Kayra / Gerçek Ailem

5.bölüm

İyi okumalar

Umarım beğenirsiniz

🌸🌸🌸

Sabah annem gelip bizi 7 de kaldırmıştı. Babam ve abilerim valizleri arabaya koymuş, bizde evi son kez kontrol etmiş ve direk yola koyulmuştuk.
Ben arabaya biner binmez geri uyumaya devam etmiştim , gözümü açınca birinin dizinde yatıyordum. Kafamı kaldırıp bakınca bana sırıtarak bakan canım ikizimi gördüm. Bende ona gülümseyip oturur pozisyona geldim ve arabanın içinde gözlerimi gezdirdim. Arabayı Timur abim sürüyor yanında ılgaz abim, arkada ise ben , ikizim vardı. Diğerleride muhtemelen babamın arabasıyla geliyorlardı. Timur abim aynadan bana bakıp "günaydın meleğim uykunu aldınmı. "
Ben: "evet abi aldım uykumu. Kaç saatir yoldayız ben acıktım. "

Ilgaz abim: "balım üç saattir yoldayız sen uyuyorsun diye bizde yemedik, senide uyandırmak istemedik. Annem arayayım bir yeriz hemen birşeyler. "
Abimin dediğine çok sevinmiştim. Beni böyle önemsemeleri çok hoşuma gidiyordu çünkü.
Araba hemen bir tesiste durmuştu. Yanımıza ise babam durmuş ve hepimiz inip kahvaltı için dinlenme tesisine girip oturduk. Babam ve annem kahvaltı için birşeyler almaya gitmiş ve bir beş dakika sonra elleri dolu gelmişlerdi. Hepimize sandeviç, sıkma ve meyve suyu almışlardır. Kahvaltılar bitmiş yola geri koyulmuştuk. Oturmaktan ve sessizlikten sıkılınca arkadan kafamı Timur abiye doğru uzatıp kullanığın dibine geldim ve "abiiii benim canım sıkıldı şarkı açabilirmiyim." Dedim.
Abim: "tabi meleğim istediğini açabilirsin sormana gerek yok. Hem senin o uzatarak abiiii dediğin dillerini yerim yavrum benim. " abimin benim uzatarak abi dediğimi taklit edince hafif kıkırdamıştım. Çok güzel yapmıştı taklidi. Şöyle bir düşününce iyiki ailemi bulmuşum diye düşünmeden edemiyorum. Bundan yaklaşık bir ay öncesine kadar hiç sevgi görmeyen biriyken bu bir aydır sevgi patlaması yaşıyordum. Ailem bana tıpkı kırılacak birşeymişim gibi dikkat ediyor, belki bir şeyi sevip beğenmem diye herşeyde banada danışıyor ve fikrimi alıyorlardı. Onların beni pamuk gibi sarıp sarmalaması az da olsa şırmama sebep oluyordu. Ama o da dozunda şımarmak oluyor tabikide.
Bu düşüncelereden çıkıp hemen arabaya bağlandım ve bu aralar çek sevip dinlediğim şarkıyı açıp oynamaya başladım. (Şarkıyı burda açabilirsiniz)

Kaan bana bakıp kafa sallayınca bende salladım. Kaan söze bana bakarak söze girdi ve

"Noluya sana kızım öl demeler
Yaptın instadan bana göndermeler
Bıraktığımda bana dön demeler dön demeler bana dön demeler.

Senin unuttum ismini neydi
Ufff bana neydi ya
Benim kızların hepside barbi ya
Baba çok harbi ya"

Kaan'dan sonra oynayarak sözlere ben devam ettim.
Timur abimi göstererek.

"Dinle bu şarkım sana dinle"

Kaana sıra gelince

"Bıraktığımda bana dön demeler dön demeler ama dön demeler. "

Şarkı kaan ve benim bağırarak söylememizle bitti .
Oynamaktan yorulunca şarkıyı kapatıp kendime arkaya attım.
Ilgaz abim ve timur abim gülerek bize bakıyorlardı. Şovumuz onlarında hoşuna gitmişti , hatta ılgaz abim durmadan bizim videomuzu çekmişti.
Yolun geri kalanında ara sıra mola verip birşeyler yemiştik.
Sonunda urfa tabelasını görünce havalara uçacaktım çünkü 13 saattir yoldaydık. Bir süre sonra araba bir konağın önünde durdu.
Baba tarafım aşiret anne tarafı ise daha modernmiş. Saolsun ikizim herşeyi anlatmıştı. Hatta annemle babam üniversitede tanışmışlar. İkiside İstanbul'da okumuşlar ve böylelikle tanışmışlar. İstanbul'da birbirlerine aşık oldukları için artık orada yaşamaya karar vermişler. Bizde o yüzden İstanbul'da yaşıyorduk.
Konağın kapısına gelince kapıda bir kaç tane koruma gördüm. Annem ve babam önden diğerleri onun arkasından ve bende en arkada Timur abimin kolunun altında kapıda duruken kapı açılmış ve bizde içeri girmiştik.
Ben arkada olduğum için ve önümde dev gibi abilerim olduğu için kimseyi göremesemde sesleri geliyordu.
"Oğlum hoşgeldiniz yol yormuştur geçin oturun nefeslenin azıcık"
Kimin konuştuğunu bilmesemde herkez gidip bir yere oturmuş bende abimle birlikte oturmuştum.
Karşımda yaşlı bir kadın ile adam muhtemelen dedem ve babaannemdi. Diğer tarafta ise üç adam üç kadın.