For Years, I Love You

Chapter 22

Chapter 22

Kilala

—————

Julian— Jericho's younger brother— doesn't just look like him, they are so much alike. Sa pananalita pa lang nila ay parehong-pareho na.

"Kuya, nagugutom na 'ko," narinig ko si Julian pagkalabas ko mula sa banyo, kakatapos lang magpalit ng damit.

"Mag-hintay ka na, Julian. Malapit nang maghapunan," sagot ni Jericho. "Wala pa si Mama, wala pang ulam,"

"Alas cinco pa lang, Kuya! Nagugutom na 'ko!"

"Wala ngang ulam!" Jericho glared at his brother. "Bumili ka sa labas kung gusto mo,"

"Wala akong pera," Julian extended his hand to Jericho. "Pahingi barya, bili ako itlog sa labas,"

I watched how Jericho rolled his eyes before giving his brother a twenty peso bill. Julian went outside of the house as Jericho went to their kitchen, still not noticing me. When I followed him, I found him rinsing rice.

"Jericho," I called him. He turned around to look at me while still rinsing. "Uh, balik na 'ko sa court. Baka hinahanap na 'ko ni Rika, e,"

"Hatid na kita," aniya bago muling balingan ang sinasaing na bigas. "Magsasaing lang ako, hintayin mo 'ko. Umupo ka muna r'yan,"

Bumaling ako sa tinuro niyang sofa. Umupo naman ako kung saan kanina nakaupo si Julian. Habang naghihintay, hindi ko maiwasang mapatingin sa paligid. Sa pader ng bahay nila ay madaming nakasabit na certficiates. Nang tingnan ko ito ng maigi, I realized that those certificates are all Jericho's achievements, including the medals and a few trophies.

May ilan ding sertipiko at medalya ang kapatid niya ro'n pero kapansin-pansin talaga ang mga medalya ni Jericho. Iba't ibang kulay ang laces nito, nagpapakitang iba't ibang competition ang mga sinalihan ni Jericho.

Naro'n din ang graduation pictures niya simula Kinder hanggang Junior High. Sa bawat picture frame ng graduation picture niya ay may mga nakasabit na medalya at sertipiko. Naro'n din ang picture ni Jericho nang sumabak at manalo siya sa NSPC noong elementary.

Ang nakaagaw ng pansin ko ay ang isang maliit na picture frame na nakapatong malapit sa TV nila. It was a family picture. It was Jericho's Junior High graduation based on his toga. Beside him was his mother— the one I met in the market. Between them was his younger brother, Julian. They look so happy.

However, his father is nowhere to be seen. Silang tatlo lang.

"Tali, tara na,"

Napakurap ako nang madinig ang boses ni Jericho. He was now standing in front of me. Nakapagpalit na rin siya ng damit, nakapambahay na. I stood and followed him outside. Saktong paglabas namin ay siyang dating naman ng kapatid niya— kasama na ang Mama nila.

Hala, gago. Meet the family?!

"Jericho," gulat na usal ng ginang makita ang anak, lalo na nang makita ako. When she looked at me, recognition plastered on her face. "Taliyah!"

Awkward, I smiled at her. "Hello po..."

Jericho's mother seemed so surprise to see me. She was still in shock when her eyes went behind our back— their house. With widened eyes, she looked at me, then to Jericho. Ang kaninang malaking mga mata ay lalo pang nanlaki nang makitang suot ko ang damit ng anak niya.

"Umulan kanina. Nabasa si Tali kaya pinahiram ko ng damit," agad na paliwanag ni Jericho nang makita ang reaksyon ng Mama niya. "Pabalik na kami sa court, Mama. Hinahanap na si Taliyah ng kaibigan niya,"