සිලිලාර || NONFICTION

10

තමන්ගෙ හෝටල් කාමරේ නිදාගෙන හිටපු යශ් , වේගෙන් හුස්ම ගන්න ගමන් ඇඳේ වාඩිවුණා... කොල්ලගෙ අඩ නිරුවත් ඇඟ සම්පූර්ණ දාඩියෙන් තෙත් වෙලා තිබුණා... ඒ දිග කොණ්ඩෙ පවා...
තමන්ගෙ මූණට වැටුනු අපිළිවෙල කෙස් ගස් අතින් පිටිපස්සට හදිස්සියෙන් වගේ තල්ලු කරපු යශ් දණිස් දෙක නවලා ඒ උඩින් ඔලුව තියාගත්තෙ අත්දෙකෙනුත් ඔලුව බදාගන්න ගමන්...

හ්ම්ම්ම්ම්හ්~

බර හුස්මක් පහත දාපු කොල්ලා ඔලුව පිටිපස්සට නවලා කාමරේ සුදුපාට සිවිලිම දිහා බැලුවා... නිශ්ශබ්දයි, එළියෙන් ඇහෙන මුහුද රළේ සද්දෙ හැර අනිත් හැමදේම නිශ්ශබ්දයි... කොල්ලා ඒ තනි කාමරේ නිශ්චල නැති එකම දේ වුණු සිවිලිම් ෆෑන් එක දිහා බලාගෙන කල්පනා කළා... ඇහිපිල්ලමක්වත් නොගහන ඒ ඇස්වල කඳුළු පිරිලා තිබුණත්, ඒවට ගලාගෙන යන්න අවසරයක් යශ්ගෙන් ලැබුණෙ නෑ....

'ප්‍රොමිස් වෙන්න, මාව කවදාවත් දාලා යන්නෙ නෑ කියලා? මට ඉන්නෙ ඔයා විතරනෙ...'

යශ් ඇස් දෙක පියාගත්තෙ මෙච්චර වෙලා ඒ ඇස්වල පිරිලා තිබුණු කඳුළු ඒ අවසරයෙන් කොල්ලගෙ කම්මුල් දිගේ ගලාගෙන පහළට කඩන් වැටෙද්දි...
ඉකිගැස්මක් නැතුවම ඇස්වලින් වැටෙන කඳුළුවල ලොකු දුකක්, වේදනාවක් ගැබ් වෙලා තියෙනවා...

"මාව අමතක ඇති..."

යශ්ගේ දැහැනට බාධා කරන ගමන් ෆෝන් එක රින්ග් වෙන්න ගත්තා... කෝල් අයිඩී එක බලපු කොල්ලා හනික කොට්ටයක් ඇදලා අරගෙන කඳුළු පිහිදාගෙන කෝල් එක ආන්ස කළා...

"චූටික්කී..."

කොල්ලා මල් හතේ හිනාවක් මූණෙ රඳවගෙන කෝල් එක ආන්ස කරපු ගමන් කතා කළත්, හිනාවෙවී කොල්ලා දිහා බලපු චූටික්කිගෙ මූණ වෙනස් වුණා...
කෙල්ලගෙ ලොකු බෝල ඇස් වදවෙන බැල්මකින් සැරසෙද්දි , යශ්ගෙ මූණෙ තිබුණු මවාගත්ත හිනාව ටිකක් අඩුවුණා....

"චූටික්කි කෑම කන්නෙ නෑනෙ චූටි මහත්‍තයා... දවාලෙ කවාගත්තෙත් බොහොම අමාරුවෙන්..."

යශ් අනෝමා අම්මා කතා කරද්දි හරි පරිස්සමට අහගෙන හිටියෙ, පුංචි කෙල්ල දිහාම බලාගෙන... ඒ ඇස්වල කලාතුරකින් දකින්න ලැබෙන ආදරණීය බව නැතිවෙලා ගිහින් දුකක් මිශ්‍ර හිස් බවකින් පිරිලා තිබුණා...