İHTİRAS

11-Aşk Sarhoşu

Kaç saattir odamda oturuyordum etrafta peçete ve fotoğraflar vardı odam dağınıktı bir noktaya odaklanıp yerde oturuyordum öylece, gözlerim ağlaya ağlaya kıpkırmızıydı bir de kendime söz vermiştim seni üzen insanlar için ağlamamalısın diye sonra telefonun çalmasıyla tüm dikkatim oraya kaydı. Arayan kişi restorandan Asılıydı mutfağın şef yardımcılarından büyük ihtimalle niye gelmediğimi soracaktı. Kendimi toparlayıp telefonu açtım. "Aslı ben yarın gelicem bugün başka işlerim çıktı" dedim yalan söylemek istemezdim ama ayrıntılı anlatılacak bir şey de yoktu. "Süsen hanım sizi soran bir beyefendi var ısrarla sizi soruyor siz gelmeden de hiçbir yere gitmeyeceğini söylüyor ne yapayım bilemedim" Aslı nefes nefese konuyu özet geçmişti ben ise ayağa kalkıp düşünmeye başladım kim olabilirdi ki beni bu kadar görmek isteyen kişi "adını söylemedi mi?"

"Hayır söylemedi sordum ama sadece sizi görmek istiyormuş" bu kadar gizemli olmaya ne gerek vardı ki her neyse yapacak bir çare yoktu depresyon da benim için buraya kadardı. "Tamam Aslı ben geliyorum orada görüşürüz" dedim ve kapattım oyalanmadan üstümü değiştirip hafif bir makyaj yaptım. Çantamı alıp odamdan çıktım salondan ses gelmiyordu Talya ve Mazlum gitmiş olmalıydı Elif de markete gittiğini söylemişti evde kimsenin olmaması daha iyiydi şuan kimseye laf anlatacak halim yoktu zaten evden çıkıp arabama binip restoranın yolunu tuttum.

On dakikada gelmiştim. Öğlen saatleriydi hava fazlasıyla sıcaktı dışarıda durup erimeden restorana girdim. Aslıyı gördüğümde 'oh' çekmişti bu kadar ne olmuştu? Anlaşılan adam baya bezdirmişti Aslıyı yanıma gelmesiyle bana adamın oturduğu yeri göstermişti duvar kenarında arkası dönük şapkalı orta yaşlarda biri oturuyordu buradan kim olduğunu çıkarmak zordu. Tanımadığım o adamın yanına doğru ilerledim yanına geldiğimi anlamış olmalıydı ama yerinden kalkmadı ben dudaklarımı aralayıp konuşmaya başladım ilk önce kendimi tanıttım. "Ben Süsen Kılıç beni sormuşsunuz nasıl yardımcı olabilirim size?" Dememle hiç ses çıkarmadı tuhaf bir adam olduğu belliydi sonra masaya tutunarak ayağa kalktı. Başını daha da kaldırmasıyla yıllar sonra görmek istemeyeceğim bir yüzü görmüş oldum.

Bu kişi Emirdi.

Yüzüm iyice buruştu ürperdim sahi ben onu görmeyeli kaç yıl olmuştu en son üç yıl önce psikoloğa gitmiştim o zaman karşıma çıkmış öylece saçma sapan konuşmuştu şimdi ise tekrar karşımdaydı "ne işin var senin burada!?" Şaşkınlığımı bir yere atıp hesap sordum ondan "hangi yüzle yine karşıma çıkıyorsun?! Bıktım ben senden ya" sitemlerimi tek tek sayıyordum dua etsin ki restorandaydık ve insanlar vardı etrafta yoksa, ben ona saymayı sövmeyi iyi bilirdim.

"Bende senden bıktım Süsen evlenip benden kurtulacağını sandın ama kurtulamazsın Ömere güvendin, onu dinledin, sevdin ve sonunda böyle oldun ortada kaldın-" son söylediği sözüyle iyice sinirlenmiştim sıkıca kolundan tuttum öfkeyle baktım gözlerine "ortada kaldım öyle mi peki ya sen Emir sende artık mapus damlarında kalırsın kim kimi ortada bırakmış gör bakalım" telefonu cebimden çıkarıp galerime girdim güzel bir ifşa videosu vardı elimde kardeşini binadan ittiği video Emir binadan Sena'yı itiyordu ıssız bir yer onun için büyük avantajdı. Video'yu izlemesiyle hemen telefonu elimden almaya çalıştı ama böyle bir şey yapacağını bildiğim için çektim telefonu ondan ve cebime koydum.

"Gördüğün gibi işte ben şimdi bunu polise versem kaç yıl eder acaba birlikte hesaplayalım istersen" dedim gerçekten onu bu halde çaresiz görmek aşırı zevk veriyordu tıpkı zamanında bana yaptığı gibi... Bir sağa bir sola dönüp duruyordu deli danalar gibi kapana kısılmıştı artık çekirge zıplarken sonunu düşünemedi. Beni hemen kolumdan tutup dışarıya çıkarmaya çalıştı "şansını zorlama istersen bir videoya birde Sena'ya bakar herşey" son dediğimle yine dumura uğramıştı, sanırım kardeşini hiç iyileşmiyecek diye bekliyordu