Friendzone

07| 'Oefenvriendje'

Dagen gaan voorbij, Lucas en ik hebben elke dag contact gehad. De ene keer appten we, de andere keer belden we. Er is veel geflirt vanuit zijn kant, ikzelf durfde niet zoveel. Elke keer als hij een opmerking maakte, voelde ik kriebels en merkte ik hoe ik rood werd.

Ook nu zijn we weer aan het bellen, terwijl ik op mijn bed zit. Onze camera's staan aan, waardoor ik zijn veel te mooie gezicht kan zien. Hoe kan iemand zo knap zijn? "Je hebt me nog steeds niet vertelt wat voor werk je nou doet, Robje." Grinnikt hij. Ik rol lachend mijn ogen.
"Ik wil het je best vertellen, maar ik wil niet dat je anders naar me gaat kijken." Geef ik toe. Het is de waarheid, ik wil niet dat hij mij ineens gaat gebruiken omdat ik bekend ben. Dat zou ik echt vreselijk vinden, vooral omdat ik Lucas eigenlijk wel zie zitten.
"Ik beloof niet anders naar je te gaan kijken. Tenzij je een drugsdealer of zoiets bent. Dat vind ik wel een beetje... Eh, ja." Hij lacht en rolt over op zijn buik.
"Nee, ik ben geen drugsdealer, geen zorgen." YouTuber zijn, en dus bekend zijn, kan zijn voordelen hebben, maar ook zeer zeker zijn nadelen en ik ben heel erg bang dat het vandaag in zijn nadeel gaat werken. "Ik eh... Samen met wat vrienden heb ik een YouTube kanaal." Ietwat twijfelachtig kijkt hij naar mij. Oh God.
"Ik ben niet heel bekend op dat vlak, hoe- Als in... Maar hoe verdien je daar geld mee? Ben je een beetje, weet ik veel, 'groot' daarmee?" Dat hij er niks van snapt is duidelijk. Ergens kan ik me dat ook wel in denken. Voor mij is dit heel normaal, omdat dit is wat ik gewend ben, maar voor ieder ander zal het vast raar zijn.
"Ligt er aan wat je ziet als groot. Ik zou wel zeggen dat wij aardig groot zijn, ja. Voor Nederlandse termen in ieder geval wel. We hebben bijna 500K abonnees en ik word op dagelijkse basis wel herkent." De twijfel is van zijn gezicht verdwenen en is vervangen door pure shock.

"Goed, genoeg over mijn werk. Dat is niet interessant." Als ik over YouTube wil praten, dan zijn er meer dan genoeg interviewers die dat wel met me zouden willen doen. Ik ben meer dan alleen mijn werk. "Ik heb eigenlijk nog een vraag aan jou."
"Nou gaat uw gang, meneer. Ik luister." Met zijn vingers pakt hij zijn kettinkje vast en die draait hij speels rond.
"Nou..." Hoe ga ik dit vragen? Eigenlijk ben ik wel heel erg nerveus om dit te vragen, ondanks dat ik er heel goed over na heb gedacht. "Ik heb je al verteld dat jij zeg maar... Mijn eerste uhm... Mijn eerste keer met een man was." Ik ben nog steeds niet comfortabel genoeg om die woorden goed uit te durven spreken. Lucas knikt en kijkt me lichtelijk verward aan. "Ik wil meer proberen zeg maar... En ik weet niet hoe jij hier in staat, maar als jij het oké vindt zou ik dat met jou willen doen. I-Ik vertrouw je, je bent heel aantrekkelijk en ik vind het heel gezellig met je." Mijn hartslag zit in mijn keel en het hij slaat luid, ik hoor hem luid in mijn oren kloppen. Voor het eerst tijdens het praten durf ik weer naar mijn telefoon te kijken. Er speelt een glimlach op Lucas zijn lippen, waardoor de meeste nervositeit wat wegzakt.
"Je bent nerveus. Cute." Zegt hij, mijn vraag negerend. Kort bijt hij op de binnenkant van zijn lip en zucht hij uit. Dit ziet er niet positief uit, die glimlach van net wel... "Hm, ik vind dit een moeilijke vraag, Robje." Kut, dit wordt een nee en ik heb mezelf voor schut gezet door het te vragen. Kut. Kut. Kut. "Ik wil graag ja zeggen, want ik vind het ook heel erg gezellig met jou, maar ik wil niet maar iemand zijn die je soms belt om even te neuken en vervolgens te negeren." Nu is het aan mij om verward te fronsen. Neuken en negeren? Sorry?

"Laat me de vraag anders stellen; ik heb nog helemaal niks met een jongen gedaan, behalve die ene avond met jou." Opnieuw begin ik mijn vraag. De zenuwen zitten opnieuw erg hoog. "Ik wil alles ontdekken. Alles. Inclusief de onschuldige, lieve dingen." Dit laat hem dan weer glimlachen. "Ik wil samen met je op de bank zitten. Je hand vasthouden. Knuffelen. Kusjes delen. Zoenen. Uiteindelijk waarschijnlijk wel seks, maar dat hoeft in het begin nog helemaal niet. Ik wil niet alleen maar neuken en je vervolgens negeren. Ik wil er achter komen wie ik ben, wat ik fijn en leuk vind en dat wil ik met jou doen, want ik vertrouw je." Zijn glimlachje is uitgegroeid tot een grote lach, wat er weer voor zorgt dat ik ook moet glimlachen.
"Dat klinkt inderdaad een stuk beter dan wat ik dacht." Hij grinnikt en haalt een hand door zijn haar. "Eigenlijk wil je dus dat ik je oefenvriendje word?" Beiden lachen we om deze opmerking.
"Als dat is hoe je het wil noemen, dan eh ja."
"Oké, dan ben ik bij deze jouw oefenvriendje, oefenschatje van me." Wat bijzonder klef en goor dit.