Kayra / Gerçek Ailem

8.bölüm

Herkese merhaba 💐💐💐

Uzun yazmaya çalıştım iyi okumalar dilerimmmmm

  Sabah kalkıp hızlı bir duş almış ve direk yemek odasına gelmiş hatta şimdi kahvaltı ediyordum.

Babam, Timur abim ve Ilgaz abim iş hakında konuşuyordu. Benim kulağım babamlarda olduğu için diğerleri ne konuşuyor bilmiyorum.

"Bugün 5 toplantı var ondan dolayı geç kalmayın dosyalara göz atın biraz yeter zaten konulara hakimiz"

"Tamam Baba zaten Ilgaz önceden bakmıştı dosyalara bende bakarım. Muhtemel bir saat falan geç geliriz eve ondada sorun yok zaten aşırı geç değil. "

"Abi zaten hepimizin bildiği şeyler kazanç , gelir ve vergi konusu falan. Bildiğimiz şeyler olduğu için o kadar bile uzamaz belki"

Abimlerin konuşması dinleyerek geçmişti kahvaltı. Bugün kimse yoktu evde ben tektim. Annem vakıfa gidecekti. Babamlar zaten işe gidecek. Gediz abim ve poyraz abim arkadaşlarıyla buluşacak, kafanda maça gidecekmiş. Ben dinlenmek istediğim için evde kalmak istemiştim.

Saat beşe gelirken odamda yatağımda uzanmış tavana bakıyordum. Kimse daha gelmemişti. Çalışanlarda az önce çıkmıştı. Odada sıkıldığım kendime atıştırmalık almak odadan çıkıp asansöre binip mutfağa gittim. Telefonu masaya koyup dolabın yanına gidip içine bi baktım ne yesem diye düşünürken birde ne göreyim.

Bol çikolatalı pasta ve triliçe var. Onları hemen bir tabağa  koyup yanınada meyve suyu koydum. Pastayla bakışarak geri asansöre binip odama çıktım.
Bir yarım saat sonra falan pastalarım ve meyve suyunu bitince elimi ağzımı lavaboda yılayıp geri geldim. Saate bakmak için elimi cebime atınca telefonun olmadığını fark ettim.

Odayı arayıp tarasamda yoktu. Sonunda aklıma mutfakda unuttuğum gelince hızla asansöre koşup bindim. Asansör daha yeni hareket ederken birden ışıklar gitti ve asansör durdu.Korkuyla kapıya vurmaya başkadım.

"Hayır hayır lütfen çalış lütfen olmaz ben kalamam burda allahım lütfen yardım et lütfen."

Sırtımı kapıya yaslayıp yere oturdum. Nefes alıp vermem zorlaşamaya ve göğsüm sıkışmaya başladı. Bir yandan ağlıyor bir yandan nefes almaya çalışıyordum.

"Kimse yokmu uuuu,,,,,,,,,,, Allahım yardım et lütfen,,,baba nolur hemen gelin nefes alamıyorum............
ki... mmmm.. se.....  yok..... mu...."

Tahminen 10 dakikadır asansördeydim. Gözlerim yavaş yavaş kararırken son hatırladığım asansörün ışıklarının yanmasıydı.

Timur'dan

Şükür sonunda işler bitmiş eve gelmiştik. Babam kapıyı açarken annem de gelmişti.Şuan saat altıydı , muhtemelen diğerleri bir kaç saate gelirdi.
Salona geçince herkes kendini bir koltuğa attı. Bende şu almak için mutfağa gittim. Suyumu içip mutfaktan çıkarken hayranın telefonunu masanın üstünde gördüm. Telefonu elime alıp çıktım. Kayranın odasına çıktım ama orda yoktu. Bütün evi gezdim ama yine yoktu.

Dışarı çıksa bize haber verirdi. Ve asla telefonunu unutmazdı. Hızlı adımlara salona girerek telaşla konuşmaya başladım.

"Kayra, Kayra yok her yere baktım. Telefonu mutfakdaydı. Bizede haber vermedi. "

"Ne demek Kayra yok oğlum emin misin. "

"Evet anne baktım yok"

O sırada bir ses geldi. Ama bu bizim bozuk diye kullanmadığımız asansörden gelen sesti. Hepimiz koşarak asansörün önüne gelince kapı açıldı ve yerde baygın yatan kayrayı gördük.