Frackles / Hyunlix

༚⁠˖⁠♡¹²

Bisikleti deniz tarafına doğru yavaşça çektim. Burası sahil değildi, uzun demirlerle kaplanmış, sadece deniz manzarasının göründüğü bir yerdi.

Biz denizin oldukça yukarısındaydık. Bisikleti iyice demirlerin olduğu yere çektim ve durdum. Felix ellerini belimden çekip, bir bana birde denize bakıyordu.

Noldu Hyun? Neden durduk?

Denizin sana huzur verdiğini söylemiştin. Bugün çok yoruldun, her şeyi bir kenara bırakıp, denize odaklan. Huzurunu tat.

Bisikletten inip, denize döndüm. Felix bir anda bisikletten indi ve hiç ummadığım anda boynuma sarıldı. Bu ani temaslarına alışmaya başlamıştım. Normalde temastan nefret ederdim. Ama konu Felix olunca... Nefret etmek imkansızdı. Onun bana temas etmesi benim için herşey demekti.

Ellerimi beline doladım ve minik bedenini sıkıca sardım. Fark ettirmeden o güzel saçlarının kokusunu içime çektim. Bir süre daha sarıldıktan sonra ayrılıp, minik ellerini uzattı.

Hadi, gel

Gülümseyerek minik ellerini tuttum.
Biraz daha denize yaklaşınca durup, demirlere yaslandı.

Niye bilmiyorum ama... Deniz gördüğüm anda içimi garip bir huzur kaplıyor hep. Ne zaman görsem mutlu oluyorum. Bazen bana anne ve babamı hatırlatıyor...

Son dediği şeyle dönüp, yüzüne baktım. Gözleri dolmuştu. Ne zaman anne ve babasından bahsedecek olsa gözleri doluyordu.

Uzanıp, ellerini tuttum.

Bu iyi bir şey değilmi?

Dedim,içini rahatlatmak isteyerek.

Mesela ben annemi ne yaparsam yapayım hatırlayamıyorum. Benim için baba diye bir şey yok. O piçe asla baba demem. Benim için varsa,yoksa annemdi hep. Sen anne ve babanı denize bakınca hatırlıyorsun. Ama ben hatırlamam gerekirken unutuyorum. Sen anne ve babanı kaybedeli bir kaç ay olmuş,daha yeni. Ama ben annemi 3 yıl önce kaybettim Felix. Bazen sesini, yüzünü unutuyorum. O an kendimden nefret ediyorum. Yüzünü unutmamak için fotoğraflarına bakıyorum. Sesini unutmamak için eski, mutlu olduğu videoları izliyorum. Acını asla küçümsemiyorum. Ama onları hatırladığın için üzülme Felix. Çünkü bir süre sonra onları unutacaksın.

Denize baktığında onları hatırladığın için üzülme. Aksine, sevin. Çünkü uzun bir süre geçtikten sonra hiç hatırlamayacaksın.

Gözleri dolmuş şekilde gülümsedi.

Haklısın. Beni en iyi sen anlarsın...

Dolan gözlerimi Felix'e çevirdim ve gülümsedim.

Seni en iyi ben anlarım.

Biraz daha denizi izledikten sonra havanın iyice kararmasıyla tekrar bisiklete yöneldik.

Tam o an Chan konum atmıştı. Sohbete girip neresi olduğuna baktım. Çok geçmeden bir bildirim daha geldi.

Sempatik Chan

Gelebilecekmisiniz buraya? Biz gelelim mi neredeyseniz?

Hyunjin

Gerek yok Chan.
Biz geliyoruz şimdi.

Tamam. Dikkatli olun.

Tamam

Sohbetten çıkıp, konuma baktım 1 saatlik mesafedeydi. Felixle beraber bisiklete binip, yavaşça pedalları çevirmeye başladım.