•𝒀ü𝒓𝒆ğ𝒊 𝒃𝒆𝒏𝒊 𝒊𝒔𝒕𝒊𝒚𝒐𝒓𝒅𝒖
𝑷𝒆𝒌𝒊 𝒚𝒂 𝒈ö𝒛𝒍𝒆𝒓𝒊..
Ne hızlı bu kadar büyümüştük de bir çok şey öğrenmiştik. Geçip giden yıllar bize bir çok acı yaşatsa da hepsi artık geride kalmıştı..
Camdan bana vuran güneşin ışıkları içimi ısıt...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsanlar bazen çok yara alır. Kimi düşer kolunu bacağını yaralar kimi de gider arkasında bırakır o yaralı kişiyi.. hayat bundan mı ibaret bilmiyorum ama şunu biliyorum ki ben düştükçe daha da derine batıyorum yaralarıma da bir yenisi daha ekleniyor ne kadar ağlasan da feryat figan bağırsan da bir parçan eksik oluyor ve o yeri kimse dolduramıyor.
Koştura koştura nasıl geldiğimizi anlayamamıştım etrafımızda avukatlar polisler ve bir sürü insan sesleri öyle çok ve rahatsız ediciydi ki başım da inanılmaz bir ağrı vardı her şey üstüme üstüme geliyor gibi oluyordu peki ya annem ben buraya annem için gelmiştim duruşması vardı bugün ama kendisi yoktu sonra Ömer bana dokundu yüzümü avcunun içine aldı ben korkuyla ona bakıyordum dudaklarım ellerim neredeyse vücudumun her yeri titriyordu. Ömer biraz daha bana yaklaştı
"Sevgilim sakin ol bak duruşmanın başlamasına daha on dakika var gel biraz oturalım"
Ben kafamı olumsuz anlamda salladım. İçimde öyle tuhaf bir his vardı ki annem gelmeden rahat edemiyecektim Ömerin ellerini yüzümden çektim bir sağa sola dönüp duruyordum etraftakilerin bana çok tuhaf baktığını biliyordum ama şuan o bile umrumda değildi tek umrumda olan şey annemdi.
"Süsen canım bak böyle kendini üzüyorsun" Ömerin söyledikleri gram umrumda değildi sadece sağa sola dönüp duruyordum ve arada girişe bakıyordum cebimden telefonu çıkarıyordum ki yine Ömer beni durdurmuştu.
"Süsenim endişelenme gelicekler birazdan niye böyle yapıyorsun" beni kendine doğru döndürmek istemişti ama ben buna izin vermemiştim.
"Ömer yeteer bırak beni!"
"Süsen noluyor ya sabah birlikte ne güzel uyanıyoruz sonra evden çıkacağımız zaman evin önünde bir siyah gül hiçbir şey demeden arabaya bile binmeden koştura koştura buraya geliyoruz şimdi de bu halin neyin nesi bu nolduğunu bana da anlat"
"Ben sadece annem gelsin istiyorum"yutkundum ve gözlerimi kapadım o içimdeki kötü sesin bir an önce sussun istedim ama olmadı
bir iki dakika sonra annemin avukatını gördüm ama yanında annem yoktu Ömer de benim baktığım tarafa doğru baktı avukat Gülçin hanım yaklaştıkça nefes alışverişlerim azalıyordu o bana baktı ben ona göz yaşlarım akmak için zamanını bekliyordu sanki sonra duymak istemeyeceğim o sözleri duydum.
"Süsen başın sağolsun kızım anneni kaybettik" başımdan aşağı kaynar sular boşalmıştı dünya durdu tüm sesler o an kesildi azalan o nefesim bir anda hızlanmıştı.
"HAYIR YA ANNEM BİR KEZ DAHA B-BENİ B-BIRAKMAZ BEN BİLİYORUM ÇÜNKÜ ÇOK SEVİYOR BENİ BIRAKMAZ!"
Ömerin beni bir anda kendine çekip sarıldı saçlarımı okşayıp öptü bense hıçkıra hıçkıra ağladım.
