Friendzone

02| Gedachten

Na een lange dag ben ik me dan eindelijk aan het klaar maken voor bed. Vanochtend moest ik eerst naar de tandarts. Gelukkig was er niet veel aan de hand. Ik moest alleen naar de mondhygiënist. Vervolgens moest ik mijn auto naar de garage brengen, mijn motor maakte wat gekke geluiden. Gelukkig was er niet veel aan de hand, dus die middag kon ik nog mijn auto ophalen. 's Avonds heb ik nog wat video's opgenomen voor mijn eigen kanaal. En nu kan ik me eindelijk klaarmaken voor bed.

Ik draai de douche aan en doe ondertussen mijn lenzen uit. Vervolgens kleed ik me uit en leg ik mijn kleding in de wasmand. Zodra ik onder het water stap, voel ik de warme stralen op mijn huid. De warmte zorgt voor beslagen spiegels en damp in de badkamer. Overal is de witte damp te zien, de hele badkamer is vol en mijn hoofd voelt even vol als deze badkamer. De manier waarop Milo gister boven mij hing toen hij mij kietelde is erg vaak door mijn hoofd gegaan vandaag. Niet alleen dat, maar ook ons oogcontact en zijn hand op mijn been. Elke keer als ik daar aan denk, voel ik kriebels in mijn buik. Die kriebels herken ik maar al te goed. Die kreeg ik ook van mijn ex-vriendin, Jamie. Maar ik kan toch niet verliefd zijn op Milo? Ik ben niet homo. Ik val niet op mannen, dus waarom voel ik al die dingen als ik aan hem denk?

Zuchtend sluit ik mijn ogen, terwijl ik mijn handen door mijn haar haal. Ik moet het maar laten gaan denk ik. Hoe minder ik er aan denk, hoe minder ik zal voelen.

Ik was mijn haar en mijn lijf, waarna ik uit de douche stap en me afdroog. Zodra ik mijn pyjama aan heb, bestaande uit een lange broek, een shirt en dikke sokken, draai ik me naar de spiegel. Ik pak mijn gezichtscrème en smeer een beetje op mijn gezicht. Na het douchen is mijn huid altijd heel droog, vooral in mijn gezicht, dus een crèmetje helpt vaak wonderen. Moet zeggen, Koen is een psychopaat en heeft crème van vijfhonderd euro, dat gaat me een beetje te ver. Die van mijn is een tientje en werkt prima.

Na de crème zet ik mijn bril op en loop ik richting mijn slaapkamer, waar het echt min tien graden is. Zodra ik dichtbij genoeg ben, laat ik mezelf in bed vallen. Zuchtend sluit ik kort mijn ogen. Mijn gedachten zijn vermoeiend, ze putten me uit. Het is pas halfelf, maar ik heb het idee dat het al halfdrie 's nachts is.

Voor even blijf ik zo liggen, voordat ik toch maar weer op sta. Ik moet mijn hoofd stil krijgen, alle gedachten moeten eruit en er is maar een persoon die daarbij kan helpen. Hij helpt me met alles, helpt iedereen met alles. Roelie heeft altijd wel advies.

Lichtelijk twijfelend sta ik voor Raoul zijn slaapkamerdeur, is dit wel slim? Moet ik wel opbiechten dat ik misschien gay ben? Of bi? Of wat er allemaal maar ondervalt? Aan de andere kant, ik moet dat wel doen als ik advies wil. Zuchtend klop ik dan toch maar aan. "Slaap je al, Roel?"
"Nee, kom maar binnen hoor." Ik adem diep in, voordat ik naar binnenloop. Roel zit op bed met met een boek in zijn handen. "Wat is er, Rob?" Ik sluit de deur achter me en loop richting Raoul.
"Kunnen we even praten? Ik heb wat advies nodig." Hij glimlacht, slaat zijn boek dicht en komt rechtop zitten.
"Vertel, waar heb je advies over nodig?" Ik kom naast hem zitten en kijk naar de grond. Ik voel me nu net weer een jochie van 15 die aan zijn vader liefdesadvies komt vragen, maar ik weet gewoon niet aan wie ik het anders zou moeten vragen. Koen neemt het waarschijnlijk niet serieus. Milo kan ik het niet aan vragen, want het gaat over hem. En Matthy... Is Matthy. Die is echt helemaal niet goed met vrouwen, laat staan met homofielen. Of misschien is hij daar juist wel goed mee, ik hoorde hem laatst wel over een of andere autodealer die hij knap vond. Maar dat kan natuurlijk net zo goed een vrouw zijn, ook al klinkt een autodealer wel erg mannelijk.

Onzeker begin ik te vertellen. "De laatste tijd voel ik me... Anders? Ik heb een goeie vriend en vroeger was dat gewoon een vriend, maar tegenwoordig weet ik het niet meer. Ik voel van alles door hem en ik denk dat ik misschien... Dat ik..." De woorden wil ik niet uitspreken. Dat betekent namelijk dat ik er aan toe moet geven en dat wil ik niet. Het is niet alsof ik er iets tegen heb, maar om er nou blij over te zijn dat ik 'anders' ben? Dat ben ik absoluut niet.
"Dat je misschien ook op mannen valt?" Raoul vult mijn zin aan. Ik kijk hem aan en knik.
"Ja, maar ik weet het niet zeker en ik weet niet hoe ik er achter kom of dat zo is of niet..." Het huilen staat me nader dan het lachen. Mijn hoofd zit zo ongekend vol met gedachten erover.
"Je zou in principe meerdere dingen kunnen doen," zegt Raoul kalm, "je kan het allemaal gewoon van zelf laten gaan, dat je er later wel achter komt." Roel legt het boek nu op zijn nachtkastje en legt vervolgens zijn hand om mijn schouders. "Of je zou gay porno kunnen kijken om te zien hoe je je daar bij voelt." Terwijl hij dit zegt, zie ik hoe hij een lachje probeert te onderdrukken. Iets wat mij ook wel lichtelijk laat lachen. "Of je zou uit kunnen gaan in een gaybar, kijken wat je daarvan vindt. Of met die vriend kunnen praten erover, misschien dat hij wel bi is of iets dergelijks en dat hij wel wat wil uittesten met je." Dit laat me grinniken. Milo gay? Nee, geen schijn van kans.
"Dat laatste kan sowieso niet. Hij is zo hetero als het maar kan. Maar dat andere zou ik wel kunnen doen." Roel weet op een of andere manier altijd wat hij moet zeggen om me op te vrolijken.
"Dan doe je dat." Hij glimlacht en ik kan het niet laten om hem te knuffelen. Raoul knuffelt mij terug en wrijft zacht over mijn rug met zijn hand.
"Dankje, Roel."
"Geen dank, jongen." Hij is de eerste die weer wegtrekt uit de knuffel. "Nou en nu lekker rukken op gay p-" voor hij de zin uit kan spreken, geef ik hem een duw.
"Ach, hou je bek."

Ik ga dus absoluut niet 'rukken op gay porno,' zoals Roel het wilde zeggen. Dat kan ik niet wanneer iemand weet dat ik dat ga doen, of als iemand weet dat er een mogelijkheid is dat ik het ga doen. Wat ik wel ga doen, is uitgaan. Niet vanavond, maar dit weekend. In Eindhoven zit er wel een kleine gaybar waarvan ik weet dat er niet veel bekenden van mij komen. Eigenlijk helemaal geen. Het enige wat ik hoop is dat er geen fans zijn...