Cenazee

117 6 7
                                    

Şebnem direk telefonu kapatıp ağlamaya başladı sonrada Selim'i arad.Ağlamaktan kınuşamadı ama Sebnem ağlamaklı bi şekilde;

Şeb- Selim ben çok kötüyüm hemen eve gel lütfe Seliimm.

Sel- Şebnem hayatım sakin tamam tamam ben hemen gelirim.

Dedi ve hemen arabasına atlayıp Şebnem'in evine gitti. 5 dk bile sürmesdi. Selim ev e geldi Şebnem kapıyı açtı ve ağlayafan Selim'e sarıldı;

Sel- Şebnem tamam hayatım noldu anlat gel içeri geçelim.

Şeb- Annemle babam süikasta uğramış ve öl ölmüüğşş.

Sel- Tamam tamam canım sakin ol şimdi gel.

Şebnem Srlim'in omuzlarında hala ağlıyordu Selim onu teselli etmeye çalışıyodu soneadan Şebnem biraz sakinleşti ve öylece uyuya kaldı.
Selim Şebnem'i odasına taşıdı onu yatağına yatırdı ve odadaki kanepede Selim oturdu Selim öylece beklerken uyuya kalmdı.

Şebnem gece bi rüya gördü ve korktu Selim'i görüncede onun yanına gitti ve omzuna yatıp orda uyudu.

Sabah
Selim kalktı Şebnem'i gördü gülümsedi onu yatırdı aşağı indi kahvaltı hazırladı ve son olarakta saban kahvelerini koydu. Selim bunları hazırlarken Şebnem çoktan kalkmıştı ve Mutfak kapısından onu izliyodu.

Selim sonradan fark etti sofraya çağırdı ve beraber kahvaltı yaptılar.

Sel- Nasılsın biraz daha iyisin dimi?

Şeb- Evet birazda sakinim işte Selim beni hiç bırakma olurmu ben bitek senin yanında iyiyim sensin benim ilacım..

Sel- Bitanem ben seni çok seviyorum ve seni hiç bırakmıcam benimde ilacım sensin sen benim yaşama sebebimsin yeterki sen mutlu ol her şeyi yaparım.

Şeb- İyiki varsın.

Selim güldü ve kahvaltıya devam ettiler sonrada durumu habererden öğrenen Almila'lar ve Can'lar hemen Şebnem'lere gittiler.

Sabah beraber dışarı çıktılar ve ertesi gün için eve temizlikçiler geldi cenazelerde ertesi günü getitilcekti.

O gün bütün gün beraberlerdi Şebnem'in moralini iyi tutmaya çalışıyoardı...

Ertesi gün

Cenazeler erkenden geldi ve kaldırıldı mezarlığa giderken Şebnem'in bi kolunda Almila bi kolunda Kainat vardı.

Cenazeler yan yana gömüldü sonradan insanlar dağıldı Şebnemse mezarın başına gidip sesiz bi şekilde yaşlar dökülerek gözlerinden ağlayıp annesinin ve babasının toprağını avuçlarına aldı sevdi.Zorlada olsa Şebnemi ayırdı Selim oradan ve eve gittiler....

Arkadaşlar şimdilik bu kadar yarın devam edicekkk......

Biz Olmak mı?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin