සිලිලාර || NONFICTION

5

ධීවර වරාය , දේවනගර්...

සැඩ මුහුදු හුළඟක් දකුණු මුහුදු තීරයේ හැප්පීගෙන ගොඩබිමට හමාගෙන ගියා... මහ මුහුදු කඳේ සීතලත් ඩැහැගෙනම... නැවුම්, සැහැල්ලුයි...

බොනී හිටියෙ ධීවර වරායෙ බෝට්ටුවකින් ඍජිෆෝම් පෙට්ටි වගයක් පිටට අදින ගමන්... ඒ දිග, කළු පාට කොණ්ඩෙ තෙත් වෙලා කැරලි ගැහිලා තිබුණා... කොල්ලා හිටියෙ බාගෙට වතුර නාලා...

ලොකු ඍජිෆෝම් පෙට්ටියක් අරගෙන කරේ තියාගත්ත බොනී ඒකත් අරගෙන ධීවර වරායෙන් එළියට ඇවිදගෙන ගියා... ඒ අවසාන පෙට්ටිය ඒ බෝට්ටුවේ තිබුණු... අවසාන පෙට්ටියත් එළියෙ ලී තට්ටුවකින් ගොඩගහලා තිබුණු පෙට්ටි ගාවින් තිබ්බ කොල්ලා යන්තම් උඩ පැන පැන දුවගෙන ගියේ ධීවරයො රැස්වෙලා පාන්දර තේ බිබී හිටපු බෝට්ටුවට...

"මාමේහ් !!! ඔක්කොම ඇද්දා...."

බොනී බෝට්ටුවෙන් එළියෙ ඉඳන් අත වන වන කිව්වහම බෝට්ටුවේ හිටපු මිනිස්සු කොල්ලට හිනාවකින් සංග්‍රහ කළා...

"මං උඹට කොටහක් දෙන්නං විකුණගනිං ගිහින්..."

ඇසුත් ලොකු කරලා පුදුමය ප්‍රකාශ කරලා ඔලුව වනපු බොනී හිනාවෙලා එතනින් ආවෙම සතුටින්... කොල්ලගෙ හිත ප්‍රබෝධමත් වෙලා තිබුණා... ඈත පේන ක්ෂිතිජය රිදී පාටින් දිලිසුණා... බොනී ඒ දිහා බල බලම තමන්ගෙ ඉණේ රඳවලා තිබුණු බොබ් මාලෙ ලේන්සුව අතට අරන් වන වනම ආවා...

වෙරළ හරි ප්‍රේමාදරණීය කතාවක් කියනවා... මහ මුහුදත් එක්ක... දීර්ඝ කාලෙක ආදර කතාවක් ඒක... මුහුද වෙරළට ආදරේ කරපු තරම්... හැම ආදර කතාවක්ම පරාදයි ඒකට...
උතුරලා යන ආදරේ එක්ක වෙරළ අත් නොහැර, වෙරළට දිවා රෑ හාදු තවරන මුහුද තරම් ලස්සන ආදරවන්තයෙක් වෙන කොයින්ද?

බොනී ඒ පණක් නැතුව ආදරේ නාමෙන් ගැහෙන රළ තමයි ආදරේ විදිහට විශ්වාස කළේ... ක්ෂිතිජය කියන්නෙම මිරිඟුවක් වෙද්දි , බොනී විශ්වාස කරේ ඇහැට පේන මිරිඟුවක් නොවන වැල්ලෙ හැපෙන රළ...
බොනීට ඕන , මිරිඟුවක් නොවන , නෙත් මානෙම ඉන්න ලස්සන හැඟීමක්...

බොනීගෙ බළල් ඇස් හිනාවුණා... රෑ නින්දටත් පුංචියට බාධා කරන පුංචි පුංචි කතා ගොඩක් ඒ හිත අස්සෙ එහෙ මෙහෙ ගියා... ඒ පුංචි පුංචි කතා මතකෙට නගාගන්න ගමන් ඇස් පියාගත්ත බොනී හීනියට හිනාවුණා...