ဆန်ဒီရေဂိုကို တကယ် ရောက်လာခဲ့တာ ဒန်ဘီဖြင့် အခုထိ မယုံနိုင်။ တဖြည်းဖြည်း နိမ့်ဆင်းလာတဲ့ လေယာဉ်ရဲ့ ပြတင်းပေါက်ကနေ ဒန်ဘီ့ကို စောင့်ကြိုနေတဲ့ မြို့ပြကြီးဆီ ငုံ့ကြည့်ရင်း လှိုက်လှဲမှု၊ ကြည်နူးမှု၊ ရွှင်မြူးမှုနဲ့ ဆွတ်ပျံ့မှု စတဲ့ ခံစားချက်ပေါင်းစုံကြောင့် ရင်တစ်ခုလုံး ဗြောင်းဆန်နေတယ်။
လေယာဉ်ခုံပေါ် စထိုင်ကတည်းက ဒန်ဘီဟာ အပြုံးတွေကို တစ်လျှောက်လုံး ရပ်မရခဲ့တာ။ အခု လေယာဉ် ဆိုက်တဲ့ အချိန်အထိလည်း ဒန်ဘီ့နှုတ်ခမ်းတွေက စိတ်လိုလက်ရ ကွေးနေတုန်းပါပဲ။
သူငယ်တန်းအရွယ်မှာ ကြောင်လက်ဖဝါးပုံ ဂျယ်လီလေးကို စားခွင့် မကြုံခဲ့တဲ့ ဒန်ဘီက အခု အသက်အရွယ်မှာတော့ တစ်ကြိမ်သာ ရနိုင်မဲ့ အဖိုးတန် အခွင့်အရေးလေးကို အမိအရ ဖမ်းဆုပ်ခဲ့တယ်။
ဒန်ဘီ အခု ဒန်ဘီရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ မလိုက်ဖက်တဲ့ အဝတ်အစား ပွပွတွေကို ဝတ်ထားမိတာ..။ ပုခုံးကို မတ်၊ ဟိတ်ဟန်အပြည့်နဲ့... လမ်းလျှောက်တိုင်း အမြဲတစေ အဖော်ခေါ်လာဖူးတဲ့ Pencil Heels တွေ မဟုတ်ဘဲ ဒန်ဘီ အခု စီးထားတာက ဒီအတိုင်း ခပ်ပါးပါး Sandal လေး တစ်ရံ..။ အိမ်ပေါ်ကနေ အိမ်အောက် ခဏ ဆင်းရင်တောင် မပျက်မကွက် မွမ်းမံရတဲ့ မိတ်ကပ်တွေလည်း မပါဘဲ...အခုလက်ရှိ ဒန်ဘီဟာ Sunscreen တစ်ခုကလွဲပြီး ဘာမှ လိမ်းမထားတဲ့ မျက်နှာပြောင်နဲ့..။
အမေသာ ဒန်ဘီရဲ့ အခု ပုံကို တွေ့ရင် သိပ် အံ့ဩသွားလောက်မှာ။ အံ့ဩရုံတင်မက သိပ် ရှက်ရွံ့ပြီး သိပ်လည်း အမျက်ထွက်သွားလောက်မှာ။
ဒါပေမဲ့ ဒန်ဘီဟာ အခု အရမ်းကို သက်တောင့်သက်သာနိုင်ပြီး ပေါ့ပါးနေတယ်။ ပျော်ရွှင်နေတယ်။ လွတ်လပ်နေတယ်။ ဒန်ဘီ့ဘဝမှာ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသေးတဲ့ ခံစားချက်လှလှလေးတွေကြောင့် ဒန်ဘီ့နှလုံးသားဟာ မြူးကြွနေတယ်။ အဲဒါနဲ့တင်ပဲ ဒီ ဆုံးဖြတ်ချက်အတွက် ဒန်ဘီ ဘယ်တော့မှ နောင်တ ရမှာ မဟုတ်ပါဘူး။
ဆန်ဒီရေဂိုကို ဒန်ဘီ အခုမှ ပထမဆုံး ရောက်ဖူးတာပါ။ မင်ဂီ၊ ဟာရီနဲ့ မင်ချိုတို့ထဲမှာလည်း ဆန်ဒီရေဂိုကို ရောက်ဖူးတဲ့သူ မပါတာမို့ လေးယောက်လုံးအတွက် ဒီမြို့လေးက တကယ်ကို အသစ်အဆန်း။ အစကတော့ လေဆိပ်ရောက်ရင် မင်ဂီရဲ့ အစ်မဝမ်းကွဲက အသင့် ကြိုနေမယ် ထင်ထားပေမဲ့ အစ်မက လက်ထပ်ပွဲကိစ္စကြောင့် အလုပ်ရှူပ်နေလို့ မလာနိုင်ကြောင်း မင်ဂီ့ဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး လှမ်းပြောတယ်။ အဲဒီအစား ဒန်ဘီတို့တွေ လာခဲ့ရမဲ့ လိပ်စာလေးကို ပို့ပေးတယ်။
လေဆိပ်အပြင်ကို ထွက်လိုက်တာနဲ့ ဦးဆုံး မြင်ရတာက ကယ်လီဖိုးနီးယားရဲ့ အမှတ်အသားတစ်ခုလို့တောင် ပြောလို့ ရတဲ့ ထန်းမျိုးနွယ် အပင်မြင့်မြင့်တွေ။
ဒန်ဘီ့အပြုံးတွေ ပိုပြီး တောက်လာတယ်။
အဲဒါကို သတိထားမိသွားတဲ့ ဟာရီက ဘေးကပ်လာပြီး ဒန်ဘီ့ပုခုံးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်တယ်။
YOU ARE READING
You and Me and San Diego (Completed)
Short Storyဘဝမှာ လုံးဝ လက်လွှတ်လိုက်လို့ မဖြစ်တဲ့ အခိုက်အတန့်တွေ ရှိတယ်တဲ့။ အခု မဟုတ်ရင် နောက်တစ်ကြိမ် ဘယ်တော့မှ ပြန်မကြုံနိုင်တော့မဲ့ အဲဒီလို အခိုက်အတန့်မျိုးတွေပေါ့။
