Kawangis Ng Pag-ibig - Jennie Roxas

Chapter 8

HIS KISSES were tender. She could feel his hands touching her body, sending shivers all over her skin. Wala siyang nadamang pagtutol nang buhatin siya ni Paolo at ipasok sa maliit na silid ng kubo. Nang ihiga siya nito sa kamang papag ay magkahinang pa rin ang mga labi nila.

She kissed him back, hardly aware of what she was doing. Her common sense and her instinct for self-protection said 'no', while her emotions said 'yes'.

Chelsy tightly closed her eyes nang tila walang anumang hubarin ni Paolo ang suot niyang blouse. She knew she ought to protest but it died in her throat as his lips travelled further.

She felt comfortable.

Namalayan na lang niya na nahubad na ni Paolo ang lahat ng saplot na tumatabing sa kanyang katawan. Tila nakalimutan na niya ang lahat nang mga oras na iyon. Ang tanging mahalaga ay siya at si Paolo.

"Chelsy, I want you." Paolo planted a sweet, harsh kiss on her lips.

I love you, sigaw ng isip niya, ngunit alam niyang wala siyang lakas ng loob na isatinig iyon.

"Oh, Paolo.. " daing niya nang sakupin ng mga labi nito ang puno ng kanyang dibdib. When he took one erect nipple in his mouth, Chelsy cried out.

As if it was a signal he had been waiting for. The feel of his hard body moulded with her was intoxicating yet frightening.

Paolo's skin was warm and firm, his muscle taut as steel. She could feel a fierce heat through her bloodstream.

Hindi niya alam kung kailan o kung bakit niya minahal ang binata. Basta ang malinaw lang sa kanya ay mahal niya ito. Sapat na iyon upang magpaubaya siya rito na hindi niya ginawa sa kahit na sinong lalaking nagdaan sa buhay niya.

"You're driving me crazy, Chelsy," anas ni Paolo nang saglit itong humiwalay sa kanya upang alisin ang suot na damit. Nahihiya siyang tumingin sa kahubdan nito. Ngunit wala siyang lakas na alisin ang mga mata rito.

"You're everything I imagined you to be.. " ani Paolo nang muli itong dumagan sa kanya.

"Paolo.. "

"I've dreamed about this. ." anito nang halikan siyang muli sa dibdib. Naramdaman niya ang kahandaan nito. Tila noon niya gustong makadama ng takot, nang halos magkadikit na ang mga hubad nilang katawan.

Bago sa kanya ang lahat ng iyon. Gusto niyang pigilan si Paolo, ngunit huli na dahil dama na niya ang sakit nang dahan-­‐‑dahan siyang pasukin nito.

She felt like floating. Hindi niya malaman kung paano papawiin ang sakit na nadama. Napahawak siya nang mahigpit sa likod nito at bumaon ang kuko niya sa balat nito.

Ilang saglit pa ay marahan ang ginawang pagkilos ni Paolo sa kanyang ibabaw. And then suddenly, he was moving against her urgently. .

TAPOS na ang init na namagitan sa kanila ni Paolo. Hinayaan ni Chelsy na nakapikit ang mga mata. Natatakot siyang buksan iyon at makita si Paolo. Nakadama siya ng hiya. Isa pa ay ayaw niyang mabasa nito ang nadarama nang mga sandaling iyon.

"Chelsy..." Inilapit nito sa tainga niya ang mga labi nito na nagpakiliti sa kanya. "Open your eyes."

Naramdaman niya ang pangingilid ng luha sa kanyang mga mata. Ayaw niyang dumilat dahil alam niyang babagsak ang mga luhang pinipigil.

*I'm not going to cry. I won't do that*, aniya sa sarili. Ngunit paano ba niya pipigilin ang luha na nag-uunahang bumagsak sa kanyang pisngi kahit na pinanatili niyang nakapikit ang mga mata?

"Don't cry," bulong ni Paolo. Nadama niya ang mga halik na iginawad nito sa kanyang tainga.

"I want to go home," aniya, na dumilat at mabilis na tumayo mula sa pagkakahiga.

"Chelsy..."

"Please, gusto ko nang magpahinga." Pinulot niya ang mga damit na nahubad sa kanya. Nanginginig ang mga kamay niya habang nagbibihis. At hindi iyon nakaila sa binata na pinanonood lang siya sa ginagawang pagbibihis.

Tumayo si Paolo at nilapitan siya. Wala itong pakialam sa kahubdan nito.

"Let's talk, Chelsy." Inagaw nito sa kamay niya ang hawak na blouse.

"N-no."

"I wouldn't say sorry for what happened," aniya. "Because for me, it was wonderful."

Pinamulahan ng mukha si Chelsy sa sinabi nito. Nakangiting itinaas ni Paolo ang mukha niya upang magtama ang mga mata nila.

"Let's stop fighting. We're going to get married in a few days and I think we're going to enjoy being together as husband and wife."

Tila may kurot na nadama si Chelsy sa dibdib. They were going to enjoy being husband and wife—in bed—and not because they loved each other.

"Ihatid mo na ako." She turned away, unwilling to meet his eyes any longer. She was frightened of what he might read in her eyes.

"Chelsy..." Hindi pinansin ni Paolo ang sinabi niya. Hinapit nito ang katawan niya palapit sa hubad nitong katawan upang gawaran siya ng mainit na halik.

At tulad ng una ay muli siyang hindi nakatutol sa ginawa ni Paolo. Gumanti siya ng halik dito. Muli siyang natangay sa sitwasyon. Nakalimutan na niyang umuwi sa villa.

Gabi na nang maihatid siya ni Paolo sa villa.

"Susunduin kita bukas," nakangiting sabi nito nang ipagbukas siya ng pinto ng sasakyan. "Sa farm tayo magtanghalian."

"S-sige." Inabot niya ang kamay dito upang alalayan siyang makababa.

"Kapag nagpunta dito si Lance, ipatawag mo kaagad ako," bilin nito.

"P-Paolo," tawag niya. Ngunit bigla siyang nahiya nang nakangiting lumingon sa kanya ang binata.

*Take care*, gusto niyang sabihin, ngunit hindi niya nagawa.

"S-sorry sa nangyari... tungkol kay Lance," aniya na napalunok. "H-hindi—"

"Wala na 'yon. Basta I don't want you talking to that guy again." Humakbang ito palapit sa kanya. "You're mine now." Siniil siya nito ng halik bago sumakay sa kotse.

Matagal nang nakaalis ang sasakyan ni Paolo pero ang mga mata niya ay nakatitig pa rin sa gate kung saan lumabas ang kotse nito. May kasiyahan siyang nadama sa puso sa sinabi ni Paolo.

*You're mine now.*

Mahal niya si Paolo. At bakit hindi nga ba hindi na lang siya magpakasal dito at kalimutan na lang ang plano niya? Tutal ay wala na si Chelly.

Pagdating ng araw ay matututuhan din siyang mahalin ni Paolo bilang siya at hindi dahil kawangis siya ng kapatid.

Akala niya ay hindi na niya madarama ang ganoong damdamin mula nang saktan siya ni Rowell. Pakiramdam niya ay mas matindi ang nadarama niya para kay Paolo.

Kailangan niyang makausap ang kanyang mama para pauwiin ito ng San Quintin para sa kasal nila ni Paolo. Ipaliliwanag na lamang niya rito kung bakit nagbago ang plano niya.

Natitiyak niyang matutuwa ito.

Nasisiyahang pumasok siya sa loob. Upang magulat lamang. .