•𝒀ü𝒓𝒆ğ𝒊 𝒃𝒆𝒏𝒊 𝒊𝒔𝒕𝒊𝒚𝒐𝒓𝒅𝒖
𝑷𝒆𝒌𝒊 𝒚𝒂 𝒈ö𝒛𝒍𝒆𝒓𝒊..
Ne hızlı bu kadar büyümüştük de bir çok şey öğrenmiştik. Geçip giden yıllar bize bir çok acı yaşatsa da hepsi artık geride kalmıştı..
Camdan bana vuran güneşin ışıkları içimi ısıt...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ortam öyle sessizleşmişti ki sanki bi ölüm sessizliği gibiydi bu sessizliği bozan Süsen olmuştu.
"Ömer sen şaka falan yapmıyorsun dimi" Süsenin sesi öyle heyecanlı gelmişti ki günler sonra ilk defa böyle olmuştu.
"Hayır şaka değil biz gerçekten evleniyoruz birde ben sana az önce mesaj attım konumdan attığım yere gelir misiniz müstakbel karıcığım"
Süsen de Ömer'in son söylediği kelimeye kahkaha atmıştı bu kahkaha ikisini de güldürmüştü sabah ki Süsen ve Ömerden hiçbir eser kalmamıştı.
"Ya sen gerçekten şaka yapmıyorsun peki tamam geliyorum müstakbel kocacığım" diyip telefonu kapatmıştı Süsen.
Ömer ise hem dudağının kenarını ısırıyordu hemde Süsenden de 'kocacığım' kelimesini duyduğu için sırıtıyordu evin önünde oyalanmadan buluşacakları yere doğru gitti.
~~~~~~
Ömer hala gelmemişti ben galiba fazla heyecan yapmıştım gerçi buna galiba demek de şuan saçma geliyordu ki zaten Ömer hep evlilik konusu açınca içim de çiçekler açıyordu buna midemdeki kelebekler de dahildi iyice sıcak basmıştı bana elimle kendime rüzgar yapmaya çalışıyordum ama şuan ki hararetimi hiçbir şey alamazdı. Telefonumdaki saate baktığımda saat onbire geliyordu
"Nerede kaldı bu ya sanırım en heyecanlı kişi benim birde bana der sürekli geç kalıyorsun diye bak şimdi ortalıkta yok beyefendi"
Etrafıma da bakıyordum ama kimse yoktu. Sonra biri arkamdan gelip gözlerimi kapatınca anlamıştım geldiğini sonra ise çok sevdiğim o sesi belirdi.
"Müstakbel karıcığım çok mu özledin beni"
Gülümsemiştim bu karıcığım kelimesi de ağzına öyle güzel yakışmıştı ki her söylediğinde kalbim daha hızlı atmaya başlıyordu. Sonra gözlerimdeki ellerini çektim ona döndüm parlayan gözlerinin en derinine kadar baktım ve sıkı sıkı tuttum ellerini
"Biz şimdi evlenicek miyiz?"
"Eee herhalde aşkım hâlâ inanamadın mı?"
Yutkundum çünkü bu zamana kadar öyle zor geliyordu ki gerçi bundan sonrası da hiç kolay değildi çünkü ortada bi gerçek vardı annem katildi bi katil kızıyla evlenmek olmazdı çünkü ben ona o acıyı yaşatıcaktım belki de her bana baktığında annesinin ölümü aklına gelicekti ya da belki ilerde keşke evlenmeseydim keşke tanımasaydım seni bile diyebilirdi.
"Süsen ne oldu niye yüzün düştü senin"
"Ömer yaptığımız yanlış değil mi benim annem senin annenin katili ve ben bunu sakladım sen niye hâlâ benimle evlenmek istiyorsun ben senin canın yanmasın diye senden ayrıldım hatta onda bile yalan söyledim bak şansın varken vazgeçebilirsin"
"Süsen ben senden ayrılık konusu duymayacağım diyorum sen inadına açıp duruyorsun ayrıca ben seni seviyorum kendini bana aşık ettin yapıcak bir şey yok geçmiş olsun"
