6

88 5 0
                                    

~10 minuten voor de moord~

Ik kom net thuis van het werk. Het was een lang dag. Ik was ook de laatste op kantoor. Ik hang mijn jas op en loop op de bank. Hopelijk is er iets leuks te zien op tv. Ik zapp wat door de programma's. Er is echt niks leuks nu.

Dan pak ik mijn telefoon maar. Misschien wilt Matthy langs komen. Het was gister echt gezellig. We zijn vanochtend ook samen naar kantoor gegaan. Ik bel hem wel.

Even wacht ik. Hij neemt niet op. Raar Matthy neemt altijd op. Ik probeer het nog een keer. Weer niks. Ik zucht. Dan maar appen.

Heyy matt, zin om langs te komen?

Even kijk ik naar het appje. Misschien moet ik gewoon zeggen dat ik hem mis. Nee dat is raar. Ik blijf naar het appje kijken, maar de vinkjes worden niet blauw. Nog een keer bel ik hem. Ik tik met mijn vingers op tafel. Waarom word ik hier zo nerveus van. Hij is waarschijnlijk met veel belangrijkere dingen bezig.

Ik zucht als hij weer niet opneemt. Als ik nu nog een keer bel kom ik echt over of ik iets nodig heb van hem.

Na een kwartier belt Koen me ineens. Wat moet hij nou? Koen belt echt nooit. 'Heyy koen' 'Kom nu naar Matthy zijn huis!' 'Hoezo?'. Ik hoor allemaal sirenes op de achtergrond. 'Matthy is neer geschoten, kom alsjeblieft'. Je hoort heel goed in de stem van Koen dat hij in paniek is. 'ik kom!'

Dit kan niet. Snel trek ik me schoenen aan en stap ik in mijn auto. Het maakt nu niks meer uit of ik te snel rijd of niet. Ik moet nu naar Ameide. De tranen staan in mijn ogen. Als ze nu een grapje maken word ik zo boos.

Na even gereden te hebben kom ik bij zijn huis. Er staat overal politie en er staan ook ziekenwagens. Snel loop ik er naar toe. Ik zie koen al staan. 'Hey Milo'. Ik zeg niks en wil naar binnen lopen. Koen trekt me terug. 'Ik wil naar Matthy, laat me los!' De tranen lopen nu over me wangen.

'Het heeft geen zin meer Miel, hij leeft niet meer'. Bij deze worden stopt mijn hard even. Dit kan niet. Koen trek me in een knuffel. Ik begin nog harder te huilen dan dat ik al deed. Dan komt Raoul aan lopen en Robbie komt ook niet veel later. Ook zie ik familie leden van Matthy.

'Jongens laten we bij een van ons slapen' zegt Raoul. Ik schud mijn hoofd. 'Ik wil hier blijven' 'Dat kan niet Milo ze moeten uit zoeken wie het gedaan heeft'. Het is gewoon mijn schuld. Ik moest hem opzoeken toen hij niet opnam.

Raoul pakt mijn hand. 'Kom maatje, we gaan naar mijn huis'. Ik zeg niks en loop maar gewoon met hem mee. De rest volgt ook allemaal. Degene die mijn Matthy vermoord heeft moet een doodstraf krijgen.

MoordWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu