Part 5|
sunghoonបានដើរមកថ្នាក់វិញទាំងយំ សិស្សខ្លះដែលមិនដឹងរឿងអីគេតាមមើលបូករួមទាំងចិត្តឆ្ងល់ផងដែរ ព្រោះធ្លាប់តែឃើញគេរីករាយ តែលើកនេះមកឃើញគេយំណាវិញ
girl1 : អេ៎!sunghoonគេកើតអី?
girl2 : នៅតែជាមួយគ្នាឯងសួរអ្នកណា?
girl1 : សួរឯងហ្នឹង!
girl2 : ឆ្កួត!អាណាដឹង!បើមិនបាននៅជាមួយគេផង
........
jay : sunghoon~យ៉ាងមិចហើយ ឯណាJarie?
sh : ហុឹក...ទៅរកគេទៅខ្ញុំមិនដឹងទេគេចង់ទៅណាទៅៗ!ហឹម...
jay : មិចក៏ឯងនិយាយបែបនេះយ៉ាងណាjarieក៏ជាមិត្តរបស់ឯងបើគេមកឮគេអន់ចិត្តស្លាប់ហើយ
sh : ខ្លាចគេមកឮ?ខ្លាចគេមកអន់ចិត្ត? យល់ចិត្តគេធ្វើអី?ហុឹក....គេមិនខ្វល់ឡើយ! ខ្ញុំទេដែលត្រូវតែជាអ្នកអន់ចិត្តនោះ!
(shបាននិយាយហើយងាកទៅសម្លក់ទៅកាន់evanដែលកំពុងតែមើលមកខ្លួន)
evan : មានរឿងអី?
(ពាក្យសម្តីនេះគឺគេបានតែនិយាយក្នុងចិត្តតែប៉ុណ្ណោះ)
jay : ឯងនិងគេឈ្លោះគ្នាខ្លាំងហ៎?
sh : ហឹម...
(ក្រហឹមតែប៉ុណ្ណេះនាយតូចក៏ក្រាបយំនឹងតុតែម្តង)
jay : ...
(jayមិននិយាយអ្វីឡើងនាយគឺបានត្រឹមតែដកដង្ហើមធំប៉ុណ្ណោះ)
«អ្នកទាំងអស់គ្នាឮដំណឹងមកថាថ្ងៃនេះគ្រូគណិតយើងមិនបានមកបង្រៀនទេ ដូចច្នេះហើយអ្នកទាំងអស់គ្នាអាចស្វ័យសិក្សាបាន» ប្រធានថ្នាក់និយាយចប់មិនស្រួលបួលផងម្នាក់ៗហ៊ោពេញថ្នាក់ហើយគ្មានស្វ័យសិក្សាស្អីទេ នាំគ្នារញ៉េរញ៉ៃពេញថ្នាក់តែម្តង (អាហ្នឹងចរិតមិត្តរួមថ្នាក់របស់មីនៗណាគេចឹងខ្លះ?)
sunghoon be like : 😊
និយាយទៅយំអម្បាញ់មិញនេះបានឈប់គឺវាជំនួសដោយស្នាមញញឹមទៅវិញ(look like admin មុខងាប់សុខៗញញឹមមកវិញអីណា🙄)
ប៉ុន្តែភាពរីករាយហ៊ោរពេញថ្នាក់ត្រូវបានស្ងាត់ទៅវិញដោយសម្រែកមិត្តរបស់Evan!
ky : នេះជាឯង...អេ៎ល្បីលឿនដល់ហើយ~
(Kaeyuនិយាយដោយឈ្ងោកសម្លឹងមើលទូរស័ព្ទជាមិត្តនិងមិត្តឯទៀត អ្នកដែលនៅក្នុងថ្នាក់ឃើញបែបនេះក៏ទាញទូរស័ព្ទយកមកមើលដែរ *ខ្លាចតាមអត់ទាន់ហឿងគេ* )
