnımdan öpmüş ondan sonra ise ayaklanmıştı. "Bekliyoruz seni," dedi en son odadan çıkmadan önce.
Garipti.
Kendisi değil yaşadıklarım garipti. Hâlâ inanamıyordum. Sanki bir masalın içindeydim.
Gözlerimi ovuşturarak yataktan doğruldum ve ayağa kalktım. İlk önce Defne hanımın gösterdiği odadaki banyoya gittim ve yüzümü yıkadım. Yüzümü yıkadıktan sonra kuruladım ve odaya geri döndüm.
