Kayra / Gerçek Ailem

10.bölüm

Uzun bir aradan sonra herkese merhaba

İyi okumalarr
🌷🌷🌷🌷🌷🌷

Şuan çok güzel bir andaydım. Çünkü hep yapmak istediğim birşeyi yapacaktım. Küçüklükten beri hep yapmak isterdim ve şuanda bu isteğim gerçekleşiyordu.

Bu ne mi!!!
Tabikide at binmek.
Babam bizi pikniğe at çiftliğine getirmişti.
Tabi ben bu çiftliğin babamın olduğunu şimdi öğrenmiştim.

Çiftlik de hem piknik alanları, hemde at binicilik yerleri vardı.

Tabi ben atları görünce durur muyum aslaaa.
Annemler piknik için masayı hazırlarken babamlarda mangalı yakmışlardı. Bizde gençler olarak atların yanına gelmiştik.

Ben geldiğimden beri ilgimi çeken atın yanına gelmiş ve başını okşuyordum.
"Ayy sen çok tatlısın. Biliyor musun ben atları çok severim. Hem atların genelde isimleri olur acaba senin adın ne."

Ben atla ilgilenirken diğerleride farklı atların yanına gidip onlara yem veriyordu. Timur abim atın yemini verince benim yanıma gelip kolunu omuzuma atıp beni kendine çekip kafama öpücük kondurdu.

"Güzelim herkesin beslediği at kendilerinin buda senin atın. Biz gelmeden babam ayarladı. Bı at en iyi atlardan biri bak kıymetini bil. Adınıda istediğin gibi koybilirsin. Benim atımın adı kara simsiyah olduğu için ilk aklıma o geldi. "

"Karayel olsun o zaman. Hem kara ile de uyumlu. "

Biz atlarla ilgilenirken annem çağırmıştı. Yemekten sonra atlara binecektik.

Şuan hep beraber oturmuş yemek yiyorduk. Benim karnım ağrıdığı için tabağıma az yemek almıştım.

Ben tabağımla oynarken ayağıma biri vurunca kafamı tabağımdan kaldırıp karşıma baktım.

Tam karşımda pars oturuyordu. Ama ben yeni farkediyordum.
Ona efendim dercesine bakınca kaşıyla tabağımı gösterdi.

Tabağıma bakınca sadece yemekle oynadjğım belli oluyordu. Ona geri dönüp omuz silkince bana tek kaşı havada baktı.

" Kayra yemeğini yesene aç kalma at bineceğiz daha enerjin gelsin biraz. "

Parsın dediğiyle herkes benim tabağıma baktı. Babam kaşlarını çatıp bir bana bir tabağıma bakıyordu.

"Kızım beğenmediysen başka bişey yapayımmı sana, aç kalma karnını güzelce doyur. "

"Yok Baba yemekler güzel ama benim pek yiyesim yok ondan dolayı yemiyorum. "

Babam yerinden kalkıp yanıma geldi ve başıma öpücük kondurdu.

Kulağıma doğru fısıldayarak

"Meleğim bişeyin yok değilmi
dünde bize birden kızdın şimdide yemek yemiyorsun öyle tabağınla oynuyorsun. Bişey varsa söyle belki yardım ederim ha kızım. "

Babamın benim için üzülmesini istemediğim için yalan falan atmadan direk olanı söyledim. Sonuçta bunda utanılacak bişey yoktu.

"Yok Baba sadece regl oldum ondan dolayı böyleyim. Ben regl olunca biraz sinirli olabiliyorum. Şimdide karnım ağrıyor birazdan ilaç alırım geçer sorun yok yani. "

"Tamam meleğim sen birazda olsa bişey ye ilacı öyle iç eğer daha kötü olursa bana söyle tamamı. "

"Tamam Baba teşekürler. "

Babam yerine geçince bende masadakilere baktım.
Herkes yemeğine devam ediyordu.
Bende birkaç bişey atıştırınca yemek bitmişti.

Şuan herkes salonda oturmuş çay içiyordu. Bende yeni ilaç içtiğim için babamın yanına geçmiş omuzuna kafamı koymuş yarı uzanır şekilde oturuyordum.