සිලිලාර || NONFICTION

9

රුහුණු කැම්පස් එක කියන්නෙ හරි ලස්සන ප්‍රදේශයක්... හවස් වරුව වෙද්දි හමන හීතල මුහුදු හුළඟ එක්ක 'රුහුණු සරසවි පෙදෙස' හරි ලස්සනයි...
ස්වප්න හිටියෙ, කැම්පස් එකේ ගේට් එක ගාවම තිබ්බ බැංකුව ගාව හිටගෙන, සනුල්‍යා එක්ක කයියක් ගහන ගමන්...

"උඹ කියන්නෙ එතකොට ගෙදර කට්ටිය ට්‍රිප් එක යනවට කැමති වෙන එකක් නෑ කියලද?"

"ඔව් බං... අපේ ගෙවල්වල උන් ගැන ඉතින් දන්නවනෙ... එපාවෙලා තියෙන්නෙ... කොල්ලෙක් වෙලත් නිදහසක් නෑ ලබ්බ..."

ස්වප්න බර හුස්මක් පහත දාලා රවාගෙනම කිව්වා... යාලුවො ටික වැල්ලවායට ට්‍රිප් එකක් දාගෙන හිටියත්, ස්වප්නට ට්‍රිප් එක යන්න ගෙදරින් අවසර ලැබුණෙ නෑ... ඉතින් මේ දවස් ටිකේම ස්වප්න හිටියෙ කේන්තියෙන්... කොච්චර කේන්තියෙන්ද කිව්වොත් කොල්ලා ගෙදරටවත් කෝල් කළේ නෑ....

"අනෙ පොඩ්ඩක් ආයෙ කතා කරලා බලපංකො බං... ඕන්නම් මම නැන්දට කතා කරන්නම්... රුකීත් එනවනෙ..."

"අම්මා කියයි... අප්පච්චි එක්කනෙ බැරි බං... ගෑනි වගේ ගේ ඇතුළෙ තියන් ඉඳලා මොනාද මන්දා හිතන්නෙ..."

"අනේ ඒත් බං- ඒ අන්න බස් එකක් එනව... මම උඹට ගෙදර ගිහින් මැසේජ් එකක් දාන්නම්..."

"හා හා... පරිස්සමට පලයන්... බායි"

මාතර පැත්තෙන් ආපු බස් එකක් වේගෙන් ඇවිත් කැම්පස් එකේ හෝල්ට් එක ගාව නතර කරද්දි සනුල්‍යා ඉක්මනට දුවගෙන ගිහින් ෆුට්බෝඩ් එකෙන් උඩට නගින ගමන් බෑග් එකත් අතේ එල්ලගෙන ස්වප්නට අත වැනුවා... එහෙම්මම බස් එක අද්දලා වේගෙන් එතනින් බීච් සයිඩ් එකට යද්දි ස්වප්න බෙල්ල දික් කරලා ඒ දිහා බලලා වටපිට බැලුවා...

දේවනගරය හරහා යන ප්‍රධාන පාරෙ වාහන නම් නැතිවෙන්නෙ නෑ... හැබැයි කොච්චර වාහන ගියත් ඒ වාහන අස්සෙන් මදුරු බයික් එකක් යනවා කියන්නෙ ආයෙ මදුරුවාගෙ සද්දෙ අනිවාරෙන් කැපිලා පේනවා... ස්වප්න ඔලුව හරවලා මුහුදු මායිම පැත්ත බැලුවෙ ඒ මදුරුවාගෙ සද්දෙ නිසා...

කොල්ලගෙ මූණ නොදැනිම ළා හිනාවකින් හැඩවුණේ ඒ රතු පාට මදුරු බයික් එක දකිද්දි...