şimdi öncelikle merabalar biz geldik ben, Ggukun gözleri ve Taehyungun gülüşüyle geldik ee nabersiniz bakalım?
sonrada şey dicem bu bölümde ve fic kariyerim boyunca (kariyerine ..) ilk defa texting denen şeyi denedim, bilmiyorum becerebildim mi yoksa komik ve cringe mi oldu kjfgkjfk neyse okuyun bakalım bi olmadıysa bidaha yazmam (taslakta yazılı textingli bölümler var kfgjkfjgkgk)
keyifli okumalarr öpüyorumm :*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Koskoca bir hafta Taehyung'u görmeden geçti, yani gördüm tabi ki çünkü evlerimiz bitişik ve cama çıksam hemen orada Taehyung oluyordu ama bu tarz bir görüşten bahsetmiyordum ki ben, yan yana gelememiştik, konuşamamıştık, birlikte vakit geçirememiştik.
Bana mesaj attığı geceler hariç tabi.
Birlikte şelaleye gittiğimiz gün annemler bana biraz kızmış, Taehyung'dan uzak durmamı falan söylemişlerdi ama tabi bunu kızdıkları için söylediklerinden çok da ciddi değillerdi, ben Taehyung'dan köşe bucak kaçarken bir anda sürekli onun yanında olmayı, onunla vakit geçirmeyi istemeye başlamıştım. Annemlerin ondan uzak durmamı söylemiş olmalarına rağmen umursamamıştım mesela. Taehyung'un başkalarıyla öpüştüğünü görmeme rağmen yine de ondan uzak kalmayı istememem de vardı mesela.
Aslına bakılırsa ben uzak durmayacaktım, yine onun yanına gidip yürüyüş yapmayı falan teklif edecektim, tabi evden çıkıp tam onların kapılarına yöneldiğimde misafirlerini görüp geri dönmeden önceydi bu.
Misafirleri varken onun yanına gidemezdim ki. Ayıp olurdu.
Giderler diye bir gün bekledim, gitmediler. Sonra yine bekledim, iki gün oldu fakat yine giden olmadı, penceremden baktığımda onları görebiliyordum bahçelerinde otururken ama gidemiyordum Taehyung'a. O da bana gelemiyordu çünkü misafiri vardı. Bırakamıyordu onları doğal olarak.
