Yine yeni bölümle geldim fjfjfkfh 7.bölgeye de gelicek bölüm ama ne zaman olur bilmiyorumm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Ne iddiası ya! ne iddiası Tanrı aşkına, işimiz gücümüz yokmuş gibi bir de iddia peşinde mi koşacağız bu yaştan sonra..
Tamam yaşım belki 17 olabilir, belki işim gücüm de olmayabilir, öyle sap sap dolaşan boş bir ergen de olabilirim ama bu gerçekler iddia peşinde koşmamı gerektirmiyor değil mi?
"Jungkook çık odandan bir nefes al çocuğum!" annemin sesini duymamla oflayıp gözlerimi kapattım, odamdan çıkmak istemiyordum ki ben, bütün yaşamımı bir organizma olarak odamda yatağımın içinde geçirmek istiyorum belki, insanlar özgür değiller midir neden benim bu kararlarıma kimse saygı duymuyor? ben özgür bir birey değil miyim?
"Oğlum in aşağıya arkadaşın geldi!" beş dakika kadar sonra annemin sesini yeniden duymamla bu kez kapattığım gözlerimi kocaman açmak durumunda kalmıştım, çünkü benim burada arkadaşım olabilme potansiyeline sahip tek kişi dehşetül vahşet beyefendi adı Taeyhung olan yakışıklıydı.
"Anne benim arkadaşım yok ki sen hayal görüyor olabilir misin.. tamam biliyorum arkadaşım olsun istiyorsun ama, bu isteklerin sana hayal gördürmeye başlamış.. hiç iyi değil durumun, sana bir randevu alayım ben hemen, 3 saate aşağıya inmiş olurum!" tek nefeste kapımın eşiğinden bağırıp yeniden içeriye girdiğimde sırtımı kapıya yaslayıp soluklandım, rezil olmuştum evet ama bu rezilliğim Taehyung'u görmememe neden olacaksa hiç problem değildi benim için.
Özür dilerim Bay dehşetül vahşet beyefendi ama şuan seni göremem.. her ne kadar görmek istesem de göremem..
"Salaksın salak.. başka bir açıklaması yok bunun, salağın tekisin Jeongguk.." kendi kendime söylenip kafamı yaslandığım kapıya vurdum ardı ardına, gerçekten neden bilmiyorum ama Taehyung'dan sürekli kaçmak istiyordum çünkü onun yanındayken kendimi her ne kadar güzel hissediyor da olsam kalbime anlamlandıramadığım şeyler oluyordu ve bunu yaşamak istemiyordum, avuçlarım terliyordu mesela, gözlerine baktığımda kalbim kulaklarımda atıyor yerinden fırlayacakmış gibi çarpmaya başlıyordu, göğüs kafesim delinecekmiş gibi oluyordu işte, sonra.. sonra nefesim kesiliyordu, ona baktığım her an gözbebeklerimin büyüdüğünü ben bile hissedebiliyordum, gözlerimde tuhaf bir ışıltının baş gösterdiğini, sanki daha önce hiç insan görmemişim gibi ona bakıp durmamın ve bu yaptığım şey yüzünden onun gülümsemesini görmemin, gülümsemesini görünce de yeniden kalbimin hızlanmasının nedenini bilmiyordum işte! belki de biliyordum da işime gelmiyordu..
Biliyordum aşık olmanın nasıl hissettirdiğini, daha önce hiç aşık olmamıştım ama bu hissi biliyordum işte, bir sürü film izlemiştim ben yahu, bir sürü kitap okumuştum! ben bilmeyeceğim de kim bilecek başka? evet belki aşkın nasıl bir his olduğunu filmlerden ya da kitaplardan öğrendiğimi sanmam zavallılıktı ama ne yapayım..
