hırçın karadeniz

3. bölüm.

2 gün sonra.

" hadi anneciğim bir kaşık daha al. "

" ama anne doydum ben. "

" olmaz, bu tabak bitecek. Kadi kuzum."

Kapı açıldığında içeri gelen tahir bey ile dikleştim.

" hayırdır ufaklık, sesin dışarıdan duyuluyor. "

" tahir abi. Annem tabağı bitittirmeye çalışıyor. "

" doydun mu sen. "

" evet. Bu ikinci tabağım. "

" tamam annesi, doyduysa bıraksın. Sonra yer. "

Aralarındaki konuşmayı şaşkınlıkla dinliyordum.

Umay böyle birisi değildi.

Normalde benden başka kimse ile muhatap olmazdı.

Evet sosyal olmasını istiyordum ama onlara alışmasını istemiyordum.

Onlara güvenmesini istemiyordum.

Çünkü güvendiğin her kişi sana bir gün arkasını dönerdi.

Alıştığın her kişi sana unutmayacağın anlar yaşatırdı.

Kızımın bu duyguları yaşamasını istemiyordum.

Üzülmesini istemiyordum.

Bu zamana kadar üzüldüğü, ağladığı yeterdi, başkalarının üzmesine gerek yoktu.

" annem, iyimisin. "

Umayın sesi beni kendime getirmişti.

" iyiyim anneciğim, neden ki. "

" yüzün düştü gibi geldi. İyisin değil mi, ağrın falan mı var. Doktoru çağıralım. Tahir abi doktor- "

" yok yok, iyiyim ben. Sadece... boş ver, iyiyim, merak etme. Doyduysan daha yeme, sonra yersin. "

Umay hemen elimden tabağı aldı ve kaşık ile içmeye başladı.

" yok yok, içerim ben şimdi. "

" ama doydum demiştin. "

Son kalanları kaşık ile sıyırırken başını iki yana salladı.

" yok, bitirirdim canım. Hem hastayım ya, birazcık nazlandım. "

Uzanım şakağından öptüğümde alnını boynuma yasladı ve kokulu bir öpücük kondurdu.

" ilaçlarını sürdün mü " diye sorduğunda tahir bey ile göz göze geldim.

" halledeceğim birazdan. "

" yardım edeyim mi. " dediğinde başımı iki yana salladım.

Halledemezdim, o da halledemezdi. Yaralar hiç olmadığı kadar acıtıyordu, sırtıma dokunamıyordum.

Umay anlamış olacak ki yüzü hüzünlü bir hal aldı.

Tahir bey konuştuğunda ona döndüm.

" istiyorsan... yani rahatsız olmazsan... yani izin verirsen ben sürebilirim... Tabi rahatsız olmazsan. "

Bu yersiz çırpınışı içten içe güldürmüştü.

" ben hallederim, teşekkür ederim. "

" emin misin. " diye sorduğunda bakışlarında beni rahatsız eden bir duygu yoktu.

Aksine.

Güven veriyordu.

" hallederim, yine de teşekkür ederim. "