සිලිලාර || NONFICTION

6

දවල් වරුවෙ කාස්ටක රස්නෙ හැන්දෑ ජාමෙ වෙද්දි අඩු වෙලා ගිහින්... සනුල්‍යාගෙ ගෙදරට ස්වප්න, රුක්ෂාන්, මහීම ඇතුළු තවත් යාලුවො පහළොස් දෙනෙක් විතර එකතුවෙලා හිටියා...

කෙල්ලො සෙට් එක හනි හනිකට කෑම ලෑස්ති කරද්දි කොල්ලො ටික ගෙදර අස්පස් කරන වැඩ කරා , හැබැයි ස්වප්න මනෝහර කියන නිළමෙ මහත්තයා නම් ගෙදර පුටු සැටිය උඩට වෙලා කකුල් දෙකත් උඩ තියන් ෆෝන් එක බැලුවා මිස මෙලෝ සංසාරෙ වැඩක් කරේ නෑ..

"අඩෝ ස්වප්නයා !!! මේ සාලෙ ටික පොඩ්ඩක් අතු ගාලවත් දියංකො..."

මහීම තඩි ලී පුටුවක් උස්සගෙන සාලෙ එහා කොනේ ඉඳන් මෙහා කොනට යන ගමන් කියද්දි ස්වප්න මහීම දිහා රවලා බැලුවා...

"මං සනූ එක්ක බඩු ගේන්නත් ගියා... තව වැඩ කරන්න බෑ මහන්සියි මට..."

රුක්ෂාන් පුම්බ පුම්බ හිටපු බැලුන් එක කටෙන් එළියට අරගෙන ස්වප්න දිහා බැලුවෙ 'මෙවන් දරුවො මක්කටෙයි' වගේ බැල්මට් එකකින්... ස්වප්න ඒ කිසි දෙයක් ගනන් නොගෙන ෆෝන් එකට අවධානය දුන්නා...

'ඇයි ලංකාවෙ මිනිස්සු දාඩිය පෙරාගෙන ටයි දාන්නෙ?'
'උඹගෙ වැලමිටේ හම කොච්චර ඇද්දත් රිදෙන්නැ'
'තරු තියෙන්නෙ උඩ විතරක් නෙවෙයි.'
'උඹට උඹේ වටේ ඉන්න මිනිස්සුන්ව වෙනස් කරන්න බෑ, හැබැයි උඹට උඹේ වටේ ඉන්න මිනිස්සුන්ව වෙනස් කරන්න පුලුවන්.'
'මේ ලෝකෙ ඉන්න හැම මනුස්සයෙක්ම පීනන තරඟෙකින් දිනලා ඉන්නෙ, දිනුවෙ නැත්නම් ඌ ඉපදිලා නෑ.'
'ඇයි ඉර දවල්ට පායන්නෙ? අපිට ඉර ඕන දවල්ට නෙවෙයිනෙ. දවල්ට එළිය තියෙනවනෙ. අපිට ඉර ඕන රෑට. එතකොට රෑට තමයි ඉර පායන්න ඕන.'
'ඇයි අපි W අකුරට ඩබල් u කියන්නෙ? ඩබල් v කියලනෙ කියන්න ඕන.'
'පිනෝකියෝ දන්නවනෙ? අර බොරු කියද්දි නහය දික්වෙන එකා. ඌ කිව්වොත් දැන් මගෙ නහය දික්වෙනවා කියලා, නහය දික්වෙයිද නැද්ද?'
'උඹ ඇවිල්ලා ඔටෝ ජීවත්වෙන මනුස්සයෙක්, හැබැයි ඒක මැනුවලි කරන්නත් පුලුවන්. උඹ අද දවසටම හිතලා හුස්ම ගන්නෙ මං මේක කිව්වට පස්සෙනෙ. මෙච්චර වෙලා උඹ ජීවත් උනේ ඔටෝ.'

#සකබුංතා තොදබෘම් බ්‍රොම්ත්‍රී බෲම් බෲම්

"W..what!?"